- สวัสดีค่ะคุณเอก
- กำลังคิดถึง และกำลังอ่าน "โรงเรียนนอกกะลา" อยู่ค่ะ
- เป็นหนังสือที่ดีมาก ครูอิงกะว่าอ่านจบแล้วจะนำมาขึ้นบันทึก
- " ของฝากล้ำค่า ประเมินเป็นราคามิได้"
- วันนี้ครูอิงอยู่เวรที่โรงเรียนค่ะ ฝนตกหนักมาก ฟ้าคะนอง
- ไฟฟ้าติด ๆ ดับ ๆ แต่ก็มีความอดทนที่จะบันทึก
- เพราะถ้าไม่เปิดคอมฯ ไม่เปิดเพลง ก็เงียบเหงา เฉาตายแน่เลย
- คุณเอกสบายดีนะคะ
- น้องภาคย์ และ พี่ภูมิก็คิดถึงพี่เอก และ ป้าคิม
- น้องภาคย์เขาอยากบันทึก "ขนมป้าคิมอร่อยที่สุดในโลก"
- ครูอิงกำลังให้เขาหัดเขียนในกระดาษอยู่ค่ะ
- เขายังสะกดคำไม่ค่อยถูก และหาตัวอักษรที่คีย์บอร์ดไม่ค่อยเจอ คงต้องหัดอีกนาน
- แต่ใจเค้าอยากบันทึกค่ะ วันไหนขึ้นบันทึกได้จะเชิญคุณเอกไปให้กำลังใจหลานนะคะ
- คุณเอกต้องบอกสถานที่ของคุณแม่ ที่ ปาย ให้ครูอิงก่อน ครูอิงจะส่งกะปิ และ อาหารทะเลไปให้ค่ะ
- อ้อ น้องโบกี้ ทวงชา ด้วยหล่ะค่ะ ส่วนครูอิงไม่รู้เรื่องเลยค่ะไม่ว่าจะเป็นชาหรือกาแฟ อิ..อิ...อิ...
- ขอบคุณ คุณเอกมากนะคะ ขอให้มีความสุขในวันหยุดยาว ๆ เช่นนี้
ไม่มีอะไรยาก มีแต่ "รู้" และ "ไม่รู้"
วันนี้ใจฮึกเหิม...
ผมไปมหาวิทยาลัยในเวลาที่เช้ากว่าปกติ...เพราะที่มหาวิทยาลัยมีพิธีการซ้อมรับพระราชทานปริญญาบัตร แน่นอนว่าบรรยากาศโดยรวมเป็นบรรยากาศแห่งความชื่นชม ยินดี กระจายไปทั่วบริเวณ จะว่าไปบรรยากาศแบบนี้ผมสัมผัสมาหลายครั้งด้วยตนเอง โดยเฉพาะที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ดอกไม้ทั้งหลายจะพร้อมใจกันบานชูช่อเหมาะเจาะเอาตรงช่วงวันรับปริญญา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ในช่วงเวลาแห่งความชื่นชมยินดีจึงสวยงามที่สุดช่วงหนึ่งในรอบปี
แต่วันนี้ผมไม่ได้อยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่เหมือนเดิม แต่มาเป็นมหาวิทยาลัยมหิดล บรรยากาศการซ้อมรับปริญญาก็ให้อารมณ์ ความรู้สึกที่ไม่ต่างกัน ดอกบัวดินที่อยู่ริมทางเดินต่างพร้อมใจกันบานสะพรั่ง หลากสีสัน แต่งแต้มให้ริมทางเดินเพลิดเพลินไม่น้อย
