ชีวิตปิดเทอมของนาง

ปิดเทอมนี้น้องๆชาวพูนพลังหลายคนทำงานตัวเป็นเกลียวเชียวค่ะ

น้องนางเพิ่งจะจบม.1 เท่านั้นเอง  โชคร้ายที่พ่อและแม่เสียชีวิตหมดแล้ว นางเลยต้องอาศัยอยู่กับญาติ ทำให้ความรู้สึกที่ต้องรับผิดชอบตัวเองมีมากกว่าเด็กในวัยเดียวกัน นางเริ่มรับทุนเมื่อขึ้น ป.6 ในปี 2547 หลายครั้งที่นางเขียนจดหมายมาถามว่าที่กรุงเทพฯมีงานให้ทำไหม เลขาฯตอบไปว่า นางยังเด็ก คงต้องหางานเล็กๆน้อยๆแถวบ้านทำไปก่อน งานในกรุงเทพฯส่วนใหญ่จบม.3 แล้วถึงจะมาทำได้

นางเข้าเรียนโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 28  ได้เป็นรุ่นน้องของอุษา ว่าที่ศิลปินของเรา เลขาประทับใจโรงเรียนนี้มาก เคยเข้าไปเยี่ยมนักเรียนทุนครั้งหนึ่ง บรรยากาศกึ่งโรงเรียนกึ่งบ้าน กับอาจารย์ที่เป็นทั้งครูและพ่อแม่ให้กับเด็กๆในเวลาเดียวกัน โรงเรียนที่เปิดโอกาสให้เด็กๆได้ค้นหาความสามารถส่วนตัวในหลากหลายรูปแบบ และฝึกฝนการรับผิดชอบตัวเองและช่วยเหลือกัน

เมื่อวานนี้นางโทร.เข้ามาคุยกับเลขาฯ บอกว่าปิดเทอมนี้มาทำงานอยู่กรุงเทพฯและกำลังจะกลับบ้าน เลขาฯตาโตถามว่านางมาทำอะไร นางบอกว่าอยู่โรงงานทำเสื้อ เขาให้นางคล้องกระดุม เช็คขนาดเสื้อ เป็นงานง่ายๆ ไม่หนักจนเกินไป นางบอกด้วยความภูมิใจว่า หาเงินใช้เองได้แล้ว

น้องนาง คนเก่งหัวใจแกร่งอีกคนหนึ่งของพูนพลังค่ะ

[Dr.Ka-poom]

การเรียนรู้หาใช่จะอยู่ในห้อง...อย่างเดียว

การที่นาง...แสวงหางานที่ทำ...

สิ่งที่ได้ยิ่งกว่ารายได้...

คือ...โอกาสแห่งชีวิต..."เรียนรู้"..