พาผู้ป่วยระยะสุดท้ายถวายสังฆทาน
กิจกรรมหนึ่งของโครงการพาน้องท่องวิถีพุทธก็คือพาผู้ป่วยเด็กระยะสุดท้ายและครอบครัวทำบุญถวายสังฆทาน การทำบุญคือการหาที่พึ่งทางใจเพื่อให้เกิดความหวัง เพื่อให้เกิดปาฏิหาริย์ เป็นความต้องการด้านหนึ่งของจิตวิญญาณ(spiritual need)นอกจากความต้องการความรัก ความต้องการที่จะมีความหวัง ความต้องการที่จะได้รับการอภัย ความต้องการให้อภัยคนอื่น เเรงบันดาลใจที่ทำให้เกิดกิจกรรมทำสังฆทาน จำได้ว่ามีคนไข้คนหนึ่งน้องป่วยเป็นมะเร็งกระดูกระยะสุดท้าย และนอนใส่ท่อช่วยหายใจอยู่บนเตียง น้องพูดกับแม่ว่าอยากทำสังฆทานอุทิศบุญให้กับเจ้ากรรมนายเวร เพื่อให้ถอดท่อช่วยหายใจได้ จะได้กลับบ้านเร็วๆ
น้องและคุณพ่อคุณแม่ช่วยกันถวายสังฆทาน
วันนั้นคุณแม่ของน้องได้แจ้งความประสงค์กับฉัน ฉันจึงตอบรับด้วยความยินดี เดี๋ยววันพุธที่จะถึงพระมาบิณฑบาตรพอดี จึงอาสาไปซื้อสังฆทานให้ วันนั้นซื้อมา 2 ชุดให้ตัวเองทำด้วย พร้อมดอกไม้ดอกบัวเเละเป็นวันที่ขึ้นปฏิบัติงานเวรดึกพอดี
เเต่ปรากฎว่าในคืนวันนั้นก็มีคนไข้หนักอีกคนเป็น case มะเร็งสมองระยะสุดท้ายที่นอนหายใจรวยรินอยู่ในห้องพิเศษ 1 ผู้ป่วยเเละครอบครัวตกลงร่วมกันกับทีมแล้วว่าจะไม่ใส่ท่อ จะไม่ให้ช่วยฟื้นคืนชีพ ให้น้องหลับไปเเบบสบาย คืนนั้นฉันวิ่งเข้าออกห้องพิเศษ 1 ฉันนำบทสวดมนต์ที่ทำไว้ให้ผู้ป่วยสวดก่อนนอนเป็น บทอิติปิโส เข้าไปพาผู้ป่วยสวดและให้ญาติสวดตามเพื่อน้อมนำให้น้องจับอารมณ์ดี
เเละนึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ก่อนสิ้นใจ เเต่ปรากฎว่าถึงเช้าน้องยังไม่เสียชีวิตจึงบอกว่าวันนี้พระจะมาบิณฑบาตเดี๋ยวเรามาพาน้องทำสังฆทานกันดีมั๊ย ทุกคนตกลงวันนั้นสังฆทานที่ตัวเองซื้อมาจึงมอบให้ครอบครัวน้อง เพื่อพาน้องทำสังฆทานครั้งสุดท้ายในชีวิต
คนไข้ที่อยู่ห้องพิเศษ 1 มีโอกาสได้ทำสังฆทานในตอนเช้า
วันนั้นเองจึงเป็นจุดเริ่มต้นทำให้เกิดกิจกรรมพาผู้ป่วยเด็กระยะสุดท้ายและครอบครัวถวายสังฆทาน และทำมาจนถึงปัจจุบัน
หัวหน้าหอผู้ป่วยเด็ก 3ง ในตอนนั้นคือ พี่สุชีลา เกษตรเวทิน มาร่วมกิจกรรมตักบาตรและร่วมถวายสังฆทานด้วย
ภาพกิจกรรมที่เกิดขึ้นเเละดำเนินมาอย่างต่อเนื่อง
