ติดไหล่...แต่ไม่ติดใจ
ช่วงเวลาที่เครียดสุดๆในห้องคลอดคือการคลอดแล้วติดไหล่...ปนกับเสียงร้องโอดครวญของแม่ด้วยความเจ็บปวด มันทรมารคนทำคลอดอย่างเราเสียเหลือเกิน ท่านที่ไม่ได้ปฏิบัติงานในห้องคลอด อาจจะไม่เข้าใจความรู้สึกของพวกเราชาวห้องคลอดก็ได้
เหตุการณ์รายนี้ได้เกิดขึ้นในวันที่ข้าพเจ้าเข้าเวรดึก ร่วมกับเพื่อนพยาบาลและน้องลูกจ้าง โดยมีแม่ท้อง 3 กำลังนอนรอคลอดอยู่ ตรวจภายในพบปากมดลูกเปิดหมดแล้ว จึงย้ายมารดาเข้าไปในห้องคลอด มารดาก็เบ่งดี... ถูกต้อง ใช้เวลาไม่นานศีรษะทารกก็คลอดออกมา แต่เมื่อถึงขั้นตอนการทำคลอดไหล่ ไม่สามารถทำได้และติด อยู่ประมาณ 2 นาที แม่ก็ร้องให้ช่วยลูกหนูด้วย จึงได้ปฏิบัติตามแนวทางการช่วยคลอดติดไหล่คือ ผู้ช่วยคลอดยกขาขึ้นชิดอก พร้อมกดบริเวณหัวหน่าว เด็กก็คลอดออกมาโดยไม่มีภาวะขาดออกซิเจนและจากการประเมิน apgar score ได้ 8 10 10 คะแนน จึงนำทารกไปดูแลตามแนวทางการดูแลทารกแรกเกิด หลังจากได้ตรวจร่างกายทารกพบว่า แขนซ้ายมีภาวะอ่อนแรง หลังจากรายงานแพทย์เวรแล้ว แพทย์เวรให้เฝ้าระวังอาการอย่างใกล้ชิดข้าพเจ้าจึงได้ไปแจ้งอาการทารกกับพ่อของเด็กว่า
“ลูกของแบ ( หมายถึงพี่ ) คลอดแล้วน่ะเป็นผู้ชายซึ่งตอนคลอดเด็กตัวใหญ่ น้ำหนัก 3,800 กรัม ทำให้ตอนคลอดติดไหล่เพราะเด็กตัวโต แต่พวกเราก็ได้ช่วยอย่างเต็มที่ จนเด็กคลอดออกมา แต่ตอนนี้แขนข้างซ้ายอ่อนแรงจากการที่ไหล่ถูกกด” สามีรับฟังอย่าเงียบ..สงบและตั้งใจ พร้อมกับพูดว่า
“แล้วแต่บอมอ ( หมอ ) แบมาจากรือเสาะ ตั้งใจมาคลอดที่นี้เพราะศรัทธาบอมอลี(ผอ.รพ.รามัน)”
หลังจากนั้นแพทย์เวรได้มาอธิบายเกี่ยวกับพยาธิสภาพ แผนการรักษาของแพทย์ มารดาและญาติเข้าใจดี หลังจากคลอดครบ 4 ชั่วโมงจึงย้ายมารดาเข้าห้องพิเศษ ข้าพเจ้าได้รายงานเหตุการณ์ให้กับหัวหน้างาน พร้อมทั้งบันทึกเหตุการณ์ในสมุดความเสี่ยง ทบทวนเหตุการณ์ตามระบบ คนไข้รายนี้ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอย่างใดต่อภาวะแทรกซ้อนของบุตรที่เกิดขึ้น แต่ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็รู้สึกเสียใจที่ทำให้คนไข้ที่มีความรูสึกดีๆกับโรงพยาบาล ต้องมีภาวะแทรกซ้อน ข้าพเจ้าและทีมงานห้องคลอดได้ไปเยี่ยมคนไข้รายนี้ทุกวัน ทุกครั้งที่ไปเยี่ยม มารดากับสามีญาติๆ จะมีคำถามว่า
“ลูกของเราจะหายไหม บอมอช่วยลูกเราด้วยนะครับ” ข้าพเจ้ารับปากและหากมีปัญหาอะไรให้โทรปรึกษาข้าพเจ้าหรือเจ้าหน้าที่ห้องคลอดได้เลย จนผู้ป่วยมาตรวจ 7 วันหลังคลอด เด็กเริ่มยกมือได้ แพทย์เวรได้มาดูอาการพร้อมกับให้คำแนะนำ เน้นย้ำให้คนไข้มาตรวจ 45 วัน ข้าพเจ้าและทีมงานก็โทรศัพท์ถามอาการจากมารดาเกือบทุกวัน เนื่องจากรู้สึกห่วงใยคนไข้ จนมารดาพาเด็กตามกำหนด เด็กสามารถยกมือได้ตามปกติ ข้าพเจ้ารูสึกเหมือนตื่นจากฝันร้าย และวันนั้นคนไข้ได้นำลองกอง ผลไม้อื่นๆใส่เข่งเล็กๆ มาให้ห้องคลอดด้วย พร้อมกับบอกว่า “ตรีมอกาเซะ (ขอบคุณ)”
