บันทึกรักวัยดึก (4).....ตะวันตกดิน


 

 

    

                                 ตะวันตกดิน...

                          สกุณาโบกโบยบิน กลับรัง

                          แต่ฉันยังไม่ได้ สิ่งที่หวัง

                          ไม่อยากคืนสู่รัง

                          ไม่อยากให้ ตะวัน...ตกดิน

                                ตะวันจากลา

                           เหมือนสิ่งที่ไขว่คว้า ผกผิน

                           เคยอยู่คู่เคียง อาจิณ

                           เหงา-เศร้า-ถวิล หาเธอ

                                ตะวันไม่ไปลับ

                          ย้อนคืนกลับ เสมอ

                          แต่การจากลาของเธอ

                          ฉันรอเก้อ เพ้อหา...คร่ำครวญ

                                ตะวันอยู่คู่ฟ้า

                          ตลอดกาล-เวลา ไม่ผันผวน

                          ภาวนาให้รักยั่งยืน แม้ไม่คู่ควร

                          อยากให้เธอหวน คืนสู่รัง...รักเรา

                               ได้โปรด...กลับคืนมา...

                                         รพี กวีข้างถนน

หมายเลขบันทึก: 282080เขียนเมื่อ 1 สิงหาคม 2009 12:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:11 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (56)

สวัสดีครับ พี่รพี

ภาพสวยมากครับ

ชอบบทกลอนเพราะๆ เป็นกำลังใจให้ครับพี่

กลอนให้ความหมายดีมากเลยค่ะ

สื่อถึงอะไรหลายๆอย่าง

ชอบมากๆเลย

ปล่อยเขาไป เถอะเขา ไม่หวนกลับ

จากลาลับ ทิ้งเรา เฝ้าโหยหา

ณ ที่นี้ มีเพื่อน ทุกเวลา

หันมาหา มวลมิตร สนิทใจ

**หายไปนานมากเลยนะ ดีใจที่กลับมา**

  • จะผูก....จะมัด...อะไร  เขาใช้เชือก
  • มัดใจหญิงจะต้องเลือก...เชือก...สักหน่อย
  • จะใช้เชือกอะไรไหนมัดร้อย
  • เชือกสายสร้อยทองหนัก  รักไม่ไกล
  • อีกเชือกที่สีม่วงแดง  แพงสักหน่อย
  • เธออาจคล้อยคืนรัง  เริ่มรักใหม่
  • อันรักแท้...แพ้เงินทอง....  ของล่อใจ
  • หวังอะไร...ทำใจ.....ทำใจ...ซะ...

กลับมาแล้วจ้ะ จะไม่ไปไหนอีกแล้วคร่ะ

Pตามน้องก้างกุ้งมาค่ะ

คนอะไร หัวใจลงกลอน อิอิ เก่งจัง

คุณรพี กวีข้างถนน

อ้าวคุณรพี ก็กวี พี่สุก็กวี น้องก้างกุ้งก็กวี

เพื่อน ๆ เป็นกวีเอกกันทั้งนั้น อิอิ

สวัสดีค่ะ

ภาพสวย กลอนสลวย จิบชาไปด้วย อืม...ช่างสุนทรีย์อะไรฉะนี้หนอ

 

ปล่อยตะวันให้ลาลับในเย็นนี้

พอกันทีพบกันอีกตอนรุ่งสาง

เธออาจไม่ได้ไปไหนกลัวหลงทาง

รีบปลอบนางเพราะกลัวผีมาทั้งคืน..อิอิ..

 

รูปภาพสวยงาม บทกวีไพเราะ เอากวีดี ๆ มาให้อ่านอีกนะคะ จะติดตามค่ะ

สวัสดีค่ะคุณรพี

กลอนรักวัยดึกนี้เศร้าจังค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

ทำให้คิดถึง กลอนนานแล้วที่ปูลั่นไว้

... ถ้าไม่รักเธอได้ จะไม่รัก

จะยอมหักเหใจไปทางอื่น

ถ้าลบวันเก่าๆ ได้จะให้คืน

ทั้งความชื่น ความช้ำแล้วอำลา ...

