หลายปีมาแล้วที่ชีวิตผมไม่ได้อยู่เป็นที่เป็นทาง นับตั้งแต่ออกจากบ้านไปเป็นครูครั้งแรกที่ จ.สกลนคร เพียงไม่นานนักก็ย้ายมา จ.สุรินทร์ หกเดือนให้หลังก็ย้ายกลับบ้านที่ อ.ละหานทราย จ.บุรีรัมย์ ซึ่งก็ควรจะลงหลักปักฐานเสียที่นี่ แต่จนแล้วจนรอดผมก็ต้องเดินทางอีกครั้งเมื่อติดสินใจลาออกจากราชการเพื่อไปปฏิบัติหน้าที่อาจารย์ ม.สงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี
ผมอยู่ที่ปัตตานีได้ปีกว่า ก็ต้องหอบหิ้วข้าวของสัมภาระขึ้นเหนือ เพื่อเรียนต่อที่ ม.แม่โจ้ จ.เชียงใหม่ ผ่านไปเพียงหนึ่งปี ผมก็หอบหิ้วข้าวของชุดเดิมกลับบ้านที่บุรีรัมย์อีกครั้ง...ด้วยเหตุผลบางอย่าง ตั้งใจไว้ว่าจะใช้บ้านเป็นที่พิงพักเสริมสร้างพลังกายพลังใจให้กล้าแกร่งก่อนที่จะเผชิญโลกกว้างอีกครั้ง
จนถึงวันนี้ (๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๒) ซึ่งผมควรจะแสวงหาความสุขอยู่ที่บ้าน กับครอบครัวและมวลมิตร แต่วันนี้กลับต้องเดินทางอีกครั้ง จุดหมายปลายทางต่อคิวกันไว้ยาวเหยียด...ทั้งงานราษฏร์งานหลวง บางงานอาจต้องไปด้วยภาระหน้าที่แต่บางงานต้องไปเพราะหัวใจร่ำร้อง...
หลายปีที่ผ่านมาพอถึงวันนี้ทีไรมีเรื่องให้ปลื้มหัวใจอยู่บ่อย ๆ หรือบางปีเอาซะหัวใจแทบวาย (ผู้ก่อการร้าย) แต่เมื่อถึงปีนี้แม้จะดูเงียบสงัดจากมิตรสหาย แต่ก็อิ่มเอมกับพลังบุญที่บรรจงสร้างตลอดทั้งวัน...
ผลบุญครั้งนี้ นอกจากหวังเพื่อประโยชน์สูงสุดแล้ว ก็ได้แต่หวังว่าบนเส้นทางพเนจรต่อจากนี้ไป จะได้พบแต่มิตรที่ดี และเรื่องราวดี ๆ ที่จะขอบันทึกเรื่องราวนั้นไว้ในหัวใจสืบไป...
ครบอีกหนึ่งปี
ได้กราบพ่อกราบแม่
ทบทวนสิ่งที่ตนเองได้ทำมา..ย้ำ
ขอให้ความดีคุ้มครองครับ
อย่าหยุดยั้งครับ...
ชะลอฝีเท้าลงบ้าง..ในเส้นทางที่ยาวไกล
ทุกจังหวะที่ก้าวไป...ใช้หัวใจ นำทาง...
...
เป็นกำลังใจให้นะครับ
แก่ไปอีกปีแล้วครับอาจารย์...
อาจารย์สบายดีนะครับ....
คงไม่หยุด คงไม่ท้อ ยังรอหวัง
ไม่หยุดยั้ง ก้าวย่าง อย่างอาจหาญ
อาจช้าบ้าง เร็วบ้าง ทางกันดาร
หวังวันหน้า ยิ้มหวาน สำราญใจ
ขอบคุณครับอ้าย...
ถึงแม้เวลาที่ผ่านไปเอามาไม่ได้
เราก็ควรที่จะภูมอใจว่าเรามใช้เวลาที่ผ่านไปอย่างคุ้มค่า
เพื่อประโยชน์สุขของปวงชน...สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ท้อเมื่อไหร่ศาสนารอเป็นที่พักผ่อนเติมพลังเสมอ เจริญพร...
ขอบพระคุณครับท่าน...
สบายดีไหมครับ...
ขอให้เจริญในธรรมนะ
แล้ววปีไหนจะได้แต่งงานค่ะ
อ่อ!! แล้วก็ที่ไหนด้วยยย
ป.ล หนูอยู่ปัตตานีค่ะตอนนี้
มีเรื่องให้ตื่นเต้นทุกวันนนเลยย
คิดถึงวันเก่าๆ ที่นี้จังเลยค่ะ
แต่หนูว่า คงไม่นาน อาจารย์คงได้
กลับมาอยู่ที่นี้ ใช่ไหมค่ะ
ภูมิใจที่มีรุ่นพี่ที่หัวใจแกร่ง สุดยอดค่ะ ... เป็นกำลังใจให้นะคะ (เด็กละหานทราย ..ลรภ.)
หวัดดีค่ะอาจารย์
ไม่รู้ว่าจะมีสักกี่คนที่ทำได้เหมือนอาจารย์คนเก่งของหนู
ทำได้ทุกอย่าง อยากเดินตามรอยอาจารย์บ้างแต่ยอมรับ
ว่าไม่เข้มแข็งพอ วันนี้ไม่เป็นไรมีอาจารย์เป็นกำลังใจให้
ก็เพียงพอแล้ว
หมดแรงหมดหวังกำลังใจ อ่อนไหวอ่อนแอท้อแท้นัก
ความคิดความฝันพลันแตกหัก พลังแน่นหนักเสื่อมสลาย
อ่อนไหวอ่อนแอไม่มีหลัก แรงผลักแรงดันพลันหดหาย
ไม่มีพลังมารอบราย ร่างกายไร้สิ้นหมดยินดี
อยากพบอยากเจอกำลังใจ มีมากหากได้เกษมศรี
ความสุขความสมความยินดี ถ้ามีถ้าได้ใจเบิกบาน
หนทางยังอีกยาวไกล ไม่ไปก็ไม่รู้ รู้มากก็ยิ่งเข้าใจ รู้ต่อไปก็คือกำไรชีวิต อายุยังน้อยยังมีอะไรอีกตั้งมากมายที่จะทำต่อไป ก็ขอเป็นกำลังให้เพื่อนเสมอ เพื่อนฮักเพื่อนแพง
แล้วตอนนี้อาจารย์อยู่ไหนครับ