ผมเดินลัดเลาะตามทางก่อนถึงคณะฯ มีผู้ปกครอง และญาติ บัณฑิตใหม่ ที่แต่งชุดครุย เดินไปมา เห็นรอยยิ้มและดวงหน้าที่สดชื่นของทุกท่าน ผมก็พลอยรู้สึกยินดีไปด้วย ป้ายหน้าคณะ ถูกตบแต่งด้วยป้ายข้อความแสดงความยินดี ดอกไม้ ต้นไม้ถูกนำมาตกแต่งบริเวณอาคาร ซุ้มดอกไม้ก็สวยงามโดดเด่น
ปีนี้รุ่นพี่ปริญญาเอกภาควิชาฯ ของพวกเรา สำเร็จการศึกษาและมารับพระราชทานปริญญาบัตรครั้งนี้ ๓ ท่านด้วยกัน ขอแสดงความยินดีกับ ดร.ธัญธัช วิภัตภูมิประเทศ,ดร.ณัธชนา พวงทอง และ ดร.อรทัย ศรีทองธรรม มีมหาบัณฑิตอีก ๑ ท่าน คือ คุณปนัสยา อังศุวัฒนานนท์
ว่าด้วยความรู้สึก...ในวันนี้ เป็นความรู้สึกดีใจที่ได้มีโอกาสอยู่ในบรรยากาศของความสำเร็จ และมีความหวัง พลังใจไม่น้อย ความคิดไปไกลถึงว่า อีกไม่นานเราก็จะมีวันนี้ด้วยเช่นกัน หนทางยาวไกลนัก แต่ก็จะไปให้ถึง เหมือนวาทะของ คุณไตรภพ ลิมปพัทธ์ ที่เขาพูดเสมอในรายการเกมโชว์ ว่า “ไม่มีอะไรยาก มีแต่รู้หรือไม่รู้แค่นั้นเอง” ในวันนี้เอง ดร.แสวง รวยสูงเนิน ก็โทรศัพท์ มาเพิ่มเติมพลังสมอง และให้กำลังใจด้วย...ขอกราบขอบพระคุณ คุณครูบาอาจารย์ของผมมากครับที่ให้กำลังใจผมสม่ำเสมอ
เพื่อนที่เป็นอาจารย์ท่านหนึ่ง บอกผมว่า ความรู้สึกเขาแตกต่างไปจากผม เธอบอกว่า รู้สึกท้อๆยังไงไม่รู้ เมื่อเห็นบรรยากาศรุ่นพี่ในวันนี้ ผมถามว่า ท้ออย่างไร คิดอะไรอยู่ ? เธอตอบว่ากว่าจะศึกษาจบก็คงอีกนาน เพราะที่นี่จบยาก และใช้เวลากันเต็มที่ทั้งนั้น ผมให้กำลังใจเธอว่า เราคงไม่ต้องคิดเรื่องของเวลา ตรงนั้นเป็นเรื่องของอนาคต สิ่งที่เราควรทำก็คือ ทำเวลาปัจจุบันให้ดีที่สุด เงื่อนไขเวลาขึ้นอยู่กับปัจจุบันเป็นสำคัญ การเรียนในระดับนี้นอกจากเน้นวิธีคิดแล้ว วิชาการก็ต้องเข้มข้น เรื่องของ “ใจ” นั้นสำคัญที่สุด ใจต้องเข้มแข็งด้วย เรากำลังต่อสู้กับตัวเอง ไม่ได้สู้กับใคร
