การอบรมอย่างเป็นธรรมชาติ
การพูดคุยกับลูก มีคุณค่าอย่างยิ่งต่อการอบรมลูก
เพราะเป็นการอบรมอย่างเป็นธรรมชาติ
สิ่งละอันพันละน้อยจะถูกสั่งสม
จนเกิด บุคลิกภาพ แนวคิด และอุปนิสัยของลูกเมื่อเติบโตขึ้น
การพูดคุยกับลูกอย่างมีสติ จะทำให้เราเลือกที่จะสอนสิ่งดีๆให้ไม่ยาก
ตรงข้าม หากขาดความยั้งคิด เราอาจพูดกับลูกไม่ดี
พอจนก่อผลเสียต่อการพัฒนาความคิดของลูกได้
ทั้งๆที่รู้นั่นแหละแต่กับคำถามของลูกบางสถานการณ์
เราอาจถึงกับเปิดตำราไม่ทัน
ดังตัวอย่างจากเรื่องเล่าดังต่อไปนี้
วันก่อน ตอนนั่งรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน
ลูกถามขึ้นว่า “แม่จ๋า ....วันนี้หนูไปเข้าไปเข้าแถวหน้าเสาธงช้าค่ะ”
แม่ก็ถามว่า “ทำไมล่ะจ๊ะ”
ลูกบอกว่า “หนูเห็นคุณครูให้เพื่อน เช็ดเรือนไทยอยู่คนเดียว หนูเลยขอเข้าไปช่วยเช็ด ก็เลยไปเข้าแถวทีหลัง แม่ว่า หนูทำถูกไหมจ๊ะ” แม่นิ่ง ไม่รู้จะตอบลูกว่าอย่างไร ลูกจึงถามต่อว่า
“ถ้าแม่เป็นหนู แม่จะทำอย่างไร” แม่ยิ้มให้ลูก แต่ก็ยังไม่ได้ตอบคำถาม (เพราะแม่ยังนึกคำตอบที่คิดว่าควรจะพูดกับลูกไม่ออก)
ลูกทำหน้าเหมือนกลัวแม่จะว่า“หนูเห็นเรือนไทยมันเลอะ ก็เลยอยากช่วยเช็ด ตอนเช็ดเสร็จ คุณครูยังบอกว่า ขอบใจจ้ะเลย”
แม่พูดว่า “หนูทำดีแล้วลูก” แต่ในใจแม่ ก็คิดว่าจริงๆแล้วควรจะตอบว่าอย่างไรน๊า ช่วยคิดหน่อยซิคะ ว่าแม่ควรจะตอบลูกว่าอย่างไร ......
ความเห็น (2)
เหตุการณ์อย่างที่ดาวศุกร์เล่าให้ฟัง
คงเกิดขึ้นกับเด็กบ่อยๆ
มีน้ำใจช่วยเหลือเพื่อนก็ไม่ผิด
ไปเข้าแถวตามเวลาไม่มีโอกาสช่วยเพื่อนก็ไม่ผิด
ผู้ปกครองอ่าจไม่ตอบคำถามตรงๆ
แต่อาจกระตุ้นให้น้องสามารถจัดลำดับความสำคัญ
และเลือกที่จะทำอะไรก่อนหลังเองได้อย่างมั่นใจ
ทำซ้ำๆในที่สุดเด็กจะตัดสินใจเก่งขึ้น
เป็นกำลังใจให้คุณแม่ทุกคนจ้า
การเป้นคนที่มีน้ำใจเอื้อเฟื้อต่อผู้อื่น ควรได้รับการปลูกฝังตั้งแต่เด็กค่ะ หนูน่ารักมากค่ะ