ครั้งแรกที่ต้องนอน
เมื่อวานวันอาทิตย์ก็นับเป็นปกติของชาวมหาวิทยาลัยอิสลามยะลาที่ต้องทำงาน และเมื่อวานเป็นวันแรกของภาคการศึกษาปีนี้ด้วย เลยทำให้งานค่อนข้างจะคึกคักกว่าวันก่อนหน้านี้
จริงแล้วผมทำงานไม่เคยหยุดและไม่มีวันปิดเทอมด้วย นอกจากที่ต้องรับงานบริหารด้วยผมยังรู้สึกว่าผมไม่ควรลาหยุดถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เพราะผมหยุดมานานแล้ว(หยุดนอนบนเตียงทั้งที่โรงพยาบาลและที่บ้าน)
เมื่อผมมาเริ่มทำงาน ณ ที่ทำงานใหม่ น้องๆที่ทำงานเขารู้ว่าผมยังป่วยอยู่เลยจัดการเครื่องอำนวยความสะดวกหลายอย่างรวมทั้งก้าวอี้รับแขกที่อำนวยแก่การนอนมาก และภรรยาของผมก็ฝากหมอนมาด้วย
ห้าเดือนแล้วที่ผมมาทำงาน ผมไม่เคยใช้หมอนที่ภรรยาฝากมาเลย และผมก็ไม่เคยใช้เก้าอี้รับแขกนอนด้วย ไม่ว่าจะนอนเล่นๆหรือนอนเมื่อเจ็บป่วย
วันศุกร์ผมก็มาสอนตามตารางที่จัดไว้ และผมต้องไปสอนชั้นสามที่อาคารศึกษาศาสตร์ ตอนเช้าผมยังไปได้ พอภาคบ่ายแล้วประเมินตัวเองว่าคงไม่ไหว เลยโทรศัพท์บอกให้นักศึกษามาเรียน ณ อาคารที่ผมทำงาน ก็ชั้นสามอีกเหมือนกัน พอผมเดินขึ้นบรรไดไปก็ลุ้นเต็มที่ว่าตัวเองจะขึ้นไปถึงไหม.. สุดท้ายก็ อัลฮัมดุลิลลลาฮฺ ที่สามารถขึ้นไปสอนได้
พอวันเสาร์ผมไม่มีตารางที่ต้องสอนเลยไม่ได้ไปที่ทำงาน แต่ผมอยู่ว่างไม่สนุกเลยไปเที่ยวที่โรงเรียนข้างบ้าน อย่างที่เขียนในบันทึกก่อนหน้านี้ และด้วยใจรักก็รับงานที่จะทำแถมต้องเดินไกลด้วย ต้องเดินเท้าข้ามน้ำข้ามสะพานเพื่อไปยังสถานที่ที่เขาให้ผมเป็นประธานเปิดพิธี
แน่นอนคืนนั้นทำให้ผมรู้สึกปวดขามาก เรียกลูกมาช่วยนวดให้ ปกติแล้วเมื่อผมปวดเมื่อลูกคนนี้มานวดจะหายทันที
เมื่อวาน..รุ่งเช้าผมก็มาทำงานปกติ ถึงที่ทำงานแปดโมงพอดี และผมมีสอนสิบโมง สายๆเจ้าหน้าที่เอาวาระการประชุมตอนบ่ายมาให้ ทางกองการเจ้าหน้าที่เชิญให้ไปชี้แจงเรื่องขอเจ้าหน้าที่เพิ่มและการขออนุญาตศึกษาต่อของเจ้าหน้าที่สำนักฯที่ผมบริหารอยู่
พอสอนเสร็จ รองอธิการบดีก็โทร์หาบอกว่าให้กลับสำนัก มีประชุมเกี่ยวกับวิทยุด่วน ผมก็บอกให้น้องที่เป็น อ.อยู่ที่ ป.บัณฑิต มาส่งที่ทำงาน พอมาถึงที่ทำงานก็ขึ้นชั้นสามทันที .. (เพื่องานลืมแล้วละที่ว่าเจ็บ)
หลังประชุมเสร็จผมเข้าห้องทำงาน เดินไม่ไหวแล้ว พยายามพาตัวเองเข้าห้อง เอาตัวล้มนอนบนเก้าอี้รับแขกทันที .. เป็นครั้งแรกที่ผมนอนบนเก้าอี้รับแขก
ตอนเย็นผมก็ไปหาหมอ(หมอบ้าน) ให้เขาช่วยดูหน่อย เขาบอกว่ากระดูกเลื่อนนะ .. ผมก็บอกว่า ครับๆ แต่ก็งงๆ เขาก็จัดการตามกระบวนการของเขา อาการก็ดีขึ้น ขากลับก็แวะบ้านน้องสาวที่เป็นพยาบาลที่ดูแลผมมาแต่ต้นให้เขาดูหน่อย .. เขาก็บอกว่าเลื่อนได้ไง.. เมื่อกระดูกติดแล้ว.. ผมก็เป็นนักวิทยาศาสตร์ด้วยซิก็เชื่อตามน้องสาว
ความเห็น (8)
อาจารย์ครับ...ผมว่าอาจารย์พักบ้างนะครับ อย่างที่บอกครับจะมีสักกี่คนที่เลือกทำ และที่สำคัญสังคมยังต้องการคนอย่างอาจารย์อีกเยอะเลยนะครับ ผมอยากให้อาจารย์ได้พักผ่อนมากๆๆครับ ขออัลลอฮฺทรงคุ้มครองและตอบแทนครับ (วันสองวันนี้เคลียร์ตารางเสร็จผมจะแวะไปเยี่ยมที่ทำงานนะครับ อินชาอัลลอฮฺ)
เมื่อวานถ้าผมไม่มีสอนผมหยุดแล้วครับ
แวะมาส่งกำลังใจ..ดูแลตัวเองด้วยนะคะ..ขอให้หายเร็วๆ
ขอบคุณมากครับ ศน.add
ผมก็อยากให้หายเร็วๆเหมือนกัน จะได้ทำงานเต็มที่ และจะได้เที่ยวด้วย ..อิอิอิ
ใจสู้จริงๆเลย
ยังงัยก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ น่าจะหาที่สอนที่ไม่ต้องขึ้นบันไดนะคะ (แต่เห็นว่าห้องเรียนไม่ค่อยพอ ก็คงจะเปลี่ยนยากโขอยู่)
ไม่เป็นไรครับ อาจารย์ SK
และผมก็ว่ากัน อาจารย์เองก็น่าพักผ่อนบ้าง
ขนาดเครื่องยนต์ยังต้องหยุดแล้วอาจารย์เป็นคน ต้องผ่อนคลายบ้าง :)
พักบ้างครับ เพื่อระยะยาว
บางครั้งคนเราก็ต้องพักผ่อนบ้างครับอาจารย์