ส่วนใหญ่เรามักทดท้อระหว่างทาง ปัจจัยสำคัญที่สุดคือ ตัวเราเองที่มีวิธีคิดที่ไม่สู้ ได้มีโอกาสอ่านหนังสือของ คุณหนุ่ม เมืองจันทร์ เขาเขียนไว้น่าสนใจว่า
“คนส่วนใหญ่ที่ทุกข์ระทมเพราะแก้ไขปัญหาชีวิตไม่ได้
มักเชื่อว่า เพราะปัญหานั้นมันยิ่งใหญ่แก้ไข
โดยลืมไปว่า ต้นเหตุที่แท้จริงคือ เราตั้งโจทย์อย่างไรให้กับตัวเราเอง
โจทย์ที่เรารู้สึกว่า มันแก้ไขไม่ได้
บางทีปัญหาไม่ได้อยู่ที่เราแก้โจทย์ไม่ถูกต้อง
แต่เป็นเพราะ เราตั้งโจทย์ให้ชีวิตตนเองยากเกินไป
ลองตั้งโจทย์ง่ายๆให้กับชีวิตบ้าง
บาง “ความสุข” อาจไม่ไกลเกินไขว่คว้า
ที่ผมอยากบอกก็คือ เราเอง คือผู้กำหนดเส้นทางชีวิตเราเอง การให้กำลังใจตนเอง และเตรียมความพร้อมตนเองเสมอ ไม่ว่าเราจะเผชิญสถานการณ์ใด “ใจ”เรานั้นสำคัญที่สุด ตราบใดที่ใจเราสู้ เรายังไม่หมดหวัง
และผมขอยอกเอาวาทะของคุณไตรภพ ลิมปพัทธ์ มาย้ำอีกครั้งว่า “ไม่มีอะไรยาก เพียงแต่คุณรู้ หรือ ไม่รู้ เท่านั้นเอง”
เมื่อ “รู้” เราก็แก้โจทย์ได้ไม่ว่าจะยากขนาดไหนได้ ไม่มีคำว่า “ยาก” ในพจนานุกรม แต่เมื่อ “ไม่รู้” นี่สิ ทำอะไรมันก็ติดขัดไปหมด มีเงื่อนไขมากมาย
ทำอย่างไรให้รู้...ก็ต้องเรียนรู้ และ “เอาชนะความไม่รู้” ให้ได้ และเมื่อนั้นเราคือ “ผู้ชนะที่มีปัญญา”
ขอแสดงความยินดีกับ บัณฑิตมหาวิทยาลัย มหิดล ปี ๒๕๕๑ อีกครั้งครับ
มหาวิทยาลัยมหิดล : ปัญญาของแผ่นดิน
Wisdom of Land
คำสำคัญ (Tags): #congratulation#mahidol university#population education#www.popeduspace.com#ประชากรศึกษา#มหิดล
หมายเลขบันทึก: 273578เขียนเมื่อ 4 กรกฎาคม 2009 21:35 น. ()ความเห็น (30)
อีกหนึ่ง ผลผลิต...บัณฑิต
- สวัสดีคะคุณเอก
- “ไม่มีอะไรยาก มีแต่รู้หรือไม่รู้แค่นั้นเอง” คำพูดนี้โดนใจจริงๆๆคะ
- อีกไม่นานคงได้รู้สึกกับบรรยากาศแบบนี้ใช่ไหมคะ
- ขอเป็นกำลังใจให้คะ
การเรียนรู้ที่สำคัญที่สุด คือ ความสามารถที่จะรู้ว่า เราไม่รู้อะไร
...
ตะบองเพชรที่ยืนกลางแดดแผดเผาชั่วนาตาปี ยังออกดอกงดงามได้
อุปสรรคจะเป็นอุปสรรคก็ต่อเมื่อเรามองมันเป็นอุปสรรค
...
;)
อาวุโสกันทั้งนั้นเลยนะครับ อิ อิ
เข้าใจถึงความรู้สึก ณ เวลานั้นเลยค่ะ
เป็นความภาคภูมิใจของครอบครัว และ ญาติพี่น้อง
กว่าจะพบกับความสำเร็จ ก็ใช้เวลานานพอสมควร
ทำอย่างไรให้รู้...ก็ต้องเรียนรู้ และ “เอาชนะความไม่รู้” ให้ได้ และเมื่อนั้นเราคือ “ผู้ชนะที่มีปัญญา”
คนจะยิ่งใหญ่ต้องเติบโตได้....ด้วยการเอาชนะอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ได้
เงื่อนไข .......!!! ต้องดูแลสุขภาพให้ดีด้วยค่ะ
ขอให้ชีวิต สดใส....สวยงาม นะคะ
ครู ยอดฉัตร
ให้กำลังใจครูยอดฉัตรด้วยเช่นกันครับ เส้นทางของครูยังยาวไกลครับ ทางเดินอาจมีอุปสรรคบ้าง ขอให้ "ใจ" เข้มแข็งนะครับ :)
คุณครู krutoi
ครับ
คุณครูคงสบายดี และ อีกไม่นานน้องที่อยู่มหิดลก็คงมีข่าวดีให้ครูต้อยชื่นใจนะครับ
ได้คุยเเลกเปลี่ยนกับ อ.ศิลา หลายประเด็น ได้ทราบว่าครูได้เข้าร่วมกระบวนการที่ สมุทรสาครด้วย เสียดายครับไม่มีโอกาสไปร่วมกิจกรรม
ผมตามลิงค์ที่ให้มาเเล้วครับยินดีต้อนรับน้องใหม่ gotoknow
ขอให้ครูต้อยมีความสุขสดชื่นในวันหยุดครับผม
:)
ขอบคุณ อ. Wasawat Deemarn มากครับที่มาเติมเต็มกำลังใจ ผมจะนำ ข้อคิดนี้ไปฝากเพื่อนๆด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ :)
NU 11 พี่นก
วันหยุด - ปิดยาว ไปไหนครับ ?
บรรยากาศแบบนี้ทำให้ผมรู้สึกว่า มีกำลังใจมากยิ่งขึ้นกับสิ่งที่ตนเองกำลังเดินทางครับ
แต่ก็ไม่ได้ว่าจะได้มาง่ายๆ ก็ต้องทุ่มเทพลังกาย พลังใจ ส่วนสุขภาพนั้นก็ต้องดีด้วยครับ ผมเองค่อนข้างให้ความสำคัญกับสุขภาพมากๆครับ ช่วงหลังนอนน้อยไปหน่อย พยายามจะนอนให้เยอะๆกว่านี้ครับ
ขอบคุณครับ
ไม่ไปไกลค่ะ ทำบุญใกล้บ้าน
คาดว่าจะไปวัดพระบาทน้ำพุ ที่ลพบุรีค่ะ
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ :)
บันทึกนี้มันทำให้ผมมีกำลังใจที่จะเดินหน้าต่อไปมากครับ ขอบคุณมากนะครับพี่สำหรับทุกสิ่ง (พี่เอกครับว่าแต่...อย่าลืมที่ขอความกรุณาให้เขียนนะครับ ด้วยคำขอบคุณและระลึกถึงพี่ชายคนนี้เสมอครับ)
สวัสดีค่ะคุณครูเอก
น้องนัทมาขอบคุณที่คุณครูไปให้กำลังใจหนู หนูมีภาพแบบเดียวกับที่คุณครูนำไปให้ หนูดูภาพแล้วขนลุก หนูถามคุณครูคิมบอกว่าเป็นสิทธิ์ของทุกคนโดยชอบธรรมในการศึกษาเล่าเรียนและเป็นคนดีไม่มีใครหวงห้าม หนูดีใจที่ได้รู้จักกับคุณครูเอกค่ะ
- สวัสดีค่ะคุณเอก
- รูปถ่ายสวยมาก ๆ ค่ะ อยากต่อปริญญาเอก จะได้ถ่ายรูปสวย ๆ อิ..อิ..อิ..(คงไม่สวยแล้ว)
- ตอนรับปริญญาตรี ฝนตกหนัก แทบไม่มีรูปถ่ายเลยค่ะ
- พอเรียนปริญญาโท กะว่าจะต้องถ่ายรูปให้สวย
- มหาบัณฑิตสาว ดันท้องป่อง (ท้องน้องภูมิ 4 เดือน) 5555
เอาเม้นท์นี่มาฝากด้วยค่ะ เผื่อไม่ได้คลิ๊กติดตาม
- จะมาบอกคุณเอกว่า
- วันที่ 16 กรกฎาคม หลานสาวพี่ตาลรับปริญญาที่ ม.ศิลปากรนครปฐมค่ะ
- เผื่อว่าคุณเอกมีภารกิจเป็นตากล้องให้สาว ๆ ในวันนั้น อาจได้เจอกัน
- ดีใจที่จะได้ไปนครปฐม ดินแดนแห่งความหลัง อิ..อิ..อิ..
- คงไปค้าง 1 คืนค่ะ
- ไปเป็นตากล้องให้ผู้สาวบ้างหรือเปล่าคะ
สวัสดีค่ะ คุณเอก
มาเยี่ยมแล้วค่ะ
สบายดีนะคะ
"รู้ว่าไม่รู้ ย่อมเสริมสร้างพลัง"
ขอบคุณค่ะ
เสียงเล็กๆ น้องสุรชัย
ผมขอให้กำลังใจน้องด้วยนะครับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการเรียน และการทำงานที่อยู่ในสภาวะที่กดดันบางครั้ง
วันนี้ผมลองนั่งคิด outline ในการเขียนเรื่องให้น้องอยู่ครับ กำลังมองว่า บางครั้งวิธีการเขียนของผมก็สื่อมาจากความจริง เกรงว่าจะ sensitive กับพื้นที่ เขียนในมุม ซีแย คนหนึ่งที่เคยทำงานในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ ให้กับอาจารย์หนุ่มมุสลิมที่สอนภาษาซีแย
ขอให้มีกำลังใจอันเด็ดเดี่ยว และมี ความสุข เบิกบานในสิ่งที่ทำ
ไม่มีอะไรยาก มีแต่รู้หรือไม่รู้แค่นั้นครับ...
สู้ต่อไป ทาเคชิ!!!
เป็นกำลังใจให้เรียนรู้อย่างต่อเนื่องนะครับ
เราคงไม่ต้องคิดเรื่องของเวลา ตรงนั้นเป็นเรื่องของอนาคต สิ่งที่เราควรทำก็คือ ทำเวลาปัจจุบันให้ดีที่สุด เงื่อนไขเวลาขึ้นอยู่กับปัจจุบันเป็นสำคัญ การเรียนในระดับนี้นอกจากเน้นวิธีคิดแล้ว วิชาการก็ต้องเข้มข้น เรื่องของ “ใจ” นั้นสำคัญที่สุด ใจต้องเข้มแข็งด้วย เรากำลังต่อสู้กับตัวเอง ไม่ได้สู้กับใคร
ลอกมาจากข้างบนคะ
โดนใจพี่สุมากเลยคะ พี่สุก็มีความคิดอย่างนี้แหละคะ ถึงพยายามเรียนจนจบ
พี่สุพอได้รู้ได้เห็น ได้รู้จัก ได้รูป ของน้องเอก จากครูคิมบ้าง
วันนี้แวะเข้ามาเยี่ยมคะ เรื่องการรับปริญญานั้น พี่สุก็จะได้รับปริญญาตรี รับพระราชทาน ปี 2553 ก็ตื่นเต้นเหมือนกันคะ มีความภูมิใจในความพยายามคะ
และพี่สุ ไปอ่าน ที่น้องเขียน มันโดนใจพี่มากเลย เพราะตอนที่พี่เรียน พี่จะพยายามให้กำลังใจตนเองเสมอ ท้อแท้มากเลย ใช้ใจด้วยความอดทน บวกกับความมุ่งมั่น
