ขอบคุณ "กัลยาณมิตรทุกท่าน" สำหรับรางวัล "สุดตะลึง" ประจำเดือนเมษายน ๒๕๕๒ ... ด้วยหัวใจของผม
ผมเริ่มต้นสมัครสมาชิก gotoknow.org เมื่อวันที่ 4 ก.ย.50 และเริ่มมีบล็อกและเขียนบันทึกแรก เมื่อวันที่ 6 ต.ค.50 ... และนับจนถึงมีการประกาศรางวัลมหาชน "สุดตะลึง" ประจำเดือน เม.ย.52 เมื่อวันที่ 9 พ.ค.52 (รางวัลสุดคะนึงประจำเดือน เม.ย. 52 : ประกาศชื่อผู้ได้รับรางวัล) ... นับเวลาได้ประมาณ 1 ปี กับ 8 เดือน
ผมเขียนบันทึกมากกว่า 500 บันทึก (บันทึกที่ 500 ... บันทึกที่ไม่น่าเป็นไปได้) มีสมุดบันทึกหรือบล็อก 13 บล็อก แพลนเน็ตอีก 20 แพลนเน็ต
การที่ได้รับรางวัลมหาชน "สุดตะลึง" ประจำเดือน เม.ย.52 เป็นเรื่องที่เกินคาดหมาย
นับจากการเปิดร่วมเสนอรายชื่อ จนถึง การประกาศผล ... ผมติดตามข่าวสารอยู่เป็นปกติ แต่ไม่ได้เข้ามามีส่วนร่วมมากนัก เพราะถือเป็นกิจกรรมปกติที่ทางทีมงานคิดขึ้น เพื่อให้เกิดแรงกระตุ้นในการเขียนบันทึกถ่ายความรู้ให้มากขึ้น อีกทั้งยังถือเป็นกำลังใจสำหรับผู้ที่ได้รับการเสนอชื่อ นั่นเป็นจุดคิดที่ดี แต่ยังมีผลข้างเคียงอีกหลายอย่างที่ตามมามากมายเช่นกัน
สำหรับการเขียนบันทึกของผม ... มักจะเป็นการให้ความรู้จากสิ่งที่ผมพอมี การเขียนจากแหล่งความรู้ที่ผ่านหูผ่านตาผมมา การตั้งข้อสงสัยเรื่องราวในสังคม การระดมความคิดเห็นจากกัลยาณมิตร การเตือนสติจากความรัก โลภ โกรธ หลง ของคนในสังคม ทั้งสังคมจริงและเสมือน ซึ่งเขาจะเปิดใจหรือไม่เปิดใจก็ตาม ฯลฯ
บันทึกผมเลือกที่จะให้สิ่งดี ๆ ข้อคิดกับกัลยาณมิตร เพื่อน ๆ บางครั้งก็เตือนตนเอง เวลาที่จิตตก มึนหัว หาทางออกยังไม่พบ ก็มี
กัลยาณมิตรที่ติดตามอ่านส่วนใหญ่ หลายท่านเป็นคนอารมณ์ดี หลายท่านเป็นผู้แสวงหาความรู้ หลายท่านเป็นผู้พร้อมจะเปิดใจ แต่ ... ผมก็ทราบได้แบบเลา ๆ ว่า ท่านใดบ้างที่ติดตามอ่านงานของผม โดยวิเคราะห์จาก "ความคิดเห็น" ที่ท่านเหล่านั้นแสดงออกมาด้วยความคิด ความรู้สึก และตัวตนจริง ๆ
แต่ยังมีอีกหลายท่านที่ผมไม่ทราบเลยว่า ได้ติดตามอ่านงานของผมอยู่เช่นกัน ... เพิ่งจะได้ทราบจากบันทึก รางวัลสุดคะนึงประจำเดือน เม.ย. 52 : เชิญร่วมเสนอชื่อ Blogger เพื่อเข้าร่วมคัดเลือก ของน้องมะปรางเปรี้ยวนี่เองครับ คือ กัลยาณมิตรที่เลือกเสนอชื่อผม ด้วยความจริงใจ
อาทิ ...
ท่านแรก คือ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ... ผมเรียกได้เต็มปากว่า เพื่อนผมเอง ... แต่เชื่อว่า หลายท่านอาจคิดว่า เป็นเพื่อนกันก็เลยเสนอกัน หรือไม่ก็ผมไปบีบบังคับให้คุณเอกนำเสนอผมหรือเปล่า ก็ไม่ใช่อีก
หากท่านอยู่ที่นี่นานเพียงพอ ท่านจะทราบว่า เราคือกัลยาณมิตรที่ต่างชื่นชอบงานเขียนและวิธีคิดซึ่งกันและกัน ดังนั้น เมื่อกัลยาณมิตรท่านนี้เขียนงานขึ้น ผมจะเลือกที่จะไปแสดงความคิดเห็นด้วยกันอย่างสม่ำเสมอ จนผมตัดสินใจเสนอชื่อรางวัล "สุดตะลึง" นี้ เมื่อเดือน ก.พ. ที่ผ่านมา และที่นี่แน่ ๆ ไม่ได้มีผมคนเดียวที่เสนอ มีกัลยาณมิตรอีกมากมายที่เห็นคุณค่าของงานเขียนคุณเอก
คุณเอกเป็นคนทำงานให้กับสังคมไทย เวลาคิดอะไรมักจะคิดเพื่อคนอื่นก่อน เรื่องนี้ผมยอมแพ้
ขอบคุณมากครับ :)
ท่านต่อไป คือ ท่านอาจารย์ จารุวัจน์ ... ผมรู้จักอาจารย์จากการซื้อหนังสือเล่มหนึ่งที่อาจารย์ จารุวัจน์ เขียนครับ เกี่ยวกับ "การสร้างบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนด้วยโปรแกรม Macromedia Authorware" ... แต่ผมก็ตกใจที่อาจารย์เสนอชื่อผม ... ทำให้เพิ่งทราบว่า อาจารย์ตามงานเขียนของผมด้วย
อาจารย์ จารุวัจน์ ครับ ขอบคุณมากครับ :)
ท่านต่อไป คือ น้อง เสียงเล็กๆ ... น้อง เสียงเล็กๆ ไม่ได้รู้จักผมเป็นการส่วนตัวแน่นอน แต่ผมรู้จักชื่อของน้องจากการลงพื้นที่ของคุณเอก และเมื่อคุณเอกมาทำงานที่เชียงใหม่ ก็ได้มีโอกาสเล่าให้ผมฟังถึงน้อง เสียงเล็กๆ บ้างให้ผมรู้จักว่า น้อง เสียงเล็กๆ เป็นคนทำงานหนักเพื่อสังคม ผมชื่นชมครับ
น้อง เสียงเล็กๆ ... ผมขอบคุณมากครับ :)
ท่านต่อไป คือ คุณเอก ชีวิตเอกเขนก ... ผมแทบไม่รู้จักคุณเอก ชีวิตเอกเขนก เลย เพิ่งทราบว่า ตามอ่านงานเขียนของผมอยู่แบบลับ ๆ เขียนบันทึกไม่เยอะ
ผมอยากขอบคุณครับ คุณเอก ชีวิตเอกเขนก :)
ท่านต่อไป คือ น้องกัน อาจารย์ กรรณิการ์ วิศิษฏ์โชติอังกูร ... น้องสาวสุดรักของคุณเอก ซึ่งเรื่องนี้เพื่อนผมกังวลใจมิใช่น้อย กลัวคนอื่นจะตั้งแง่ว่า ให้น้องสาวมาเสนอชื่อหรือเปล่า ... แต่น้องกัน อาจารย์ กรรณิการ์ วิศิษฏ์โชติอังกูร มีความเป็นตัวเองสูงครับ ทำให้ผมเพิ่งทราบว่า ตามอ่านงานเขียนของผมนานแล้ว แต่ไม่ค่อยเปิดเผยตัวเท่าไหร่
ขอบคุณมากครับ น้องกัน อาจารย์ กรรณิการ์ วิศิษฏ์โชติอังกูร :) ...
ท่านต่อไป คือ คุณ ครูเอ ... คุณครูท่านหนึ่งแห่งโรงเรียนในเชียงใหม่ ซึ่งเป็นกัลยาณมิตรผู้หนึ่งที่ติดตามอ่านงานเขียนของผมอย่างเปิดเผย หากท่านมีเวลาว่าง จะเข้ามาพูดคุยในบันทึกของผมด้วยเสมอ
ผมขอบคุณมากครับ คุณ ครูเอ :)
ท่านต่อไป คือ คุณ คนตานี ... คุณ คนตานี ผมเห็นท่านแสดงความคิดเห็นในงานของผมไม่ค่อยบ่อยนัก แต่ก็เห็น การนำเสนอชื่อในครั้งนี้ ทำให้ทราบว่า คุณ คนตานี อ่านงานผมประจำ แต่แสดงความคิดเห็นน้อย และเพิ่งทราบว่า จริง ๆ แล้วท่านอ่านงานผมมาตลอด
ผมขอบคุณจริง ๆ ครับ คุณ คนตานี :)
ท่านต่อไป คือ คุณ ครูคิม ... คุณครูในดวงใจที่ผมยกย่องให้เลยจากใจ จากการติดตามอ่านงานเขียนของคุณ ครูคิม จะทำให้เราทราบว่า ครูอย่างคุณ ครูคิม มีไม่เยอะนักหรอกครับในสังคมไทย ไม่เชื่อเอาหัวใจไปวัดกับคุณ ครูคิม ได้เลยครับ ... คุณ ครูคิม พูดคุยกับผมอยู่เป็นประจำในบันทึกหลัง ๆ นี้ครับ
และในการโหวตชื่อประจำเดือนนี้ คุณ ครูคิม ก็ได้รับเลือกมาเป็นอันดับหนึ่งเสียด้วย ... ซึ่งผมยังไม่ได้แสดงความยินดีกับคุณ ครูคิม อย่างเป็นทางการ
ขอแสดงความยินดีด้วยครับ คุณ ครูคิม ... งานเขียนครูเข้าถึงหัวใจคน ครับ
และขอบคุณมากครับที่ได้เสนอชื่อผมเช่นกัน :)
ท่านต่อไป คือ คุณครู ภาทิพ ... คุณครู ภาทิพ ... ผมเห็นท่านเข้ามาแสดงความคิดเห็นบ้างนะครับ แต่ไม่บ่อย ... ไม่อยากเชื่อเลยว่า ท่านติดตามอ่านงานเขียนของผมมาเรื่อย ๆ
ขอบคุณมากครับ คุณครู ภาทิพ :)
ท่านต่อไป คือ อาจารย์แป๋ว paew ... อาจารย์แป๋ว paew เป็นบล็อกเกอร์เก่าแก่ ท่านเขียนบันทึกก่อนผม ... อาจารย์แป๋ว paew เป็นครูมหาวิทยาลัยตัวอย่างที่ผมให้การเคารพโดยส่วนตัว วิธีคิดของคนเป็นครูที่แท้จริงครับ แถมยังได้มีโอกาสเข้าไปร่วมแสดงความคิดเห็นงานของอาจารย์อยู่บ่อย ๆ
อาจารย์แป๋ว paew ครับ ... ผมขอบคุณมากครับ :)
ท่านต่อไป คือ คุณ อำนวย สุดสวาสดิ์ ... คุณ อำนวย สุดสวาสดิ์ บล็อกเกอร์ที่เขียนบันทึกมาพร้อม ๆ ผม ... แต่ผมไม่ทราบเลยนะครับว่า คุณ อำนวย สุดสวาสดิ์ ติดตามงานของผม
ผมอยากให้คุณ อำนวย สุดสวาสดิ์ ... สู้ สู้ ในเรื่อง "ความทุกข์" ที่เวียนเข้ามาถึงนะครับ
ผมขอบคุณมากครับ คุณ อำนวย สุดสวาสดิ์ :)
ท่านต่อไป คือ คุณครู ทรายชล ... คุณครูที่ติดตามงานเขียนของผมมาตลอดตั้งแต่คุณครู ทรายชล เข้าเป็นบล็อกเกอร์ ที่ทราบเพราะว่า เราได้พูดคุยกัน แลกเปลี่ยนกันบ่อยครับ
คุณครู ทรายชล ครับ ผมขอบคุณมาก ๆ นะครับ :)
ท่านต่อไป คือ คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน ... คุณครูมาอ่านงานผมบ้าง เม้นท์บ้าง ไม่เม้นท์บ้าง และผมก็รู้สึกแปลกใจที่คุณครูเสนอชื่อผมด้วย
อยากขอบคุณ คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน มาก ๆ นะครับ :)
