..ปล่อย..เถิด ..จะเกิดปัญญา..


ลองวางลงหากรู้สึกหนัก

ปล่อย!เขาไปตามใจเขาเถิดนะ

จงชนะปัญหาด้วยสติ

เขาไม่รู้เรารู้อย่าทิฐิ

ดลใจผลิดอกผลคนสร้างธรรม

.

.

ปล่อย!อารมณ์ที่จมก้นเหวลึก

อย่าผนึกเก็บไว้ให้ชอกช้ำ

เขาจะดีจะเลวการกระทำ

ปล่อยตามกรรมใครก่อก็รับไป

...พิมญดา....

.

ใครจะชิงใครจะชังมันก็ช่างหัวเขา แค่ตัวเรารู้เราช่างเค้าประไร








ใครจะชักใครจะแช่งใครจะแกล้งใครจะหยัน ก็ให้ช่างหัวมันก็ให้ปล่อยเค้าไป









ใครจะชมใครจะเชิดว่าประเสริฐเลิศหรู ตัวเรารู้เราอยู่ปล่อยเค้าชมไป








ใครจะรักใครจะเกลียดใครจะเสียด ใครจะสีก็เรารู้ตัวดีปล่อยเค้าทำไป..









เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย เอาอะไรมากมายในความอนัตตา







โลภไปทำไมช่วงชิงแข่งขัน สุดท้ายเหมือนกันต้องไปป่าช้า








จะเอาอะไรแค่รักโลภโกรธหลง ไม่มีความมั่นคงบนกิเลสตัณหา







เกิดแก่เจ็บตายใยจะไปยึดมั่น สรรพสังขารล้วนอนิจจา







ปล่อยวางมันเสีย ทุกโขติณณา...









ใครจะเมินใครจะมองใยจะต้องไหวหวั่น ใครจะใส่ร้ายกันใยจะต้องสนใจ









ใครจะดีใครจะเลวมันก็เรื่องของเขา ใครจะนินทาเราใยจะต้องทุกข์ใจ








ใครจะล้อใครจะด่าใยจะต้องว่าตอบ ใครไม่สนใครไม่ชอบใยจะต้องใส่ใจ







ใครจะคิดใส่ความใยจะต้องวุ่นจิต หากตัวเราไม่ผิดจะไปคิดทำไม...








เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย ประดุจดังต้นไม้ล้มทับโลกา








หมดลมเมื่อไรหาประโยชน์ใดเล่า ล้วนต้องถูกเผาหามไปป่าช้า








ชีวิตยังมีสร้างความดีไว้เถิด ได้ไม่เสียชาติเกิด ได้ไม่ต้องอายหมา







อันว่าความตายคือสัจธรรมความเที่ยง สิ้นสรรพสำเนียงเน่าเหม็นขึ้นมา








จะเอาอะไร...จะเอาอะไรกันนักหนา...




ขอบคุณที่มาของภาพและเนื้อเพลง

คุณhttp://www.bloggang.com/mainblog.php?id=offway&month=17-06-2009&group=22&gblog=25





















รับโค้ดเพลง ปล่อย คลิกที่นี่

 

ปล่อย
ขับร้องคุณอ้น ธวัชชัย ชูเหมือน

ใครจะชิงใครจะชังมันก็ช่างหัวเขา แค่ตัวเรารู้เราช่างเค้าประไร

ใครจะชักใครจะแช่งใครจะแกล้งใครจะหยัน ก็ให้ช่างหัวมันก็ให้ปล่อยเค้าไป

ใครจะชมใครจะเชิดว่าประเสริฐเลิศหรู ตัวเรารู้เราอยู่ปล่อยเค้าชมไป

ใครจะรักใครจะเกลียดใครจะเสียด ใครจะสีก็เรารู้ตัวดีปล่อยเค้าทำไป..



เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย เอาอะไรมากมายในความอนัตตา

โลภไปทำไมช่วงชิงแข่งขัน สุดท้ายเหมือนกันต้องไปป่าช้า

จะเอาอะไรแค่รักโลภโกรธหลง ไม่มีความมั่นคงบนกิเลสตัณหา

เกิดแก่เจ็บตายใยจะไปยึดมั่น สรรพสังขารล้วนอนิจจา

ปล่อยวางมันเสีย ทุกโขติณณา...



ใครจะเมินใครจะมองใยจะต้องไหวหวั่น ใครจะใส่ร้ายกันใยจะต้องสนใจ

ใครจะดีใครจะเลวมันก็เรื่องของเขา ใครจะนินทาเราใยจะต้องทุกข์ใจ

ใครจะล้อใครจะด่าใยจะต้องว่าตอบ ใครไม่สนใครไม่ชอบใยจะต้องใส่ใจ

ใครจะคิดใส่ความใยจะต้องวุ่นจิต หากตัวเราไม่ผิดจะไปคิดทำไม...



เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย ประดุจดังต้นไม้ล้มทับโลกา

หมดลมเมื่อไรหาประโยชน์ใดเล่า ล้วนต้องถูกเผาหามไปป่าช้า

ชีวิตยังมีสร้างความดีไว้เถิด ได้ไม่เสียชาติเกิด ได้ไม่ต้องอายหมา

อันว่าความตายคือสัจธรรมความเที่ยง สิ้นสรรพสำเนียงเน่าเหม็นขึ้นมา

จะเอาอะไร...จะเอาอะไรกันนักหนา...






--------------------------------------------------------







 

หมายเลขบันทึก: 275636เขียนเมื่อ 11 กรกฎาคม 2009 18:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 15:38 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน


ความเห็น
  • ผมมาเยี่ยม  มารับรู้สัจธรรมของชีวิต
  • ผมบวชทางใจ มาทุกปีนะครับเข้าพรรษานี้ก็เช่นกัน
  • แผ่เมตตาให้กับสัตว์โลกทั้งหลายมาตลอด
  • ขอให้คุณพบแต่สิ่งดีๆนะครับ  คุณแบ่งปัน

ภาพสุดสวยสาระดีที่สรรสร้าง                   รู้ปล่อยวางเบาสบายจักได้เห็น

ไม่ติดยึดอัตตาว่าข้าเป็น                           สงบเย็นเกิดปัญญามาจากธรรม

รู้ละเลิกทิฎฐิพาวิบัติ                                 คอยขจัดสิ่งหมองมัวชั่วถลำ

รู้สติมีปัญญาเครื่องพานำ                         มาเดินตามรอยบาทพระศาสดา

ปล่อยวาง เดินทางสายกลาง..สุขใจจัง...

สวย ดี ได้แง่คิด ชอบ ขอบคุณจ้า

เห็นภาพชัดเจน ชัดถ้อยในกระทงธรรม

สวัสดีค่ะ คุณแบ่งปัน

  • ตามเข้ามารับข้อคิดดีๆ 
  • ชอบจังเลย  จะติดตามอ่านของคุณไปเรื่อยค่ะ
  • มันโดนใจ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท