คุณ ตาค่ะ ก็เดินยิ้มแบบมีความสุข เข้ามาบอกว่า “อาจารย์เม่ยคะ......วันนี้ ตาได้เจอ อ.จันทวรรณ ด้วย..”พี่เม่ยถามว่า "อ้าว...แล้วเจอที่ไหน?"ตาบอกว่า "อาจารย์พาคุณพ่อมาเจาะเลือด..."ตาทำหน้าไม่สบายใจแล้วเล่าต่อว่า “เส้นเลือดคุณพ่อเจาะยากมากเลย เจาะตั้งสี่ครั้งกว่าจะได้ ส่งผ่านกันมาสองสามต่อกว่าจะมาถึงตา ทีแรกตาก็จำอาจารย์ไม่ได้ แต่รู้สึกคุ้นๆหน้าจึงได้ถามว่าใช่อาจารย์ไหม ก็ใช่จริงๆด้วย”... ตาทำท่าดีใจพี่เม่ยถามว่า “แล้วตาเจาะได้ไหม?"ตาพยักหน้า บอกว่า “เจาะได้ค่ะ ดีใจจัง...อาจารย์น่ารักมาก (ความหมายของตาก็คือ อ.จันทวรรณ ได้แสดงความไว้วางใจตาในการเจาะเลือดให้คุณพ่อ จนตามีความมั่นใจและสามารถทำงานได้สำเร็จ....)”
วันนี้คงเป็นอีกวันหนึ่งที่ตาภูมิใจ ที่ได้มีส่วนช่วยเหลือด้านการทำงาน (เจาะเลือด) ให้กับคนที่ตา นับถือว่าเป็นอาจารย์สอนวิชาความรู้ท่านหนึ่ง ตาบอกว่า อาจารย์บอกว่าเดี๋ยวต้องเอาไปเขียนบล็อกด้วย....(หัวเราะชอบใจ)
นี่ถ้าพี่เม่ยบอกตาว่า ทั้งสองเป็น “คนคอน” เหมือนกัน ไม่รู้ว่าสัมพันธภาพจะแน่นแฟ้นไปมากกว่านี้แค่ไหน...?
อ่านแล้วได้ "ยิ้ม" (ที่ไม่ใช่ลูกสาวพี่เม่ย) คนเดียวเลยค่ะ เวทีนี้ดีจริงๆ นะคะ
ว่าแล้วก็ อยากอ่านบันทึกจาก "คุณกิจนักเจาะเลือด"บ้างจัง ทำยังไงเราจึงจะทำให้พวกเขารู้ว่าสิ่งที่พวกเขามีนั้นน่าเอามาเล่าสู่กันฟังนะคะ
ขอบคุณพี่เม่ย และ พี่ตาคะ :)
ดิฉันขอตอบแทนพี่ตา ด้วยการเขียนเทคนิคการเจาะเลือดสำหรับคนเส้นเลือดเล็กไว้ที่นี่คะ http://gotoknow.org/archive/2006/05/03/21/18/54/e26750
ขอบคุณคะพี่เม่ย
ประเด็นนี้ทำให้คิดว่า เราน่าจะมีบริการพิเศษสำหรับผู้ป่วยที่มาเจาะเลือดเป็นประจำ แล้วเราบันทึกไว้ว่าเส้นเลือดหายาก เจาะยาก ให้ได้พบผู้เชี่ยวชาญการเจาะทันที โดยไม่ต้องผ่านการเจาะหลายๆครั้ง จะดีไหมคะ เพราะกลุ่มที่มาเจาะประจำๆแบบคุณพ่ออ.จันทวรรณแล้วเจาะได้ยาก คงจะมีจำนวนหนึ่งแต่ไม่มากนัก จะเป็นบริการเชิงรุกที่น่าจะเป็นผลดีนะคะ
ฝากพี่เม่ยเตือนให้ได้ไต่ถามปรึกษากับทีมงานด้วยนะคะ