แม้นานแค่ใหน เราจะพบกับความพยายามของเราเสมอ


ผลของการงานที่เราทุ่มเททำลงไปนั้น กว่าจะปรากฏผลออกมาก็ต้องใช้เวลาระยะหนึ่ง บางงานก็ใช้เวลาไม่นานนัก บางงานก็ใช้เวลาพอสมควร และบางงานกว่าจะรู้ผลของสิ่งที่เราได้ทุ่มความพยายามลงไปก็ใช้เวลาค่อนข้างนาน ถึงนานมาก

นอกเหนือจากความตั้งใจที่ดี (เนียต) ความพยามยามทำในสิ่งที่ถูกต้อง (กระบวนการ) แล้ว สิ่งหนึ่งที่สำคัญไม่น้อยก็คือ ความเชื่อมั่น (ยากีน) ในสิ่งที่เรากำลังทำอยู่และการมอบหมายความสำเร็จ (ตะวักกัล) หลังจากจบสิ้นความพยามยามด้วยมือของเราต่อพระองค์อัลลอฮฺ (ซุบฮานะฮูวะตาอาลา) ก็เป็นสิ่งที่สำคัญ หาไม่แล้วเราก็จะหมกมุ่นอยู่กับ "ความวิตกกังวลที่ไม่จบสิ้น" ซึ่งจะรบกวนเราจนหาความสุขสงบไม่ได้เลย

นี่เป็นหลักการอันแยบยลของอิสลาม ขอเพียงเราเริ่มด้วยความตั้งใจที่ดีและทำในสิ่งที่ดีที่สุดและถูกต้องที่สุด พยายามอย่างสุดกำลัง ทุ่มเทสติปัญญาทั้งมวล หลังจากนั้นก็จง "มอบหมาย" ต่อพระองค์อัลลอฮฺ นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดและไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้อีกแล้ว

เย็นวันอังคาร (๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๒) ผมไปซื้อของที่ห้างแห่งหนึ่ง ขณะกำลังเลือกซื้อของอยู่ พลันก็ได้ยินเสียง "ครู..." ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอบอุ่นยิ่ง เสียงเรียกแบบนี้ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างประหลาด เลยหันไป  ก็พบกับสาวสวยคนหนึ่งยืนยิ้ม เธออุ้มลูกชายตัวเล็กน่ารักวัยประมาณ ๑๐ เดือน ปรากฏว่า ผมจำไม่ได้ว่า เธอเป็นใคร? เธอก็แนะนำตัวว่าชื่อ... เป็นลูกศิษย์ของครูไง? เธอบอกว่ามีลูก ๒ คนแล้ว ปัจจุบันทำงานเป็นข้าราชการในหน่วยงานแห่งหนึ่งในจังหวัดยะลา เธอคนนี้เป็นหนึ่งในศิษย์รุ่นแรกๆที่ผมได้มีโอกาสดูแลค่อนข้างใกล้ชิด (เด็กยังไม่มาก) เป็นรุ่นที่ศิษย์-ครูผูกพันกันมาก จำได้ว่า เมื่อผมไปถึงโรงเรียนเด็กๆจะร้องว่า ครูใหญ่มาแล้วๆๆๆ (ทั้งๆที่ผมไม่ได้เป็นครูใหญ่แต่อย่างใด)

๒๐ กว่าปีผ่านไปและมาพบอีกครั้งหนึ่ง สะกิดใจให้หวนคิดถึงวันคืนเก่าๆ จำได้ว่าผมเคยบอกกับครูทุกคนขณะนั้นว่า สอนพวกเขาให้ดี พวกเขาเป็นลูกๆของผมทุกคน... (แม้ว่า ณ ขณะนั้นผมยังไม่ได้แต่งงาน) และผมจะเฝ้าติดตามการสอนของครูอย่างใกล้ชิดและมองดูพัฒนาการของลูก(ศิษย์)ๆ อย่างสม่ำเสมอจนพวกเขาและเธอจบออกไป รุ่นแล้ว รุ่นเล่า และที่ดีใจก็คือลูก (ศิษย์) ส่วนใหญ่ที่ได้พบและหรือรับรู้ข่าวคราวส่วนใหญ่พวกเขาและเธอเป็นคนดี มีศาสนา และมีการมีงานทำ อัลหัมดุลิลละฮฺ ซุบฮานัลลอฮฺ วัลลอฮฺ ฮูอักบัร อัสตัฆฟิรุลลอฮฺ

หมายเลขบันทึก: 272822เขียนเมื่อ 2 กรกฎาคม 2009 15:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 07:39 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

เรียน ท่านอาจารย์ ความพยายาม เป็น บ่อเกิด แห่งความยั่งยืน ครับ

  • ครับท่านอาจารย์ JJ P
  • ความพยายามในอดีตคือสิ่งที่เรากำลังเผชิญหน้าอยู่ในปัจจุบันและความพยายามในปัจจุบันของเราๆจะพบว่ามันรอต้อนรับเราอยู่ ณ จุดที่ผลของมันเบ่งบานในวันหนึ่งข้างหน้า
  • ปัญหาก็คือ มนุษย์เราความจำสั้น ลืมในสิ่งที่เราได้เคยพยายามไว้ พอมาพบกับผลของความพยายามก็แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับความพยายามนั้น
  • การยอมให้ "ใช้ความพยายาม" ที่ไม่ถูกต้อง หรือ "ความพยายามที่ผิดๆ" ในปัจจุบัน แน่นอนในวันหนึ่งข้างหน้าเราจะได้รับประทานผลของมัน ซึ่งอาจจะขมขืนสุดทน หรือหวานอิ่มใจ
  • คงจะตรงกับทัศนะทางพุทธนะครับที่ว่า ก่อกรรมใดไว้ก็จะได้รับผลตามกรรมที่ก่อนั้น
  • ท่านนบีมุหัมมัด (ขอความสันติจงมีแด่ท่าน) บรมศาสดาแห่งศาสนาอิสลาม กล่าวไว้อย่างน่าฟังครับว่า "มันญัดดา วะญะดา" แปลว่า "ผู้ใดพยายาม (แน่นอนเขาจะได้ตามที่) เขาพยายาม" 

เมื่อสองสามปีก่อน ผมได้รับเชิญไปบรรยายที่ วอศ. สถาบันก่อนของผม ปรากฏคนที่ฟังคืออาจารย์ผมเองทั้งนั้น สิ่งหนึ่งที่อาจารย์พูดคือ ท่านรอวันนี้มานาน

ผมว่า การเจริญเติบโตของศิษย์เป็นความภูมิใจของคนเป็นครูครับ

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่านเรื่องราวที่ให้ ความคิด ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

จะต้องพยายามต่อไป...

(^___^)

ครับ อ.จารุวัจน์ "การเจริญเติบโตของศิษย์เป็นความภูมิใจของคนเป็นครูครับ" เป็นยิ่งกว่ารางวัล ตำแหน่ง หรือวิทยฐานะใดๆที่มนุษย์จะสามารถรังสรรค์มอบให้กับครูอาจารย์ ก็ไม่เท่า "พัฒนาการอันงดงามและความสำเร็จของความพยายามของครู-อาจารย์ที่ปรากฏอยู่ในมิติด้านต่างๆของลูกศิษย์"

สวัสดีครับคุณคนไม่มีราก P

  • ดีใจมากครับที่คุณคนไม่มีราก แวะมาทักทาย
  • ครับ เราจะต้องพยายามต่อไปอย่างดีที่สุดครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท