KM Workshop ต้องมีกิจกรรม จัดการ "ความไม่รู้" อยู่ในนั้นด้วย

         เมื่อวาน (8 มิ.ย.) ในงานสัมมนา KM Workshop ที่ทาง สคส. จัดให้กับสำนักงานศาลยุติธรรม (สถาบันวิจัยรพีพัฒน์ฯ) ช่วงเช้าผมพูดคำว่า “การจัดการความรู้” ค่อนข้างจะบ่อย ในระหว่างที่พักทานอาหารกลางวันท่านผู้พิพากษาท่านหนึ่งได้ถามผมว่า . . . เราน่าจะให้ความสนใจ จัดการ “ความไม่รู้” ด้วยไหม? เพียงแค่ได้ยินคำถามนี้ ผมก็รู้ดีว่าท่านผู้พิพากษาท่านนั้นมองเรื่องนี้ได้กว้างไกลเพียงใด?

         จริงๆ แล้วผมคิดว่าท่านน่าจะอ่านใจผมได้ เพราะในใจผมนั้นคิดเสมอว่าเรื่องการจัดการความรู้ หรือ KM นั้นเป็นเรื่องที่ต้องทำควบคู่ไปกับการจัดการความไม่รู้เสมอ และนี่คือเหตุผลที่ว่าทำไม KM Workshop ของ สคส. จึงมักเริ่มต้นที่กิจกรรม . . . การฟังอย่างมีสติ . . . การเปิดใจ . . . การเรียนรู้ตัวตน อะไรทำนองนี้ ก่อนที่จะเข้าสู่กิจกรรม KM

         หากจะพูดให้สั้นๆ ก็คือการให้ความสำคัญกับการจัดการทั้งส่วนที่เป็น ความรู้และ “ปัญญา” ผมว่าปรมาจารย์หรือบรมครูที่สอนเรื่อง “การจัดการความไม่รู้” ที่ทุกท่านรู้จักกันดีก็คือ “พระพุทธเจ้า” ท่านสอนเราว่าถ้าสามารถจัดการหรือกำจัด “ความไม่รู้ (อวิชชา)” ที่ว่านี้ได้ เราก็จะได้พบกับความสว่างที่อยู่ภายใน จะเรียกว่าปัญญาก็ได้ พบกับจิตประภัสสรก็ได้ เข้าสู่สุญญตา ความว่าง ความเป็นหนึ่งเดียว หรือที่พระเยซูใช้คำว่าการกลับมาสู่บ้านที่แท้จริง (ถึงภาษาที่ใช้ อาจจะแตกต่างกันไป แต่น่าจะหมายถึงสภาวะเดียวกัน !?)

         นั่นคือความรู้สึก(นึกคิด)ของผมในเรื่องนี้ รบกวนท่านที่มีใจเมตตาช่วยกรุณาชี้แนะเพิ่มเติมด้วย ถือว่าเป็นการช่วยไม่ให้หลงทางเข้ารกเข้าพงน่ะครับ

[เจริญชัย ไชยไพบูลย์วงศ์]

ผมอ่านในหนังสือของท่าน Osho ที่อาจารย์ประพนธ์ได้แปลไว้

มีพูดถึง "ความไม่รู้" ด้วย

ประมาณว่า ภูมิปัญญาตะวันตก พยายามจะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้กระจ่างชัด โดยไม่เข้าใจว่า โลกนี้มีสิ่งที่รู้ไม่ได้ Unknown ซึ่งความรู้ไม่ได้นี้เอง ไม่ใช่เรื่องน่ารังเกียจ แต่กลับเป็นเสน่ห์ ความลึกลับ ให้ชีวิตมีความตื่นเต้นพิศวงอยู่เสมอ

ไม่รู้จะตรงกันหรือเปล่าครับ

[Ka-Poom]

สวัสดีค่ะอาจารย์

ในทัศนะของกะปุ๋มนะคะ... "ความรู้" คือ สภาวะที่เคลื่อนไปจากความไม่รู้ หรืออวิชชา และเมื่อใดที่เราได้เปิดประตูใจใคร่ครวญและมองเห็นถึงความไม่รู้ และเหตุแห่งความไม่รู้นั้น ...สภาวะก็จะเริ่มเครื่อนไปสู่สภาวะรู้

กะปุ๋มว่าเรื่อง "ปฏิจจสมุปบาท" เป็นกระบวนสร้างความรู้ที่เกิดขึ้นอยู่ในกระบวนการทางปัญญา และพระพุทธองค์ท่านทรงอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างยอดเยี่ยม อันเป็นเรื่องของการสร้างความรู้ และการจัดการความรู้ค่ะ

อวิชชา ==> วิชชา

ความไม่รู้ ==> ความรู้

ด้วยความนับถือค่ะ

(^___^)

กะปุ๋ม

[beyondKM]

ขอบคุณทั้งสองท่านสำหรับ "การแบ่งปัน" ที่สร้างสรรค์ "ปัญญา" ครับ

[พินิจ นิลกัณหะ]

   การจัดการความไม่รู้ ในมุมมองของผม ต่างกับการจัดการความรู้ ตั้งแต่ช่วงเริ่มต้น โดยการจัดการความไม่รู้มุ่งเน้นที่ตัวความรู้ มุ่งค้นหาว่าขาดความรู้ด้านใด เพื่อนำมาแก้ไขปิดจุดอ่อนของหน่วยงาน  บรรยากาศก็คงไม่ค่อยสดชื่นเท่าใดนักเพราะต้องพยายามช่วยกันหาจุดอ่อนของตัวเองว่ายังไม่รู้เรื่องใดบ้าง แม้นว่าจะหาความรู้มาได้แต่ก็เป็นแนวเชิงลบ

   การจัดการความรู้เริ่มที่คน มองหาความสำเร็จน้อยใหญ่เพื่อนำมา ลปรร.ด้วยความชื่นชมยินดี เป็นแนวเชิงบวก

   ผลที่ได้ คงได้ความรู้เช่นเดียวกันแต่ความรู้สึกและบรรยากาศคงต่างกันมากทีเดียวครับ