หลังจากต้นเดือนมิถุนายน ผ่านไป นี้ก็เกือบ 1 เดือนแล้วที่ตัวเอง ยังไม่ได้กลับบ้าน รู้สึกว่านานเช่นกัน ถ้าเป็นประจำจะกลับแล้ว แต่ช่วงนี้ด้วยที่บ้านฝนตก เลยไม่ค่อยไม่ได้กลับไปช่วยที่บ้านแกะสลัดต้นยาง (กรีดยาง) และประจวบกับที่แม่ไม่สบายเป็นโรคต่างประเทศ (ชินคุกุนยา) โดนไปเป็นอาทิตย์กว่าครังที่แล้ว กว่าจะหาย เลย หลังจากนั้นก็ สั่งเบรอไม่ให้คุณ แม่ กรีดยงา คำขอร้องครั้งนี้ประสบผล ด้วยความที่ท่านเจ็บด้วย เราก็เลยขอให้ท่านหยุดพักบ้าง และให้คนอื่นเขาทำงานแทน เพราะว่าท่านที่บ้าน กรีดยางมานานมาก เพื่อให้ผม น้อง และคนอื่นๆ ได้เรียนหนังสือ
แต่ด้วยโรคที่ว่าทำให้ท่านย่อมเรา สักที่ แต่ไม่แน่หลังจากหายดีคงห้ามไม่ได้อีก จะว่าไปแล้ว แม่ป่วยมา ประมาณ 3 เดือนได้แล้ว ทำให้ช่วง 2-3 เดือนหลังจะกลับบ้านน้อยลง ด้วยความที่เรามีงานด้วย และกลับบ้านก็ต้องใช้เวลาในการเดินทางมากเช่นกัน เลยตัดสินไม่กลับบ้านอันเป็นที่รัก และที่บ้านโทรมาย้ำว่าไม่ต้องกลับก็ได้แข็งแรงดี แต่เราก็ยังไว้วางใจมากไม่ได้ เพราะที่บ้านเหลือแต่สาวๆ หมดเลย หัวหน้าครอบครัว และลูกชาย ก็ไปเรียนด้วย 1 คน ทำงาน 1คน และ พ่อหัวเรือใหญ่ก็ไปทำสวนยางไกลถึงกำแพงเพชร พอดีท่านไปซื้อที่ที่นั้น จะห้ามก็ไม่ทันปลูกไปเรียบร้อยแล้ว
แต่ว่าสัปดาห์ปลายเดือนคงได้กลับบ้านสมใจ เพราะถึงเวลาที่จะต้องกลับไปหาเสบียงไปตุ้นไว้ เพราะฤดูฝนกำลังมา เลยต้องกลับไปซื้อของเตรียมไว้ เพราะลูกๆ ไม่ค่อยได้กลับ กลับทันที่ ก็ต้อง....ทำงานที่บ้านไปในตัว
ว่าแล้วก็ดึก...ไปหาความฝันก่อนกลับมาทำงานต่อในวันพรุ่งนี้
เพราะว่าวันนี้เป็นยามอีกวัน เพราะว่่านายช่างมาตกแต่งอาคารให้ดูใหม่.. และล้างเครื่องปรับอากาศประจำปี....
สวัสดีค่ะ
ขอให้มีความสุขกับการทำงานครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ...เป็นประเภทเดียวกันเลย (คิดถึงบ้าน)
บังเองก็นานๆจะได้กลับอาจจะนานกว่าเราด้วยซ้ำ สู้ๆๆน้อง
แต่อย่าลืมกลับไปเยี่ยมท่านบ้างนะครับ
แวะมาเยี่ยมเยียนถึงตึกเลยครับ เป็นกำลังใจให้ครับ สู้สู้
สวัสดีครับ พี่คิม ครับคนใต้ไปบุกเบิกแถวนั้นมากขึ้น
เป็นกำลังใจในการทำงานด้วยคนครับ
สลามบัง (เสียงเล็ก)
แสดงว่าหัวออกเดี่ยวกัน คนห่างบ้าน
สลามอาจารย์ซาฟีอีย์(จารุวัจน์)
เห็นอาจารย์แล้ว พอดีวันนี้ทำการแทนแบแอ พอดีท่านไปเรียน
เป็นเจ้าหน้าที่โสตครับ สักวัน