ท่านต่อไป คือ น้อง morisawa ... ผมจำได้ น้อง morisawa คือน้องที่ได้มีโอกาสพูดคุย ขอคำปรึกษาผมเรื่องของการเรียนต่อ แต่ไม่ทราบว่าจะตัดสินใจอย่างไร ... ผมเชื่อว่า ตอนนี้น้อง morisawa มีความสุขมากขึ้น
และขอบคุณมากครับที่ติดตามงานเขียนของผมมาตลอด
ขอบคุณครับ น้อง morisawa :)
ท่านต่อไป คือ น้อง ณ เส้นขอบฟ้า ... ใคร ๆ ใน gotoknow ไม่รู้จักเธอ เพราะงานเขียนเธอน้อย แต่ผมรู้จักอ่ะดิ ... ไม่นึกเลยว่า แวะมาแอบอ่านกับเค้าด้วย แถมยังมาเสนออีก
ขอบคุณมากครับ น้อง ณ เส้นขอบฟ้า :)
ผมได้รับคะแนน 63.5 คะแนน ... มีท่านที่เสนอชื่อผม 15 คน (63.5 - 15 = 48.5)
แสดงว่า ผมยังมีกัลยาณมิตรที่แอบอยู่ในมุมมืดและมิเปิดเผยอีกอย่างน้อย 48 ท่าน
ผมอยากขอบคุณทั้ง 48 ท่านมาก ๆ ครับ ที่ให้เกียรติผม
รวมถึงท่านที่เขียนอยู่เป็นประจำ แต่อาจจะติดภารกิจ โหวตมิได้
ผมก็อยากขอบคุณด้วยครับ
ผมรู้สึกขอบคุณทุกคนที่ให้การไว้วางใจเสนอชื่อ ... หลายท่านทำให้ผมเพิ่งทราบว่า ท่านได้ติดตามงานเขียนที่เป็นตัวตนของผมจริง ๆ
ผมชื่นใจเป็นที่สุด และภูมิใจมากกว่าการได้รับรางวัล "สุดตะลึง" ในอันดับสองนี้อีกครับ
ผมเขียนงานทุกชิ้นด้วยใจ ใจคิดสิ่งใด ก็เขียนออกมาอย่างนั้น ... ผมเป็นคนตรง ๆ ... งานหลายชิ้นกระทบใจ ... ผู้ติดตามอ่านงานเขียนของผมตัวจริง จะทราบว่า ผมเขียนงานเพื่อใคร
เวลาเขียนสิ่งใด หัวใจมักจะตะโกนออกมาว่า กัลยาณมิตรและเพื่อน ๆ คิดกันอย่างไรเสมอ ...
อยากให้มาร่วมกันคิดน่าดูนะครับ ...
ขอได้รับรางวัล "สุดตะลึง" แทน "สุดคะนึง" นะครับ ... มีความสุขใจกว่านะ
(ผมขอยืมแนวคิดของคุณ poo มาครับ)
ขอบคุณอีกครั้ง ... สำหรับกัลยาณมิตรที่ให้ความไว้วางใจ เลือกผมด้วยหัวใจ
ขอบคุณอีกครั้ง ... สำหรับผู้ติดตามอ่านเขียนของผมตลอดมา
ขอบคุณอีกครั้ง ... สำหรับความจริงใจที่มีให้
ขอบคุณด้วยหัวใจ ครับ
บันทึกที่เกี่ยวข้อง
- รางวัลสุดคะนึงประจำเดือน เม.ย. 52 : เชิญร่วมเสนอชื่อ Blogger เพื่อเข้าร่วมคัดเลือก
- รางวัลสุดคะนึงประจำเดือน เม.ย. 52 : สรุปรายชื่อ Blogger ที่ถูกเสนอชื่อ
- รางวัลสุดคะนึงประจำเดือน เม.ย. 52 : เปิดโหวตและประกาศผู้ผ่านรอบคัดเลือก 5 ท่าน
- รางวัลสุดคะนึงประจำเดือน เม.ย. 52 : ประกาศชื่อผู้ได้รับรางวัล
ความเห็น (72)
ตามอ่านงานของอาจารย์อยู่ด้วยนะคะ แม้บางที ไม่ได้ทิ้งรอยไว้
ชื่นชมอาจารย์ด้วยค่ะ
- สำหรับท่านผู้อ่านแล้วไม่ตะลึงค่ะ เป็นไปตามความคาดหมายค่ะ ผลงานดีมีคุณภาพ กองเชียร์ กองแชร์มีมากมายค่ะ
- ภูมิใจที่จะได้รู้จักกัลยาณมิตรที่เก่งและดีงามค่ะ
- ตกใจเลยค่ะ
- ครูแจ๋วกะว่าจะเสนอทีมงานให้ยึดรางวัลคืนซะแล้ว
- มีอย่างที่ไหน ได้รับรางวัลแล้วยังจะเรียกชื่อรางวัลเขาผิดอีก
- เพิ่งมาเฉลยตอนหลังว่าตั้งใจเรียกเช่นนั้น
- จึงเป็นเสน่ห์ของงานเขียนของเจ้าของบันทึกและเจ้าของรางวัลสุดคะนึงประจำเดือนเมษายนนามWasawat Deemarn
- ยินดีด้วยนะคะ
ยินดีด้วยนะคะ..
สวัสดีค่ะ
- มายกมือ...แสดงความยินดีด้วยค่ะ
- อันดับอะไรก็เหมือน ๆ กันค่ะอาจารย์
- ถือว่าครูคิมก็...สุดตะลึงซะมากกว่าค่ะ
- ยังไม่ทราบเลยว่าจะทำดีได้แค่ไหน
- สวัสดีค่ะ มาร่วมแสดงความยินดีด้วยค่ะ
- ไม่ได้ร่วมกิจกรรมโหวตประจำเดือนเมษายน 2552
- แต่ชื่นชมงานเขียนของอาจารย์นานแล้วนะคะ
มาแสดงความยินดีเป็นทางการด้วยอีกคนครับ
บันทึกของอาจารย์มีคุณค่ามากๆ เหมาะสมที่ได้รับรางวัลแล้วครับ ของผมสิควรจะเป็นสุดตะลึงเพราะอยู่ๆมีป้าแดงเสนอชื่อมาคนเดียว ไม่มีผู้สนับสนุนด้วยซ้ำ อิอิ ยังงงอยู่เลยครับ
เหมาะสมที่สุดแล้วค่ะอาจารย์
ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ
- สวัสดีคะ ยินดีด้วยสำหรับรางวัลคะ
- ติดตามบันทึกอาจารย์มานานแล้ว พี่เอกเคยแนะนำให้อ่านและและก็ติดตามเรื่อยมา ชอบวิธีคิด กระบวนการคิด การเขียน อีกอย่างสายอาชีพที่เหมือนกัน พี่เอกไม่ได้ให้มาโหวตหรอกคะ แต่ตั้งใจมาโหวตให้ด้วยตัวเอง
-
และจะติดตามตลอดไปคะ
-
เป็นกำลังใจให้คะ
ขอบพระคุณ พี่ศศินันท์ Sasinand มาก ๆ ครับ :)
ขอบคุณ คุณ Sila Phu-Chaya มาก ๆ ครับ :)
ถือเป็นกำลังใจที่จะทำงานต่อไปครับ
สวัสดีครับ คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน :)
ไม่ได้ครับ ไม่ได้ ต้องรีบแจ้งทีมงานมานำรางวัลคืนไปด่วนครับ ... เพราะผมมีเจตนาเปลี่ยนชื่อรางวัลเป็นดั่งที่เขียนไว้จริงครับ
ขอได้รับรางวัล "สุดตะลึง" แทน "สุดคะนึง"
ส่วนที่มีป้ายแดงแปะไว้นี่ ก็ไม่สวยครับ ต้อง "สุดตะลึง" เท่านั้น อิ อิ
ขอบคุณครับที่แวะเข้ามาเยี่ยมครับ :)
ยินดีด้วยค่ะอาจารย์
^_^
ขอบคุณครับ ท่าน ศน.add :)
สวัสดีครับ คุณ ครูคิม :)
มิได้ครับ มิได้ ... อันดับย่อมมีความหมายต่อการจัดเอาไว้ครับ
พึงรักษาความดี ดุจเกลือรักษาความเค็ม
สู้ สู้ ครับ :)
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ ศน.เอื้องแซะ :)
มิเป็นไรครับ มิเป็นไร ... อาจารย์พูดได้ตรงไปตรงมาดีครับ ชอบ
เราเป็นกัลยาณมิตรตัวจริง เสียงจริงกันนะครับ
ขอบคุณครับ
ขอแสดงความยินดีกับท่าน อัยการชาวเกาะ อย่างเป็นทางการด้วยครับ
งั้นท่าน อัยการชาวเกาะ ต้องมา "สุดตะลึง" กับผมแล้วล่ะ
เดี๋ยวแจ้งทีมงานเปลี่ยนป้ายครับ 555
ด้วยความเคารพอย่างจริงใจ :)
ท่านฮาอีกแล้ว 555
ขอบคุณครับ คุณครู อรวรรณ :) ...
ขอบคุณมากครับ ... น้องกัน อาจารย์ กรรณิการ์ วิศิษฏ์โชติอังกูร :)
พี่ชายของน้องเป็นคนคิดมากครับ ... ผมจึงเขียนมาเพื่อให้ความสบายใจเกิดขึ้น
ถึงเราไม่เคยพบกัน แต่ความรู้สึกมาสื่อถึงกันได้ครับว่า น้องกัน อาจารย์ กรรณิการ์ วิศิษฏ์โชติอังกูร เป็นคนอย่างไร
คนเบี้ยว ๆ จะไม่ชอบงานเขียนของผมแน่นอน ...
ขอบคุณนะครับ ... ปลายหนาวนี้พบกัน :)
ขอบใจจ้า น้องคุณครู เทียนน้อย :)...
ขอบคุณคำ 4 คำจากอาจารย์ ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์ ครับ :)
มิได้มีโอกาสพบปะและสนทนากันนะครับ :)
ยินดีด้วยค่ะ อาจารย์ วสฯ
แฟนคลับ อาจารย์เยอะจริงๆๆค่ะ คงไม่พ้นรางวัลแน่นอนไม่้วั้นใดก็วันหนึ่ง
ป้าแดงเป็นคนโดดเดี่ยวเลยไม่มีใครสนับสนุนเสนอชื่อท่านอาจารย์อัยการฯ ค่ะ
อิอิอิ
ปล. มีฉลองรางวัลมั้ยคะ อยากกินหนมจีนกาดหลวง
อาจารย์ WaS ครับ
เป็นบันทึกที่อ่านเเล้วก็รู้สึกว่าคิดได้ยังไงกับการเขียนถึง-ขอบคุณ รายบคคล เป็นการยกย่อง ให้เกียรติ กันและกันอย่างน่ารักที่สุดนะครับ
ผมคิดว่านี่คือ เสน่ห์ ของผู้บันทึกเองที่จริงใจกับความรู้สึกของตนเอง เปิดใจกว้างที่จะรักผู้คน เปิดใจที่จะยอมรับเรื่องที่เข้ามาเกี่ยวพันชีวิต และเเสดงความรู้สึกที่ตรงไปตรงมา
ความเป็นเพื่อนนั้น อาจมีบ้างที่ทำให้ตัดสินใจ "เลือก" ที่จะเสนอใครสักคน เป็น "คนเขียนบันทึกที่อยู่ในใจ" ซึ่งผมก็มีหลายท่าน หากตัดสินด้วยเงื่อนไขของตัวเองเร็วผ่านความรู้สึกด้วยแล้ว ผมเลือก blogger ท่านนั้นต้องเขียนบันทึกน่าติดตาม และเร้าใจให้อ่านเสมอ
ไม่แปลกนะครับที่ผมเสนอชื่อ และมีหลายท่านเสนอ ยกมือ อย่างจริงใจที่สุด ในการ เลือกคนที่ใช่ ของพวกเขา
อาจจะเป็นการกล้าที่เดินออกจาก เซฟตี้ โซน ซึ่งไม่ใช่นิสัยของคนไทยมากนัก เพราะสุ่มเสี่ยงต่อสายสัมพันธ์ที่เปราะบาง เหตุเพียงเพราะ การตัดสินใจเลือก เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ครับโดยเฉพาะคนไทยชอบกลางๆ ไม่ตัดสินใจ ไม่โหวต โจ่งแจ้ง เพราะรักษาสถานะมิตรภาพไว้
ผมดีใจครับ...ที่การเสนอชื่อ "อาจารย์ Was" เพื่อเข้าพิจารณารางวัลสุดคะนึง แล้วก็ทำให้คนเขียนบันทึกมีกำลังใจ มีพลังที่จะเขียนเรื่องราวดีๆเพื่อจรรโลงสังคมเราให้พัฒนาต่อไปบนฐานของปัญญาและการแลกเปลี่ยนเรียนรู้อย่างสมานฉันท์ครับ...
ผมเลือกด้วย หัวใจ และ เหตุผล ครับ
ดีใจด้วยสำหรับทุกคนที่ได้รับการเสนอชื่อ ทุกคนที่ได้รับการคัดเลือก
คุณค่าที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่รางวัล หรือการโหวตเพียงคลิ้กเดียวหรอกนะครับ
แต่คุณค่าที่แท้จริงอยู่ที่บันทึกที่มีพลัง บันทึกที่สร้างองค์ความรู้ใหม่ สร้างแรงบันดาลใจดีๆให้กับผู้คนให้ทำดี ...