เพราะทั้งเรียนหนังสือ ระดับปริญญานี่แหละ ทั้งทำงาน ทั้งเรียนด้วย การบ้านรายงานก็มาก ไม่มีวันว่างไปทำอย่างอื่นเลย นี่ขนาดเรียนเฉพาะวันเสาร์และอาทิตย์นะ คะ วันธรรมดาก็ทำรายงาน หลายวิชา ตลอดสัปดาห์เพื่อส่งเสาร์อาทิตย์
มันเกี่ยวกับเวลานี่แหละ เพราะทั้งสองกิจกรรมมันต้องการเวลา ถ้าพี่สุสนใจเรียน ทำแต่รายงาน ก็ทิ้งรายได้ซะ ไม่ออกไปหาลูกค้า ไปก็พะวงหน้าพะวงหลัง เลยสละไม่ไป หาลูกค้า
มันจึงเป็นได้อย่างเสียอย่าง
น้องนัท ครับ
"สวัสดีค่ะคุณครูเอก
น้องนัทมาขอบคุณที่คุณครูไปให้กำลังใจหนู หนูมีภาพแบบเดียวกับที่คุณครูนำไปให้ หนูดูภาพแล้วขนลุก หนูถามคุณครูคิมบอกว่าเป็นสิทธิ์ของทุกคนโดยชอบธรรมในการศึกษาเล่าเรียนและเป็นคนดีไม่มีใครหวงห้าม หนูดีใจที่ได้รู้จักกับคุณครูเอกค่ะ"
ข้อความที่น้องนัทเข้ามาแลกเปลี่ยนกับผม เล่นเอาผมขนลุกเหมือนกัน ผมชอบประโยคที่ว่า "เป็นสิทธิ์ของทุกคนโดยชอบธรรมในการศึกษาเล่าเรียนและเป็นคนดีไม่มีใครหวงห้าม"
ผมดีใจเช่นกันที่ได้รู้จักน้องนัท
ผมขอให้กำลังใจน้องนัทเรียนหนังสือและเป็นคนดีนะครับ
อิงจันทร์พี่ครูตาลครับ
ผมคิดถึง น้องภาคย์ และ น้องภุูมิ หลานทั้งสองคงสบายดีนะครับ ตอนนี้ก็ได้นั่งดูรูปถ่ายสวยๆจากประจวบ อยากไปอีกครั้งครับ คงจะขอติดสอยห้อยตามพี่คิมไปอีก ในช่วงต่อไป
ช่วงนี้ผมหนักในหลายเรื่องครับ ภาระกิจที่หนักหน่วงอาจทำให้ไม่ค่อยได้เข้ามาให้ข้อเสนอแนะ อ่านบันทึกบ่อยๆ แต่ก็พยายามครับ
รบกวนพี่ครูตาลบอกที่อยู่มาให้ด้วยนะครับ ผมจะว่งหนังสือให้เด็กๆได้อ่านกันครับ
ส่วน หนังสือ รร.นอกกะลา นั้น ดีใจที่พี่ชอบครับ และผมมีหนังสืออีกเล่มที่จะส่งไปให้ เป็นหนังสือที่ผมเขียนเองครับ มอบให้พร้อมลายเซ็นครับ :)
สวัสดีครับ ครูจิ๋ว
ทุกวันนี้ผมก็ต่อสู้กับความไม่รู้หลายเรื่องอยู่ครับ สักวันก็คงจะชนะ :)
It is the great diary for anyone that still want to know in anything{all thing in this world}, one does not know.
การเรียนรู้ที่สำคัญที่สุด คือ ความสามารถที่จะรู้ว่า เราไม่รู้อะไร
{I like this word from Ajarn Wasawat-comment.}
คุณเอกนอกจากทำงานเก่ง คิดเก่งแล้ว ยังเก่งในการให้กำลังใจ จุดประกาย ให้พลังผู้คนรอบข้างด้วยนะคะ
การเรียนระดับDoctoral Study ต้องใช้ "ใจ" ที่สู้อย่างมากค่ะ สิ่งดีๆนั้นไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ เราเองรู้อยู่แก่ใจว่าจะต้องการสำเร็จออกมาแบบไหน แปลกนะคะพี่พบหลายคนที่เรียนระดับปริญญาเอกที่ไม่รู้หรอกว่าตัวเอง "ไม่รู้" อะไร พอตีโจทย์ตรงนี้ไม่ออกก็เลยไม่รู้จะหันไปทางไหน ตื้อไปหมด
หากเรารู้ว่า อะไรที่เรา "ไม่รู้" ยังพอคิดออกว่าแล้วจะไปค้นคว้าหาความรู้ประการใด ที่ไหน (โยนิโสมนสิการ) หรือ จะไปหาใครที่มีจิตเมตตาจะช่วยไขปัญหาช่วยเราได้ (กัลยาณมิตตา)
ดีใจด้วยค่ะที่คุณเอกมีครูบาอาจารย์หลายท่านให้ความเมตตา ให้กำลังใจ
ขอบคุณกำลังใจที่ดีจากคุณ Phornphon ครับ ;)
พี่ สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
ผมขอแสดงความยินดีกับพี่ด้วยครับ ในงานวันพระราชทานปริญญาบัตรที่ไม่ไกลจากวันนี้เเล้ว เพราะพี่สู้และอดทน ก็มีวันแห่งความสำเร็จ น่าชื่นใจจริงๆนะครับ
จริงๆเรามีเวลาท้อครับ ก็ปลอบประโลมกันไป เงื่อนไขของแต่ละคนต่างกันผมก็เข้าใจครับ เพียงแต่ว่า อดทนอีกสักนิด อดทนอีกสักนิด ...ก็ถึงเส้นชัย
ชีวิต นศ. ที่กำลังเรียนไม่ว่าระดับใด ส่วนใหญ่จะมีปัญหาเรื่องการบริหารจัดการเวลา หากเวลาลงตัวอะไรๆก็ไปฉิว..ส่วนผมเองก็ไม่ลงตัวเท่าไหร่ แต่จะพยายามครับ
ขอบคุณและขอให้กำลังใจพี่สุ สาวกระนวนครับ
- ชอบมากเลยคะ
- เห็นแล้ว มีกำลังใจ
- ไม่มีไรยากเกิน จริงๆ ความสำเร็จ จะมีผลอย่างไร
มันอยู่ที่ปัจจุบันและตัวเรา
ขอบคุณมากคะ
ขอบคุณครับ น้อง กรรณิการ์ วิศิษฏ์โชติอังกูร อยู่ที่ตัวเราเองครับ ให้กำลังใจครับ ;)
สวัสดีครับพี่เอก
เช้านี้ทานข้าวรึยังพี่ อิอิ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เดย์กำลังจะออกไปกินข้าวไง เดี๋ยวกินเผื่อเด้อครับ ;)
จริงๆมันก็ควรจะลำบากและกดดันแหละเนาะครับพี่เอกการเรียนระดับ ดร. น่ะ เพราะถ้าเรียนง่ายก็อาจแก้ปัญหาบ้านเมืองไม่ได้กว้างนัก ^^
ยินดีด้วยกับพี่ๆทุกท่านนะครับ...และล่วงหน้ากับความตั้งใจของพี่เอกในทุกๆวันคร๊าบ ^_^
สวัสดีครับ น้องอะเดย์ครับ
กลับมาย้อนหลัง เห็นอะเดย์มาเยี่ยมพี่ตั้งเเต่ ๒๑ โน้นเเล้ว..ช่วงนี้งานเข้าเยอะหน่อยครับเข้ามาเขียนใน gotoknow น้อยลง แต่ก็เข้ามาอ่านบ่อยๆนะครับ
ขอบคุณกำลังใจของน้องชายครับ...สำหรับงานแต่งงานที่จะมาถึง พี่เอกเตรียมตัวเรียบร้อยเเล้วเด้อครับ..