แล้วเวลาผ่านไป มาอ่านก็จะขำๆ อีกค่ะ

... แค่ได้รัก ก็สุขใจ  เพราะใจเรามีสุข

ขอบคุณนะคะ ...  รักวัยดึก อยากเขียนบ้างจัง

น้องโยโย่งโก๊ะครับ

ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ และยินดีที่มาเยือนครับ

                            รพี

คุณผู้ไม่แสดงตนครับ

      ดีใจที่คุณชอบและขอบคุณที่มาเยือนครับ

                         รพี

ครู ป.1ครับ

     ที่นี่เป็นที่พักพิงที่อบอุ่นใจจริงๆครับ

             ด้วยความระลึกถึงครับ

                                    รพี

นายก้ามกุ้งครับ

  ขอบคุณและยินดีที่มาเยือนครับ

                   รพี

คุณแม่มะนาวครับ

   การกลับมาของคุณ เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุดสำหรับผม

             อย่าไปไหนอีกนะครับ

                               รพี

 

คุณสุดสายป่านครับ

    ดีใจที่มีเพื่อนหัวใจลงกลอนเช่นกัน

               ยินดีที่มาเยือนครับ

                                รพี

ครูต่างถิ่นครับ

     ความสุนทรีย์มักจะมีความสุขควบคู่ไปด้วยเสมอใช่ไหมครับ

              ยินดีที่มาเยือนครับ

                            รพี

ครูแป๋มครับ

   ชั่วโมงนี้คงปลอบใครไม่ได้ครับ(เพราะกลัวผีเหมือนกัน 555)

                         ยินดีที่มาเยอนครับ

                                             รพี

ครูอิมครับ

ดีใจที่ครูชอบครับแล้วแวะมาใหม่นะครับ

                          รพี

คุณ poo ครับ

... ถ้าไม่รักเธอได้ จะไม่รัก

จะยอมหักเหใจไปทางอื่น

ถ้าลบวันเก่าๆ ได้จะให้คืน

ทั้งความชื่น ความช้ำแล้วอำลา ...

โดนใจจริงๆครับ

   ขอบคุณครับ

           รพี

 

สวัสดี ครับ คุณ รพี

ซึ้งจังครับ

เป็นกำลังใจให้ ครับ

สวัสดีค่ะ

กลอนเพราะนะคะ...ขอให้สมหวังในรักนะคะ

 

ท่านรพี  กวีข้างถนน 

....สุดแสนซน พ่นคำเพราะเสนาะหู 

ใครได้อ่านต้องชื่นชม บรมครู

ขอเชิดชู เป็นครูด้วยช่วยผมที......

ห้ามว่าไม่ได้เรื่อง......อิอิ.อิ  พยายามอยู่ครับ ขอสมัครเป็นลูกศิษย์ ขอบพระคุณ กลอนท่านสร้างอารมณ์ให้ผมมั่วๆไป.....5555  ขอบพระคุณครับ

 

 

สวัสดีค่ะท่านรพี กวีข้างถนน

มาอ่านร้อยกรองไพเราะ และภาพงดงาม...

ขอบคุณที่กรุณาไปเยี่ยมเยือนบันทึกของผู้ด้อยปัญญา...ค่ะ

(^___^)

มาชม...

เห็นคำกลอนไพเราะ...

เห็นดวงตะวันใกล้ค่ำแล้ว...

...โอ้...ดวงตะวันพลันคล้อยลอยลงต่ำ

ขอบฟ้าดำจะค่ำแล้วอีกคราหนอ

รู้ไหมว่าใครคนหนึ่งซึ่งเฝ้ารอ

น้ำตาคลออยู่ริมหาดแทบขาดใจ...

คุณแสงแห่งความดีครับ

   ด้วยความขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอมา

                         ขอบคุณครับ

                                  รพี

คุณ(พยาบาล)แดงครับ

   ขอบคุณสำหรับคำอวยพรและยินดีที่มาเยือนครับ

                       รพี

ท่านลุงผอ.ประจักษ์ครับ

   การเขียนด้วยแรงศรัทธาภาษาที่ออกมาคือภาษาจากใจจริงครับ

                    ด้วยความเคารพรักครับ

                               รพี

คุณ คนไม่มีรากครับ

   ในความรู้สึกของผม ไม่มีการแบ่งแยกระดับชั้นสำหรับ ชนชาวกวีครับ

การสื่อสารที่เผยแผ่ให้คนทั่วไป รับรู้ รับทราบ ผ่านทาง ภาษาพูด ภาษา

เขียนหรือกระทั่ง ภาษามือ ก็ย่อมจะมีความสวยงามในตัวของตัวเองอยู่แล้วครับ

                     ยินดีและดีใจที่ท่านมาเยือนครับ

                                       รพี

คุณumiครับ

..โอ้...ดวงตะวันพลันคล้อยลอยลงต่ำ

ขอบฟ้าดำจะค่ำแล้วอีกคราหนอ

รู้ไหมว่าใครคนหนึ่งซึ่งเฝ้ารอ

น้ำตาคลออยู่ริมหาดแทบขาดใจ.

แนวการเขียนหรือเล่นภาษาบาง(หลายๆ)ครั้ง ผมก็ได้อิทธิพลมาจากการเรียงร้อยถ้อยความของท่านด้วยครับ

                    ด้วยความเคารพครับ

                                  รพี

ขอบคุณนะคะมี กวีไปเยือน...ไปให้กำลังใจที่ดีๆ...เป็นพลังใจที่จะก้าวต่อไปนะคะ....

ดวงตะวันต่ำคล้อย  หวิวใจ
จักอยู่ไปทำไม       เล่านี้
คนรักห่างไปไกล    เสียนี่ กระไรนา
ถึงอยู่ก็เหมือนซี้     ม่อนนี้ทุกข์หนา

คุณแดงครับ

    ขอบคุณและยินดีที่มาเยือนครับ

                       รพี

ป้อครูทนันที่รักครับ

      ต๋าวันแลงอ่อนแสงลง

      ปลดปลงแต่(ยัง)บ่ได้ปลดเปลื้อง

      ปลาบปลื้มปิติจิต กำสอนเนืองเนือง

      หลายร้อย-ปันเรื่อง ป้อครูจี๊แนะ...ฮอยเตียว

                       ดีใจ๋จ้าดนักครับที่ท่านมาเยือน

                                          รพี

     

ม่อนมากราบขอบพระคุณ ขอให้ท่านมีความสุขครับ

Img_4894008

ลุงผอ.ครับ

   ฝากอวยพรวันเกิดน้องม่อนด้วยนะครับ

                   ด้วยความระลึกถึงครับ

                                      รพี

ได้อ่านกลอนท่านรพีฤดีหนัก

เพราะคนรักจากไกลใฝ่ฝันหา

เปรียบดั่งเช่นตะวันพลบจะลบลา

เหมือนกานดามาหายไปใจระทม

 

พร่ำละเมอความหลังในหัวอก

เหมือนดั่งนกผกผันไกลให้ขื่นขม

อยากให้สกุณาหวนคืนรังหวังชื่นชม

ด้วยตรอมตรมเพียงหัวใจที่ไกลกัน

 

เมื่อได้ฟังกวีกลอนผ่านมานั้น

วจีฉันแสนห่วงใยใคร่สร้างสรรค์

ให้โอกาสรอใจเธอไม่นานวัน

คงผกผันหวนคืนรังหวังคืนใจ

คุณสุครับ

   คนรักที่คิดว่าอยู่ไกล

แต่ลึกๆยังอยู่ในใจเสมอ

โหยหาบ้างบางครั้งบางครานะเออ

สุดท้ายเธอก็ยังอยู่เป็นคู่เคียง

     ขอบคุณและยินดีที่มาเยือนครับ

                         รพี

มาเยี่ยมคะ ไม่ไปอ่านกลอนเล่นๆที่บ้านสุบ้างละคะ ไม่ว่างเหรอ ไปอ่าน ไปติให้หน่อยคะ ไม่ต้องตอบเป็นกลอนก็ได้

คนเราจะมีอารมณ์กลอนได้ทุกเวลาหรือ ไปเยี่ยมติเฉยๆคะ อย่าให้รอนาน จะไปเรื่องใหม่แล้ว ไปก่อน  บาย บาย คะ

มาเยี่ยมมาเยือนถิ่นเก่า

โอ้ใจของเราเศร้าหนอ

ได้แต่ร่ำร้องเฝ้ารอ

ใจเอ๋ยใจหนอรอเธอ.

คุณ สุครับ

 ขออภัยที่หายไปหลายวันพอดีมีงานนอกสถานที่ครับ ตอนนี้กลับมาแล้ว

            ยินดีที่มาเยือนครับ

                            รพี

คุณ tanawit ครับ

    ดีใจที่คุณมาเยือนครับ

     ขอบคุณจากใจจริงครับ

                รพี

ตามมาอ่านบทกวี

ชอบมากครับ

.

ผมไม่มีความสามารถทางด้านนี้เอาเสียเลย จริง ๆ ก็เพิ่งจะหัดอ่านบทกวีมาเมื่อไม่นานนี้

เพราะรู้สึกว่าตัวเองพร่อง ไม่มีสุนทรียด้านภาษา การอ่านงานประเภทนี้น่าจะช่วยแก้ไขข้อจำกัด

สวัสดีค่ะคุณรพี

อย่างน้อยวันนี้กอก็น่าจะได้ความรุ้

จากคำว่า สกุณา แปลว่า นก

แปลว่านก ใช่มั้ยค่ะ หรือว่าจะเป็นค้างมีกลิ่น...อิอิ ค้างคาว

หนานเกียรติครับ

   ผมก็ไม่ได้เรียนรู้อะไรมากมายไปกว่าการอ่าน และเริ่มเขียนตามความรู้สึก และไม่รู้ว่าที่เขียนไปเค้าเรียกว่าบทความประเภทใหนเหมือนกัน

จนเดี๋ยวนี้ ชักเป็น จึงมีการละเล่นเรียงร้อย...ถ้อยความ ตามวิถี...กวีข้างถนน

                  ยินดีที่ได้รู้จักครับ

                               รพี

คุณสุดสายป่านครับ

ค้างเอ๋ยค้างคาว หนาวๆร้อนๆ

เห็นแค่ท่านอน ก็คิดสงสาร

กลางวันซ่อนเร้น กลางคืนออกบ้าน

ธรรมชาติ-สังขาร ช่างสร้างช่างทำ

                 ยินดีที่มาเยือนครับ

                            รพี

เห็นรูปแล้วคุ้นๆมากเลยอ่ะ จะใช่พี่คนที่บีรู้จักรึปล่าวก็ไม่รู้ ถ้าใช่ก็ไม่น่าเชื่อว่าเป็นพี่เค้าแต่ถ้าไม่ใช่มันก็ใช่นะ..ใช่เลยอ่ะ

อย่าบอกนะว่าเขียนให้สาวๆหลงได้ขนาดนี้ เพราะมาเจ้าค่า

คุณบีเองจ้า

  แหะๆจะดีใจดีมั้ยเนี่ย เอาเป็นว่าดีใจที่คุณน้องบีชอบครับ สรุปว่าใช่หรือไม่ใช่ป่านนี้น่าจะปิดกันให้แซดละนะครับที่อ๊อฟฟิศ

      ขอบคุณครับ

            รพี

  • ตามมาอ่านบทกลอนบาดอารมณ์ค่ะ
  • ขอคัดค้านคำว่า....กวีข้างถนน...
  • ถ้าไปที่บล็อกกิ่งไผ่ฯอีก....ช่วยวิจารณ์บทกวีให้หน่อยะคะ

คุณกิ่งไผ่ใบหลิวครับ

   ดีใจที่คุณมาเป็นกำลังใจให้ครับ ผมจะไปอ่านบทกวีของคุณประจำๆครับ

คงไม่ใช่การไปวิจารณ์หรอกนะครับแต่จะไปศึกษามากกว่า

       ขอบคุณและยินดีที่มาเยือนครับ

                             รพี

** * ผมน้องใหม่ขอเป็นสมาชิกด้วยคน ***

ชอบอ่านและ ชอบแต่ง ครับ

อนุญาติไหมเอ่ย

คุณอารมณ์อาหารใจครับ

     ยินดีที่ชอบเหมือนๆกันครับ

          รพี

อาจารย์เป็นคนที่ไหนคะ ได้อ่านหลายๆบทกลอนของอาจารย์แล้ว เรียบง่ายสามารถมองเห็นภาพได้ด้วยภาษาที่เขียน

อยากฝากตัวเป็นลูกศิษย์ค่ะ

คุณลูกไม้ไกลต้นครับ

 ผมเป็นคนเหนือครับ แต่ทำงานที่ใต้บ้าง กลางบ้างอิสานบ้างครับ 

     ยินดีที่มาเยือนครับ

                    รพี

มันก้อยังรอให้หวนกลับ แต่มันไม่มีสัญญาณตอบกลับเลย

ได้แต่รอเค้า...ไพรเราะดีคะ อยากเเต่งเปงบ้าง

คุณคนไกลครับ

           ขอให้คุณได้ดั่งหวังนะครับ

                ยินดีที่มาเยือนครับ

                             รพี

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท