ขอบคุณครับบัง
ขอบคุณคะบัง
ขอบคุณมากๆสำหรับทุกสิ่ง วันนี้พวกเราทำได้
ขอบคุณที่ช่วยเหลือและอยู่เคียงข้างพวกเรามาตลอด ฯลฯ
สืบเนื่องจากการไปเป็นวิทยากรเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ดูรูปและอ่านรายละเอียดได้จาก
http://gotoknow.org/blog/fuad1011/275213
อัลฮัมดุลิลละฮฺ...
เมื่อวาน ๑๑ กรกฎาคมเป็นวันแห่งสนามจริงที่น้องๆ ม.๕ กับ ม.๖ ต้องลงสนามสอบ GAT-PAT พลันที่เวลา ๐๘.๓๐ น.เดินทางมาถึงความหวาดหวั่นพลันสะพรึงกลัวก็เกิดขึ้นกับผมอย่างบอกไม่ถูกเพราะบทพิสูจน์จากการทำหน้าที่กำลังจะสะท้อนกลับว่า สิ่งต่างๆที่ผ่านมาเมื่อวันที่ ๑๐ กรกฎาคม จะเป็นตัวบ่งชี้ได้ว่า การประเมินผลที่ผ่านมากับความคาดหวังของเยาวชนในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้จะยังคาดหวังได้ต่อไปอีกหรือไม่ อย่างที่เล่าในบันทึกก่อนหน้าครับว่า กดดันมากๆครับสำหรับการเป็นวิทยากรในครั้งนี้เพราะเป็นสนามแรกที่ไม่เหมือนสนามอื่นๆที่ผ่านมาห้วงเวลาเปลี่ยนไประบบการศึกษาเปลี่ยนแปลง การทำข้อสอบ การออกข้อสอบที่แปรเปลี่ยนราวกับว่าเด็กไทยทุกคนต้องทำได้ ความพยายามทุ่มเทมุ่งมั่นในการนั่งพินิจพิเคราะห์เจาะลึกถึงแนวทางและวิธีการทำข้อสอบคิดวิเคราะห์เอนท์ระบบใหม่แบบต้องแปลงรหัสกันเอาเด็กงงตามๆกันนั้น เพื่อถ่ายทอดเทคนิคต่างๆให้น้องๆเยาวชนในพื้นที่ได้มีวิธีดีๆกับเขาบ้าง
คำตอบหลังสอบเสร็จเวลา ๑๒.๐๐ น. เมื่อเวลาผ่านไปร่วม ๓ ชั่วโมง ผมได้รับ MASSAGE (ข้อความ) จากน้องๆที่เข้าร่วมโครงการดังรูปต่างๆมากมายพร้อมทั้งจาก E-MAIL อ่านแล้วอัลฮัมดุลิลละฮฺ (ขอบคุณพระเจ้า) ครับ...หายเหนื่อยเลยครับ *...*
แม้จะเป็นแผ่นดินจินตนาการสำหรับใคร
แม้เหตุใดของเหตุผลในควันปืน
แม้เส้นทางที่เลือกเดินสุดสะอื้น
แต่จุดยืนที่ยืนหยัดคือสัตย์จริง
ขอขอบคุณพระเจ้าที่เมตตา
ห้วงเวลาเส้นทางนี้ที่ท้าทาย
ความหวาดกลัวกังวลนั้นพลันมลาย
เพราะสุดท้ายบทพิสูจน์ก็เป็นผล
ความหายเหนื่อยเมื่อยล้าพลันปลิดทิ้ง
บนลู่วิ่งแห่งสายหมอกสำรอกใหม่
ด้วยมุ่งมั่นบากบั่นด้วยดวงใจ
คำตอบไซร้พระ้เจ้านั้นทรงรู้เห็น
ขอบคุณแรงผลักจากคำคอมเม้นท์ของท่านอาจารย์ครับ
จากบันทึก ( http://gotoknow.org/blog/fuad1011/274373)
ขออัลลอฮฺทรงตอบแทนในคุณความดีที่อาจารย์ได้สอนสั่งผมเรื่อยมาครับ
7. Ibm ครูปอเนาะ ڬوروفوندق
เมื่อ พฤ. 09 ก.ค. 2552 @ 14:44
1397398 [ลบ] [แจ้งลบ]
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเขียนบันทึก ได้แต่คอมเมนต์
เมื่อวานอยู่โรงเรียนสุขสวัสดิ์ทั้งวัน ทำให้คิดในอีกมุมหนึ่งว่า..ทำไมทิ้งพวกเขาไป
พูดเรื่องปัญหาการศึกษาภาคใต้ ..ผมมีที่จะเขียนเล่าเป็นบันทึกในบล็อกนี้เหมือนกัน..แต่ไม่ได้โอกาสเลยไม่ได้เขียน
อาทิตย์ที่แล้ว..ฟังอธิการพูดหลังละหมาด.. ท่านว่าผมครับ..(ผมรู้สึกเช่นนั้น..ไม่รู้คนอื่นจะคิดเหมือนผมหรือเปล่า)
ท่านว่า.. สาเหตุการศึกษาของภาคใต้อยู่อันดับสุดท้ายของประเทศ..เป็นเพราะเรา(นักวิชาการอย่างเราๆ)ขี้เกียจหรือเปล่า ..