ซึ่งคุณค่าตรงนี้เอง ที่ผมเลือก ไม่ได้เพียงเพราะคำว่าเขาเป็น "เพื่อน" ของผม
ขอบคุณ pa_daeng มากครับ ... ไม่โดดเดี่ยวหรอกนะครับ
ป้าแดงจะทานขนมจีนที่นั่งยอง ๆ ทานใช่ไหมครับ :)
10 บาท ผักไม่อั้น ... นี่ท่าน อัยการชาวเกาะ ก็แวะมา "สุดตะลึง" กับผมไปแล้วครับ :)
บันทึกที่น่าติดตาม ไม่ได้หมายความว่าเราต้องแสดงความคิดเห็นเสมอไป และผมก็คิดว่ามันก็ไม่แปลกครับหากอาจารย์จะได้รับรางวัลครับ เพราะอะไรนั่นหรือครับเพราะผมเชื่อว่าบันทึกทุกเรื่องราวที่อาจารย์ถ่ายทอดออกมา คือ ห้วงเวลาของความจริงใจ มิตรภาพ และที่สำคัญคือการสร้างความสมานฉันท์ในวิถีคิด เพื่อก่อเกิดการลดความเหลื่อมล้ำเป็นที่สุด
เพราะฉะนั้นจึงโหวตด้วยใจจริงครับอาจารย์์...ชื่นชมคนดีมีคุณภาพครับ
สวัสดีครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร :)
บันทึกขอบคุณนี้ เก็บอยู่ในใจและความรู้สึกมานานนับตั้งแต่มีการเสนอชื่อผมขึ้นไปสู่ชุมชน ... อีกทั้งหลังจากการประกาศผลแล้ว ผมก็ยังไม่ได้มีเวลามาตั้งใจเขียนสักครั้ง ติดภารกิจให้ความรู้คู่กับเพื่อนคนหนึ่ง
มีกัลยาณมิตรที่เด็ดเดี่ยวใจไม่เข้า Safety Zone ถึง 15 ท่านที่ผมควรส่งใจกลับไปขอบคุณ ... แล้วยังมีอีก 48 ท่านที่แอบออกจากมุมมืดมาลงคะแนนให้ ... ถึงแม้การได้รับการเสนอชื่อไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง
หากแต่มุมมองที่เด่นชัดของผมว่า มีคนสนใจอ่านงานเขียนที่ผมกลั่นออกมาจากใจเขียน รวมถึงความรู้สึกการรู้ร้อน รู้หนาว ดีบ้าง ชั่วร้ายบ้าง ... ความสนใจของเขาเหล่านั้น คือ กำลังใจที่จะเลือกเพียรทำความดีต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ
การเขียนอย่างตรงไปตรงมาย่อมขัดขาผู้ที่ไม่สุจริต ไม่ถูกใจอยู่บ้าง ... หากแต่ผมไม่สนใจ ผมเลือกทางที่เป็นเส้นทางแห่งความดี ... แต่ผมกลับไม่ได้ชี้เส้นทางนั้นให้เด่นชัด แต่ชอบให้ผู้รับสารผมได้นั้น เลือกด้วยตนเอง
เพราะไม่มีใครเปลี่ยนใครได้ นอกจากเจ้าตัวจะเปลี่ยนเอง
การสอนคน สอนนักศึกษาให้เป็นคนดี มีความรู้ ถือเป็นกุศลกรรมอันยิ่งใหญ่แล้ว ... การเขียนบันทึกที่เป็นเส้นทางแห่งความดี มีข้อคิด ผมถือว่า เป็นกุศลกรรมที่ผมสามารถทำได้เช่นกัน
ขอบคุณครับ สำหรับประโยค ...
ผมเลือกด้วย หัวใจ และ เหตุผล ครับ
ดีใจด้วยสำหรับทุกคนที่ได้รับการเสนอชื่อ ทุกคนที่ได้รับการคัดเลือก
คุณค่าที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่รางวัล หรือการโหวตเพียงคลิ้กเดียวหรอกนะครับ
แต่คุณค่าที่แท้จริงอยู่ที่บันทึกที่มีพลัง บันทึกที่สร้างองค์ความรู้ใหม่ สร้างแรงบันดาลใจดีๆให้กับผู้คนให้ทำดี ...
ซึ่งคุณค่าตรงนี้เอง ที่ผมเลือก ไม่ได้เพียงเพราะคำว่าเขาเป็น "เพื่อน" ของผม
ขอบคุณอีกครั้งครับ :) ... ผมมีความสุขที่ได้ปลดปล่อยบันทึกนี้ออกมา
ขอบคุณมากครับ น้อง เสียงเล็กๆ :)...
