อย่าเศร้าเลย “เพื่อน” เอย
แม้นเราทุกข์ เราเศร้า ขื่นขมสักเพียงใด ขอเพียง “เพื่อน” รู้ไว้ เราไม่อยากให้ “เพื่อน” ทุกข์...
ใจเราเศร้าอยู่ก็พอแรง แต่ถ้าหากเพื่อนเศร้าด้วย เราก็ยิ่งเศร้าเป็นกำลังสอง
หากเพื่อนเข้ามาอ่านบทความนี้ (ยามที่ซม "ระทม" ทุกข์... )“เพื่อน” คงเศร้า แต่ก็ขอให้รู้ไว้ว่าเรา “เศร้า” ด้วยกัน
แม้นยามร้องไห้ เราก็ “ร้องไห้” ด้วยกัน
ยามสุข เราก็ “สุข” ด้วยกัน
แต่ทว่า... ความทุกข์และความสุขที่เราเคยได้รับมานั้นเป็นอารมณ์ เป็นความรู้สึกที่ไม่จีรังยั่งยืนเลย
เราทุกข์ เราจึงบ่งบอก ผ่องถ่ายออกมาซึ่งความทุกข์ เพื่อให้เพื่อน “รู้จัก” ความทุกข์
เมื่อเพื่อนรู้จักแล้ว เพื่อนจง “เข็ด” ในความทุกข์ และตั้งตา ตั้งตา ปฏิบัติ ภาวนา ขวนขวาย เพื่อให้ “จิตใจ” อยู่เหนือความทุกข์ หรือแม้แต่กระทั่ง “ความสุข...”
เพื่อนเอ๋ย เพื่อนทุกข์ เพื่อนสุข เพื่อนจริง
เพื่อนเกิด เพื่อนตาย เพื่อนแท้ เพื่อนแอบอิง
เพื่อนพึ่งพิง เพื่อนทุกข์ยากคือ “เพื่อนธรรม...”
ความเห็น (2)
- "ผู้ใดเห็นทุกข์ผู้นั้นเห็นธรรม
ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นเราตถาคต" - ขอบคุณค่ะ "เพื่อนธรรม"
สาธุ...กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ
พลังแห่งความเมตตาของท่านจะช่วยเยียวยา...และชี้ทางแห่งความมืดมนในจิตใจได้อย่างมากมายเลยเจ้าค่ะ