เลือดออกในกระเพาะ

ระยะ2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ ผมไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเยือนใน Gotoknow เลย ถ้าจะพูดให้ชัดก็คือผมไม่ได้เข้าเวบไซต์ใดๆ เลย เนื่องจาก ผมมีสิ่งจำเป็นที่ต้องทำและมีงานเข้ามาค่อนข้างรัดตัว ต้องเดินทางกลับต่างจังหวัดบ่อย อีกทั้งมีความเครียดอีกต่างหาก จึงไม่ค่อยมีอารมณ์ที่จะบันทึกอะไรใดๆ

 

ช่วงต้นเดือนที่ผ่านมาแม่ของผมมีเรื่องเจ็บป่วยที่ต้องเข้ารักษาตัวกับโรงพยาบาล ซึ่งผมอยากจะนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันครับ อาการเริ่มแรกแม่มีอาการเหนื่อยอ่อนเพลียไม่ทราบสาเหตุ คาดเดาเบื้องต้นอาจะเป็นเพราะแพ้ยาฆ่าแมลง แต่เมื่อเข้าโรงพยาบาลก็พบว่ามีเลือดออกในกระเพาะอาหาร ซึ่งก็มาทราบภายหลังว่าก่อนหน้านั้นถ่ายออกมาเป็นสีดำ แต่ไม่นึกเฉลียวใจ คิดว่าเกิดจากการรับประทานข้าวกล้องราชินีที่ผมซื้อไปให้ ช่วงนั้นก็เข้ารักษาตัวนอนที่โรงพยาบาลประมาณ 3 วัน หมอก็ให้เลือดไปเพิ่ม จนอาการดีขึ้นกลับมาบ้านได้ แต่วันที่เกิดเรื่องใหญ่วันนั้นแม่เป็นลมหมดสติเนื่องจากร่างกายขาดเลือดมาก จึงล้มในห้องน้ำตอนตี 2 ต้องเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง เห็นท่าอาการไม่ดี เช้าวันรุ่งขึ้นก็เลยส่งตัวไปโรงพยาบาลศรีนครินทร์ ของมหาวิทยาลัยขอนแก่น รักษาตัวอยู่ประมาณ 1 สัปดาห์ ทั้งเรื่องสมองและเรื่องกระเพาะอาหาร จึงกลับบ้านได้ แต่ยังต้องทำกายภาพบำบัดอยู่เนื่องจากแขนและมือข้างขวายังใช้การได้ไม่เต็มที่และยังเดินไม่คล่อง

 

หลังจากนั้นประมาณ เกือบ 1 สัปดาห์ แม่ก็ต้องเข้าโรงพยาบาลอีก หมอสันนิฐานว่าเป็นเรื่องของการปรับตัวของร่างกายที่เริ่มฟื้นตัว และการที่กระเพาะเริ่มต้องทำงานหนัก เนื่องจากเริ่มรับประทานอาหารได้ อีกทั้งการไหลเวียนของเลือดยังไม่ดีพอ ทำให้หัวใจต้องทำงานหนัก จึงมีไข้ขึ้นสูง ร้อนวูบวาบตามร่างกาย อาการนี้ทำให้ต้องเข้าโรงพยาบาลถึง 2 ครั้ง อาการก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับ

 

เมื่อพุธ-พฤหัสที่ผ่านมา (22-23 ก.ค.2552) ทางหมอของโรงพยาบาลศรีนครินทร์ ได้นัดดูความคืบหน้าของการรักษาทั้งในเรื่องของสมองและเรื่องกระเพาะอาหาร และก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีว่าไม่มีอาการน่าเป็นห่วงอะไร ทุกอย่างปกติดี มีเพียงเรื่องขาดสารโปตัสเซียมเท่านั้น และให้พยายามช่วยเหลือตัวเองในเรื่องกายภาพบำบัดของการใช้แขวนและมือขวา และการฝึกเดินให้คล่องมากขึ้น

 

จากอาการเจ็บป่วยดังกล่าวผมคิดว่าน่าจะมีสาเหตุมาจากการรับยาแก้อักเสบมาเกินไป จากอุบัติเหตุรถชนที่เกิดขึ้นกับท่านเมื่อประมาณ 4-5 เดือนก่อนหน้านี้ จึงทำให้อาจมีแผลในกระเพาะได้

 

ในช่วง2-3 สัปดาห์ที่ผ่าน ครอบครัวผมทั้ง พ่อ และน้องๆ ต้องช่วยกันดูแลแม่กันอย่างใกล้ชิด ผม และน้องๆ ก็ต้องลางานเพื่อกลับต่างจังหวัดบ่อยครั้ง ครั้งละหลายๆวัน ช่วงระยะเวลาดังกล่าวเป็นช่วงที่ค่อนข้างเครียดพอสมควร แต่เรื่องงานผมไม่ซีเรียสมาก  เพราะถึงอย่างไรแล้วเราต้องดูแลแม่เราให้ดีที่สุด ผมค่อนข้างโชคดีที่ผู้บังคับบัญชาและลูกน้องเข้าใจครับ ถ้าหันกลับมามองอีกมุมหนึ่ง ช่วงระยะเวลาดังกล่าวเป็นช่วงที่เราจะได้ แสดงความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณของเราจึงทำให้ผมรู้สึกภูมิใจในครอบครัวนี้อย่างอบอุ่น ทั้งน้องๆ ก็ดูแลพ่อแม่เป็นอย่างดี ภูมิใจครับ ผมคิดว่ากำลังใจสำคัญที่สุด เรารักษาคน ไม่ได้รักษาโรคครับ