ใน เล่าเรื่องการดูแลในมิติจิตวิญญาณ ผ่านโครงการพาน้องท่องวิถีพุทธ
ความเห็น (15)
สวัสดีค่ะ
* การทำบุญทำให้รู้สึกสบายใจ เมื่อใจสบายกายก็สบายตามด้วย ขออนุโมทนาค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
- ตามมาอ่าน
- ดีจังเลยครับ
- ที่ผู้ป่วยได้ทำบุญ
- แต่งง งงภาพที่สาม
- พี่พยาบาลท่านที่ 7 ถือแก้ว
- ถวายกาแฟพระหรือครับ
- อิอิๆๆๆๆๆๆ
- การทำบุญก็เหมือนยางอะไหร่รถยนต์
- ได้อานิสงค์ทั้งชาตินี้และชาติหน้า
สวัสดีค่ะ
ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
อ.ขจิต
พี่เขาถือน้ำเตรียมกรวดน้ำค่ะอาจารย์
หายไปหลายวันเหมือนกันไม่สบายค่ะ เป็นไข้หวัด เเต่ไม่ใช่เเมกซิโกนะคะ ตอนนี้ดีขึ้นเเล้ว
พี่เหรียญชัย เหรียญชัย มาวงษ์ ขอบคุณนะคะที่มาอนุโมทนาบุญ สาธุ
พี่ KRUPOM ขอบคุณนะคะที่มาทักทายและอนุโมทนาบุญ
พี่แหววเข้ามาร่วมชื่นชมในกิจกรรมดีๆงาม และก็อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะพี่เเหวว
- เรื่องราวดีๆ มีไว้ให้ถ่ายทอด เรียนรู้
- เยี่ยม ค่ะ
ขอบคุณพี่เกศค่ะ
น้องกุ้งคะ พี่มาอ่านย้อนหลัง กิจกรรมนี้ช่างดีเหลือเกิน พี่สงสารคะ รูปเด็กอ่อนระโหยโรยแรง เสื้อสีฟ้านะคะ แล้วก็รูปแรกด้วย เนี่ยทำให้พี่สุปลงมากเลย พี่สุว่าเกิดแห่งกรรมคะ ฉะนั้นเราไม่อยากพบเจอกรรมแบบนี้ ก็คงหมั่นสร้างแต่ความดีไว้ ความดีนั้นบางครั้งก็ไม่ใช่ว่า เราจะมาทำบุญใส่บาตรอย่างเดียว เห็นคนด้อยกว่าเรา ยากจนกว่าเรา เขาน่าสงสาร เราอาจจะบริจาคเสื้อผ้า เงินทอง ตามที่มี ทำแล้วเราสบายใจ ก็จะได้บุญและอิ่มบุญกันนะคะ เราไม่ใช่คนรำรวย แต่เราใจดี พูดปลอบใจคนระยะสุดท้าย เราก็ได้ใจ ได้บุญเหมือนกัน บุญที่เกิดจากการกระทำ กรรมดีคะ
ทำไปเท่าที่เราทำได้ ทำให้เขาดีที่สุด ผลบุญจะได้ส่งอานิสงฆ์คืนให้ผู้กระทำคะ
สาธุค่ะพี่สุ คนบุญมักจะปิติเมื่อเห็นผู้อื่นทำบุญ เเสดงว่าพี่สุเนี่ย บุญหลาย เด๊
มีอยู่ท่านหนึ่งที่รักษามะเร็งได้เพราะท่านรักษาผู้ป่วยมะเร็งจากหมอที่ไม่รักษาต่อมาหลายคนแล้วคือคุณหวังช่วยไม่หวังดัง(ท่านใช้นามแฝง)เพราะไม่ต้องการดังอะไร.จนหลายท่านตั้งฉายาให้ว่า หวังช่วยสยบมะเร็ง จะทิ้งเบอร์ไว้ให้ 089-1289304 กทม.