โดน..ไม่โดน..ผมก็ต้องมองตัวเองครับ ..ว่า..ทำอะไรบ้างละกับการศึกษาภาคใต้..หรือว่าทุกวันนี้ทำงานเพื่อกินเงินเดือนอย่างเดียว ?
ผมว่า..อาจารย์คนหนึ่งละที่เป็นความฝันของพวกเราที่จะทำให้การศึกษาบ้านสามจังหวัดสามารถหนีห่างจากอันดับบ๊วยได้
....
ชอบคอมเมนต์ของ คุณ NU 11 มาก
ชีวิตของครูก็เป็นอย่างนี้
ทำได้ ก็ไม่เคยปฏิเสธ
ทำไม่ได้ ก็ต้องทำให้ได้
สิ่งที่ต้องการ คือ เห็นคนรอบข้างได้รับประโยชน์และมีความสุข
อินชาอัลลอฮฺ...ครับ
การตัดสินใจสำหรับบางสิ่งคงต้องทบทวนอีกครั้ง
หากต้องเลือกเดินบนเส้นทางเดิมบนพื้นที่ใหม่
สวัสดีค่ะพี่เสียงเล็กๆ
เมื่อไรก็ตามที่เราตัดเรื่องศาสนาออก ตัดเรื่องวัฒนธรรมและวิถีออก...ตัดความเป็นคนภาคนั้นภาคนี้ออก...หรือคนชาตินั้นชาตินี้ออก ==> ให้เหลือแต่เพียง "หัวใจ"ของความเป็นมนุษย์ แล้ว เมื่อนั้นความเอื้ออาทรต่อกันจะมีมากขึ้น...เพราะเราสัมพันธ์กันเพียงเพราะว่าเรามีหน่อเนื้อแห่งความเป็นมนุษย์เหมือนกัน...
ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้นะคะ อ่านแล้วทำให้ "ซึ้ง" ลงไปถึงคำว่า "มนุษย์" อย่าเอื้ออาทรและเกื้อหนุน...
แก้ไขคำผิด
อย่า ==> อย่าง
ขอพระเป็นเจ้าคุ้มครองคนดีและครูดี ครับ ;)
ขอบคุณมากครับอาจารย์ ดร.
2. Ka-Poom
ใช่ครับ...เราสัมพันธ์กันเพราะทุกคนเป็นพี่น้องกันครับ
แม้เหตุใดของเหตุผลในควันปืน
แม้เส้นทางที่เลือกเดินสุดสะอื้น
แต่จุดยืนที่ยืนหยัดคือสัตย์จริง
ตามมาดูในบันทึกแล้ว ขอชื่นชม ยินดี นี่เป็นนิมิตหมายแห่ง
สันติภาพ ภราดรภาพ ที่หลายๆ หน่วยงานกำลังร่วมมือกันค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนดี ครูดี ... เพราะเป้าหมายคือ ส่วนร่วมของส่วนรวม ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณมากครับ
ที่แวะมาเยี่ยมเยียนและร่วมสะท้อนในความรู้สึกครับ
10. poo
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และการติดตามอ่านมาโดยตลอดครับ
การงาน...คือ ความสำราญของชีวิต
ครับ-เป็นกำลังใจให้เช่นเคย..นะครับ
สวัสดีครับ น้องฟูอ๊าด "เป็นความจริงครับ" ในความยากลำบากนั้นย่อมมีความสะดวกสบายอยู่(จำซูเราะห์ไม่ได้ครับ)