ในวันนั้นสายตาของคนไข้ที่มองมายังตัวข้าพเจ้านั่น ยังติดอยู่ในความทรงจำตลอด 4 ปีที่ผ่านมา ฝันร้ายของข้าพเจ้าครั้งนี้ตื่นมาพบกับสิ่งที่ดีๆ และทำให้ข้าพเจ้าตระหนักว่ากรณีหญิงตั้งครรภ์ที่มีการคาดคะเนน้ำหนักมากกว่า 3,500 กรัม ต้องเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิด รายงานแพทย์ทุกราย และเมื่อเกิดเหตุการณ์ อันดับแรกต้องตั้งสติ ปฏิบัติตามแนวทาง รายงานผู้บังคับบัญชา ติดตามคนไข้อย่างใกล้ชิด ให้เราไปนั่งอยู่ในใจเขา มีปัญหาอะไรให้นึกถึงเราเป็นคนแรก และสิ่งสำคัญที่คนไข้รายนี้สอนให้ข้าพเจ้ารู้ ซึ่งไม่มีในทฤษฏีหรืตำราสูติศาสตร์เล่มไหน คือ “ความศัทธาของคนไข้ที่มีต่อผู้อำนวยการโรงพยาบาลรามัน ทำให้ทุกๆอย่างดีขึ้น” ขอขอบคุณท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลรามัน ซึ่งท่านได้วางรากฐานแห่งความศรัทธา เป็นแบบอย่างที่ดี ได้คุ้มครองผู้ใต้บังคับบัญชาในวันนี้ ข้าพเจ้าสัญญาว่าจะทำดีๆตลอดไป
ความเห็น (15)
แวะมาเยี่ยมค่ะ
มาให้กำลังใจคนทำคลอด และแม่ของเด็กด้วยค่ะ
อัลฮำดุลิลละห์ ที่เด็กคลอดมาได้อย่างปลอดภัยทั้งแม่และลูก คุณหมอเก่งจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
..ที่แวะมาเยี่ยม..
..เดี๋ยวจะชงชาหอมหอมให้ชิมน่ะค่ะ
จากพวกเราชาวรามัน
สวัสดีค่ะ เป็นเรื่องเล่าทีดีมากเลยค่ะ ความผิดพลาดที่รับรู้ด้วยหัวใจ การช่วยเหลืออย่างเต็มความสามารถ ทำให้เกิดเรื่องราวดีๆ ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ทำให้เราได้เรียนรู้และหาโอกาสพัฒนาค่ะ
เป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ
สู้ๆ
บุ่งคล้าอยู่หนองคาย
รามันอยู่ยะลา
ใกล้ ไกล หัวใจเดียวกัน เด้อ
สวัสดีค่ะ...
คุณพอลล่า..ที่ปรึกษาตัวน้อย
ขอบคุณมากมากที่เป็นกำลังใจและติดตามมาตลอด
โอกาสหน้าจะชงชาหอมหอมที่มีมากมายในโรงพยาบาลแห่งนี้
อีกน่ะค่ะ...ขอบคุณค่ะ...
สวัสดีค่ะ...sha-บุ่งคล้า
..ดีใจจังที่เพื่อนshaรุ่นที่1
แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจ
ขอบคุณน่ะค่ะ..คิดถึงเพื่อนshaทุกทุกคน
sha-อัจ รพ.พะโต๊ะ
สวัสดีค่ะพี่ยา
สบายดีมั้ยค่ะ แวะมาติดตามอ่านเรื่องเล่ารามันค่ะ
เป้นการดูแลคนไข้ด้วยหัวใจและเป็นกำลังใจเสมอ สู้ๆ
เป็นเรื่องเล่าดีๆ ที่ใช้เตือนใจในการทำงานได้ดีมากค่ะ เป้นกำลังใจให้ค่ะ
สวัสดีค่ะ..น้องอัจ
ไม่ได้พบกันเลย คิดถึงจัง
พี่สบายดีค่ะ...ขอบคุณน่ะค่ะ..ที่ฝากกำลังใจมาให้ชาวรามัน
ขอบคุณค่ะ...
ให้กำลังใจ คนทำดี มีมานะ ทุกๆเรื่องราว
ขอคำแนะนำการทำกายภาพบำบัด คลอดติดไหล่ด้วยค่ะ หลานสาวคลอดได้ 7 วันแล้ว แต่แขวนด้านซ้ายไม่มีแรง นิ้วงอ ต้องนวดตั้งแต่หัวไหล่ลงมาหรือเปล่าค่ะ แล้วยกแขวนขึ้นลงด้วยหรือเปล่า คุณหมอบอกว่า 3 เดือนหายค่ะ...ขอบคุณค่ะ
Nuchanat thep.
เข้าใจแพทย์และเจ้าหน้าที่ทุกท่านที่อยู่ในสภานการณ์เช่นนั้น และเชื่อมั่นดีว่าทุกหัวใจร่วมกันเป็นดวงเดียวเพื่อช่วยให้ทารกและผู้คลอดปลอดภัยเป็นความหวังและความตั้งใจของผู้ที่เป็นวิชาชีพนี้ เพราะเราคือลูกของพ่อและแม่ย่าเดียวกัน
สุพรรณี เจ๊ะอุบง
ขอเป็นกำลังใจเสมอน่ะ นับว่าเป็นเรื่องเล่าที่ดีมากที่เป็นบทเรียนให้บุคลากรทางการแพทย์มีความระวังมากขึ้น
ขอบคุณมากๆนะค่ะ
ที่ให้กำลังใจแก่พวกเราชาวรามัน
ขอบคุณค่ะ