คำครู

คำเตือนจะเป็นสิ่งมีค่าที่สุดหรือไร้ค่าที่สุดนั้นอยู่ที่สำนึกของผู้ฟัง

 

ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ  บุญยศ (๑๘ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๑)

เมื่อขยัน.........ทำงานทุกระยะ

ย่อม..............ชนะงานสำเร็จสมเหตุผล                                                  

ดีกว่า............ผู้ถือว่าปัญญาตน                                                               

เก่ง..............กว่าคนอื่นทั่วไปแล้วไม่ทำ

 

ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ  บุญยศ 

         ต้องทนเหนื่อยหน่อยนะพวกหนูหนู

การเรียนรู้ต้องตรากตรำจำฝึกฝน

วิชาการอ่านเขียนหมั่นเพียรยล

ครูพร่ำบ่นใช่มุ่งร้ายหวังให้ดี

ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ  บุญยศ

         ทำไม่เป็นเห็นเขาทำจำมาบ้าง

ในยามว่างฝึกลองก็คล่องได้

แม้นติดขัดปรารถนาปรึกษาใคร

เขาคงไม่ใจดำลองทำดู

 ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ  บุญยศ

         อย่าทำงานของเจ้าเพื่อเอาหน้า

ได้วิชาจากครูใช้ให้เป็นผล

เกิดเป็นคนจงทำใจให้เป็นคน

ทำเล่ห์กลเอาเปรียบใครนั้นไม่ดี

ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ  บุญยศ

         งานหนักนิดเบาหน่อยสำออยอ้อน

ว่าเหนื่อยอ่อนแรงล้าน่าอดสู                                                                      

ทำงานไปบ่นไปใครเชิดชู                                                                          

หากใจสู้งานเท่าไรไม่ควรเกรง

ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ  บุญยศ (๒๔ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๐)

         มาโรงเรียนเพื่อฝึกตนเป็นคนเก่ง                 ให้ครัดเคร่งคุณธรรมนำวิถี

ฝึกปัญญาฝึกทำงานฐานชีวี                                เพื่อให้มีแนวทางช่วยรั้งดึง

         พบสิ่งแรกครูแปลกใจทำไมนะ                   พวกเธอละการฝึกนึกไม่ถึง

ครูเขียนกลอนสอนมาอย่าดื้อดึง                          พวกเธอพึงจำไว้อย่าให้เจอ

         ผมบนหัวตัวของเรายาวหรือสั้น                  ตัวเรานั้นย่อมรู้อยู่เสมอ

ตัดเรียบร้อยไม่ปล่อยปละดีนะเธอ                        ใครพบเจอก็ดูงามนำไปชม

         เป็นนักเรียนหน้าตาอย่าแต่งแต้ม                จงยิ้มแย้มพูดไพเราะให้เหมาะสม

รู้กริยาที่เขาใช้ในสังคม                                     ครูนิยมผู้ปรับตนใช่จนรวย

         แม้เสื้อผ้าราคาแพงใช่แกล้งว่า                   ไม่รักษาความสะอาดย่อมขาดสวย

ซักสะอาดขยันทำจะอำนวย                               ส่งผลช่วยพ้นโรคภัยได้นะเธอ

         ฝึกให้เป็นแก่นแท้แง่ชีวิต                         ทั้งถูกผิดต้องใฝ่รู้อยู่เสมอ

เป็นเสน่ห์ผูกใจใครพบเจอ                                อย่าเขินเก้อเร่งสู้ครูคอยเชียร์

         มือของเราจะสะอาดต้องตัดเล็บ                อย่าให้เก็บฝุ่นละอองป้องกันเสีย

เมื่อเล็บยาวเชื้อโรคซุกลุกลามเลีย                      พอเราเพลียมันกล้ำกรายทำร้ายเรา

         อันของใช้สิ่งใดเป็นโลหะ                        จงมานะขัดเงาใสไม่อายเขา

งานสิ่งใดแม้ลำบากหนักหรือเบา                        ทุกค่ำเช้าหมั่นขวนขวายสบายเฮย

         ทั้งรองเท้าถุงเท้าเราเจ้าของ                    สมควรต้องใส่ใจบ้างอย่าวางเฉย

สวมให้ดีมีระเบียบเฉียบไปเลย                          ฝึกให้เคยให้เรียบร้อยคอยระวัง

         สิ่งที่ครูกล่าวถ้อยยังน้อยนิด                    เธอเป็นศิษย์สมควรรู้สิ่งครูหวัง

ชีวิตคนชั่วดีไม่จีรัง                                        สิ่งใดพลั้งหลีกได้พ้นเพราะตนเอง

 

ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ  บุญยศ (๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๐)

         เมื่อมาเรียนต้องฝึกตนเป็นคนแท้                รู้จักแก้สิ่งบกพร่องของตนเสมอ

ในวันนี้ครูขอติงสิ่งพบเจอ                                 ลายมือเธอหลายคนน่าบ่นจริง

         เขียนหนังสือสักแต่ว่าปากกาขยับ               ไม่เป็นศัพท์เป็นแสงเหมือนแง่งขิง

ทั้งหงิกงอเลอะเกรอะกรังน่าชังชิง                       ทำเหมือนลิงฝึกเรียนภาษาคน

         อันลายมือถือว่าเป็นเช่นนิสัย                    จะดูใครมักจะรู้ดูได้ผล

เพราะลายมือฝากไว้นิสัยตน                              ใจร้อนรนใจมุ่งมั่นใจหมั่นเพียร

         ฝึกทำงานด้วยจิตใจที่แน่วแน่                    อย่าท้อแท้ถดถอยจงค่อยเขียน

นึกเสมอว่าเธอนั้นมาเรียน                                 เพื่อแปลงเปลี่ยนพัฒนาวิชาการ

         ให้นึกถึงแต่เดิมเริ่มหัดเขียน                      ใช้ความเพียรของมือน้อยค่อยประสาน

ลากเส้นตรงเส้นโค้งบรรจงจาร                           บัดนี้นานนับได้ก็หลายปี

         แม้ตั้งใจใฝ่รู้ตามครูฝึก                            คงฝังลึกลายมือเด่นเป็นศักดิ์ศรี

เปิดสมุดงานดูรู้ทันที                                       ว่าเล่มนี้เล่มนั้นนั่นของใคร

         ทำไม่ดีเพราะไม่รู้ครูไม่ว่า                       พัฒนาด้วยรักดีบ้างได้ไหม

เปิดสมุดตรวจงานอ่านครั้งใด                           ให้ชื่นใจครูสักนิดนะศิษย์เอย.

 

ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ  บุญยศ

         พ่อและแม่พาเจ้าเข้ามาฝาก                     เพราะท่านอยากให้เจ้าเข้าศึกษา

ได้เรียนรู้ครูเพิ่มเสริมปัญญา                              สืบภายหน้าเจ้าจะได้ไว้เลี้ยงตน

         เจ้ายังอ่อนเดียงสาดูน่ารัก                       จงรู้จักอ่านเขียนเพียรฝึกฝน

เจ้าได้รู้ครูชื่นใจคลายกังวล                              เพราะว่าคนฝากเจ้าเขาคอยมอง

         โรงเรียนดี ครูดี เจ้าดีด้วย                       พ่อแม่ช่วยเสริมดีไม่มีสอง

มาโรงเรียนมาทำไมนำไปตรอง                        ทุกคนปองสิ่งดีที่เจ้าทำ

 

ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ  บุญยศ

         เจ้ายังเด็กเล็กอยู่ความรู้น้อย

มัวล่องลอยเริงเล่นเห็นควรหรือ

งานน้อยใหญ่ใส่ใจบ้างอย่าวางมือ

จงฝึกปรือจนจัดเจนจะเป็นคุณ

 

ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ  บุญยศ

         ในหนึ่งวันครูปันเวลาให้

พวกเธอได้เรียนร่ำครูพร่ำสอน

เต็มเวลาเต็มวันไม่บั่นทอน

พึงสังวรเพียรไว้จะได้ดี

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ว้าววววว ชอบมากๆๆค่ะ จะแวะมาอ่าน มาเชียร์อีกนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

เะ้ถะพ