ขนมจีนกาดหลวง


แม่คะ

 

เมื่อตอนที่หนูมาอยู่เชียงใหม่ ใหม่ๆ มีคนชวนไปกาดหลวงหนูไม่รู้จักหรอกนะคะว่าเป็นกาดวโรรสก็ตามเขาไป แล้วก็ไปบอกกับเขาว่า "นี่......มันตลาดวโรรสนี่นา" เล่นเอาหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ เพราะคนเมือง(เชียงใหม่)เขาเรียกกันกาดหลวง

ตลาดวโรรสกับตลาดต้นลำใย อยู่ใกล้กันค่ะ หนูก็แยกไม่ค่อยจะออกว่าตลาดไหนเป็นตลาดไหน รู้เพียงว่า ตลาดวโรรสอยู่ด้านใน มีของฝากพื้นเมืองเชียงใหม่มากมายไม่ว่าจะใส้อั่ว แหนม ผลไม้ดอง ส่วนตลาดต้นลำใยก็ประมาณว่า อยู่ด้านนอกติดริมแม่น้ำปิง เป็นตลาดดอกไม้ด้วย สวยๆทั้งนั้นเลยค่ะ

แต่เรื่องที่หนูอยากเล่าให้แม่ฟังเป็นเรื่องของขนมจีนนั่งยองค่ะ ที่กาดหลวงมีขนมจีนหลายเจ้ามาก ทั้งที่อยู่บนฟุตบาทฝั่งตลาดต้นลำใยและอยู่บริเวณถนนทางเดินระหว่างตลาดสองตลาด(ตลาดกับกาด เป็นชื่อเดียวกันนะคะ อันหนึ่งเรียกตามภาษาถิ่น อันหนึ่งเรียกตามภาษากลางค่ะ)

ด้วยความที่น้องเห็นหนูชอบกินขนมจีนแบบเติมผักเองเยอะๆน้องจึงนำเสนอการไปกินขนมจีนที่กาดหลวงบอกว่าอร่อยมากๆ ก็ไม่ได้จังหวะไปกินซักที จนเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาสบโอกาสได้ติดรถน้องที่จะไปซื้อของฝากเลยได้ไปนั่งกินขนมจีนริมฟุตบาทเติมผักไม่อั้นในราคาจานละ 12 บาทหากใส่ไข่ต้มด้วย ก็เพิ่มอีก 5 บาท

ส่วนน้ำยาก็มีหลายชนิดหนึ่งค่ะ น้ำยาป่า น้ำยากะทิ น้ำเงี้ยว แกงเขียวหวาน หนูมักจะเลือกน้ำยากะทิขอน้ำเยอะหน่อย จะได้เติมผักให้ครบชนิดที่มีให้วางอยู่โต๊ะ แล้วก็เติมพริกป่น น้ำตาล น้ำปลาลงไปอีก เพราะใส่ผักมาเยอะเกินจนรสจืด

โต๊ะและเก้าอี้สำหรับนั่งทานขนมจีนเป็นแบบโต๊ะและเก้าอี้เตี้ยๆค่ะ เลยเรียกกันว่า ขนมจีนนั่งยอง ทำให้นึกไปถึง ชาวเวียดนาม ที่ก็ทำโต๊ะแบบนี้ ขายโจ๊กในตลาดที่บ้านเรา ที่เวียงจันทน์ ที่ฮานอย  หนูว่าแต่ละจังหวัดแต่ละที่ก็มักจะมีเอกลักษณ์หรือสัญลักษณ์เฉพาะตัว ทั้งอาจจะแบบไม่ตั้งใจหรือตั้งใจ อย่างเช่น ใครที่ไปเที่ยวหนองคาย ต้องกินแหนมเนือง ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เห็นมีใครสนใจ เมื่อกระแสความนิยมมากขึ้นก็กลายเป็นเอกลักษณ์ไป 

ขนมจีนนั่งยองกาดหลวง ก็เป็นอีกหนึ่งของเอกลักษณ์เมืองเชียงใหม่ค่ะ เพราะใครๆก็มักจะพูดถึง และมีร้านขายหลายร้านมาก แต่ละร้านลูกค้าก็เต็มทุกร้าน บางคนมานั่งรอตั้งแต่สี่โมงเย็นรอจนเขาจัดร้านเสร็จก็ยังมี เพื่อนฝูงที่แวะเวียนมาเยี่ยมก็มักจะนำเสนอ ขนมจีนกาดหลวง เพื่อให้เห็นวิถีชีวิตของคนพื้นเมืองอย่างแท้จริง

เชียงใหม่ มีเอกลักษณ์หรือสัญญลักษณ์อีกหลายอย่างที่หนูยังไม่ได้สัมผัสให้เข้าถึงซึ่งเอกลักษณ์เหล่านั้นอย่างแท้จริงตามวิถีชีวิตดั้งเดิม ที่อาจจะสูญหายไป แต่อีกไม่กี่วันหนูก็จะกลับบ้านเราแล้ว การอบรมระยะสั้นที่เชียงใหม่ของหนูสิ้นสุดลงแล้ว

หนูจะได้กลับไปหาแม่แล้วค่ะ

25 พ.ค. 52 : 23.53 น.

เชียงใหม่

 

หมายเลขบันทึก: 263386เขียนเมื่อ 25 พฤษภาคม 2009 23:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 มิถุนายน 2012 18:18 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

คิดถึงป้าแดงนะ

มีประชุมที่กรุงเทพ 28 - 29 พค.52 นี้

ท่าทางจะไม่ได้ส่งป้าแดงเหมือนเคย

ตอนนี้งานก็เยอะ

ยังเฝ้าคณะอยู่

เห็นขนมจีนชักหิว

อิอิอิ

บอกคิดถึงแม่ด้วยนะคะ (ช่วยนี้ก็คิดถึงแม่หนักเอาการอยู่เหมือนกัน)

สวัสดีค่ะ

มากินข้าวปุ้นที่เชียงใหม่ด้วยค่ะ

มีความสุขมากๆนะคะ

จากหนองคายค่ะ ตลาดท่าเสด็จ

สวัสดีค่ะ

  - ตามมาเยี่ยมเยือน พร้อมของฝากค่ะ

- สุขกายสุขใจนะคะ

  • ศิลาชอบทานขนมจีนใส่ผักเยอะ ๆ แบบมีน้ำยา หรือไม่มีน้ำยา ก็ชอบค่ะ 555  จะได้จำแหล่งที่ขายขนมจีนนี้ไว้ เคยไปที่ตลาดกาดหลวงนี้  3 ครั้งในชีวิตตอนไปเที่ยวเชียงใหม่ทั้งสามครั้ง ชอบบรรยากาศที่นี่มากค่ะ
  • จริง ๆ แล้วสิ่งที่น่าสนใจไม่แพ้ขนมจีน น่าจะเป็นขนมหวานค่ะ
  • คุณลูกเขียนถึงคุณแม่ได้น่ารัก ประทับใจมากเลย
  • เชียงใหม่ มีเอกลักษณ์หรือสัญญลักษณ์อีกหลายอย่างที่หนูยังไม่ได้สัมผัสให้เข้าถึงซึ่งเอกลักษณ์เหล่านั้นอย่างแท้จริงตามวิถีชีวิตดั้งเดิม ที่อาจจะสูญหายไป แต่อีกไม่กี่วันหนูก็จะกลับบ้านเราแล้ว การอบรมระยะสั้นที่เชียงใหม่ของหนูสิ้นสุดลงแล้ว

    หนูจะได้กลับไปหาแม่แล้วค่ะ....

  • นึกถึงตอนศิลาห่างไกลคุณแม่ สมัยก่อนก็จะเขียนจดหมายหวาน ๆ แสดงความรัก ความกตัญญู แถมท้ายด้วยการรำลึกทบทวนคำสอนของท่านอยู่เสมอ

  • อ่านแล้วทำให้คิดถึงคุณแม่จังเลย...ขอบพระคุณค่ะ

ลองไปชิมขนมจีนร้านป้ากันเองสิค่ะ ร้านนี้อร่อย เจ้าของร้านก็เป็นกันเองและสะอาดด้วยคร่า

ตลาดโรรสและกาดหลวง แม่ค้าขายของปากไม่ดี ส่วมมาก นิสยก็ไม่ดี เวลาเราไปชื้อของ เราดูของแลัวไม่ถูกใจไม่ชื้อแม่ค้า ด่าคำหยัดมาก เวลาเราเดินตลาดเขาก็เรียกเรามาดึกแขกเรา พอไปดูไม่ชื้อ ด่าอีควาย อยากเราชื้อผลไม้เราต้องการหลือก แม่ค้าไม่ไห้เหลือกเขาไห้เราของน่า ของน่าไม่มีไครกินได้หรอบ ก่อนจะชื้อต้องถามก่อน ถ้าถามแลัวแม่ค้าไม่พูดแสงว่าไม่ไห้เหลือก ตอกแรกฉันไม่รู้ มีครังหนึ่งฉันไปชื้อผลไม้กับแฟันๆบอกให้ฉันถามก่อนว่าเหลือกได้ไหม พอถามแม่ค้าไม่พูดอะไร ฉันเข้าใจว่า ถ้าไม่พูดแสดงว่าเหลือกได้ ฉันคิดแบบนี้ก็เลยไปจับผลไม้ แม่ค้าบอกว่าไม่ขายแต่งฉันก็ไม่พูดอะไร ถ้าเหลือกไม่ได้ก็ไม่ชื้อนะ แค่นี้ พอฉันเดินไป เขาด่าเราควาย ไม่ไช่แต่งครั้งเดียวมีหลังครัง

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท