@ยี่สิบหก มิถุนา ฯ ฟ้ากำหนด
ปีสองสามสองเก้าเกิดนักกลอน
นามอมรท่านภู่มิรู้ตาย
@สี่แผ่นดินร่อนเร่ว้าเหว่หนัก
โลภโกรธรักรับรู้สู้มิหน่าย
ชีพสูงสุดสะดุดหยุดกลับกลาย
วาดลวดลายรุ่งเรืองร่วงโรยรา
@เพราะเป็นเพียงปุถุชนคนคนหนึ่ง
ชีวิตจึงเปื้อนบาปที่หยาบหนา
หลงตนเองเก่งบ้างเป็นบางครา
ติดสุรานารีวิถีชน
@หากความดีที่ยืนยงมั่นคงอยู่
ผลงานครูสู้สร้างทางฝึกฝน
อมตะนิทานงานโสภณ
ชุบชีพชนม์ชุ่มชื่นรื่นฤทัย
ทั้งนิทานนิราศล้วนยิ่งใหญ่
สุภาษิตบทละครคอยสอนใจ
กวีเอกโลกไซร้ได้รางวัล
@จินตกวีศรีสุนทรม้วยมรณ์แล้ว
โอ้งานแก้วคงอยู่คู่โลกฝัน
ศิลปกรรมดำรงคงนิรันดร์
งานสร้างสรรค์วัฒนาสถาพร
......................
ดอกไผ่
มหากวีศรีอักษรสุนทรภู่
บรมครูยิ่งใหญ่เกินไขขาน
แม้ท่านจากโลกนี้นานแสนนาน
แต่ผลงานยังเลื่องชื่อระบือไกล
สวัสดีค่ะคุณครู
มีความสุขมากๆนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ขอบคุณกำลังใจดีๆเช่นกันค่ะ