"การสร้างความสมานฉันท์ในวิถีคิด เพื่อก่อเกิดการลดความเหลื่อมล้ำเป็นที่สุด"
แม้เรายังไม่เคยพบกัน แต่เราสามารถรับรู้ความรู้สึกของหัวใจคนเขียนได้นะครับ :)
ผมเห้นด้วย กับเสียงเล็ก ที่ว่า บางครั้งการเข้ามาอ่านไม่ใช้จะต้องมีการ แสดงคอเห็นเป็นประจำ
แต่อยู่ที่เราอ่นแล้ว มันทำให้เราได้อะไรมากกว่า บ้างครั้ง อ่านแล้วยากจะเปลี่ยน ก้มี บ้างครั้งอ่านแล้วเกิดความสุขที่ได้อ่าน สำหรับผมแล้ว ความสุขที่อ่าน และได้ยินจากที่เราได้อ่านนั้นมีความสุขมาก
หลายครั้งที่ผมมาของอ่านแล้ว เกิดอาการยิ้มคนเดี่ยว ผมว่าผมแปลกเหมือนอ่านแล้ว บ้างที่ยิ้มคนเดี่ยว
มันเกิดอาการของคนที่มีความสุขครับ
ขอบคุณ สำหรับการนำเสนอชื่อ ชื่อบล็อกสุดคะนึง ของอาจารย์ด้วย นี้เป็นอีกครั้งที่รูสึกว่าตัวเองยิ้มคนเดี่ยวอีกแล้ว
สวัสดีครับคุณพี่Was ^_^
ผมเข้ามาอ่านด้วยความชื่นชมนะครับพี่ โดยเฉพาะการให้เกียรติพี่พี่ที่เสนอชื่อทุกท่าน น่ารักเป็นที่สุด เจ้าตัวได้อ่านนี้ปลื้มไปนาน 555
นอกจากจะกล่าวขอบคุณแล้วยังแถมให้ด้วยการมองงอย่างลึกซึ้งและกว้างขวางถึงจิต ให้ผมเห็นภาพความน่ารักของสังคมนี้ชัดเจนขึ้น (หลังจากใสแป๋วมาตลอด อิอิ)
ส่วนตัวเดย์พบพี่และสดุดใจครั้งแรกก็จากความชอบส่วนตัวที่มีต่อภาพถ่ายน่ะครับ จึงเข้าไปเล่นที่ ห้อง รอยเท้า ภาพถ่าย ฯ "ภาพถ่ายทีเผลอ (Candid)" ในงานมหกรรมไม้ดอกไม้ประดับ ครั้งที่ 33 จังหวัดเชียงใหม่ ตอนแรกคิดว่าพี่เป็นผู้หญิงด้วยซ้ำ 555
จากนั้นก็ติดตามเรื่อยมาแต่ไม่ทุกบันทึกครับพี่ ^_^
อย่างที่เคยบอกครับ ผมได้อ่านบันทึกดีดีนั่นก็คือกำไรตั้งแต่แรกพบแล้ว ไม่มีขาดทุน คาดหวังหรือ ความเคลือบแคลงใดๆ และรางวัลมันก็มาตั้งแต่ในมุ้งแล้วครับ ^_^ อันนี้ผมว่าพี่เข้าใจดีอยู่แล้ว
เอ๊า...แสดงความยินดีกับพี่ชายผมอีกคนนะคร๊าบ ฮิ๊วๆๆๆ 555
สวัสดีค่ะ อาจารย์ เปิดเทอมใหม่ ยังมีอะไรต้องทำเยอะมากกกกกกกเลยไม่ค่อยมีเวลาแวะเข้ามาอ่านบันทึกเท่าที่ควร ยินดีด้วยค่ะ รางวัลที่อาจารย์ได้รับบ่งบอกถึงบันทึกของอาจารย์ได้สาระ มีประโยชน์ ทำให้มีผู้ติดตามอ่าน ให้กำลังใจอาจารย์บันทึกสิ่งดีๆให้ชาว gotoKnow ได้อ่านต่อๆไปนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
มาช้าไปรึเปล่านี่ ยินดีด้วยค่ะ สุขเยอะๆ บล็อกแยะๆ ค่ะ
และยิ้มๆ ค่ะ :)
สวัสดีครับ คุณ คนตานี :)...
ส่งเทียบเชิญ ไว้เมื่อคืน ... วันนี้ก็มานะครับ
ผมเข้าใจนะครับสำหรับการไม่ลงร่องรอยไว้ หลังจากการอ่านจบ :)
เพียงว่าหากมีโอกาสที่ได้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ก็อยากเรียนเชิญครับ
ผมยินดีที่ได้ทราบว่า "ความสุข" เกิดจากการอ่านบันทึกและสัมผัสตัวตนผ่านตัวอักษร ทำให้ยิ้มได้ ถึงแม้จะยิ้มคนเดียวก็ตาม :)
ขอบคุณด้วยความจริงใจครับ :)
- มาแซวอาจารย์
- กรรมกร เอ้ยกรรมการไม่เกี่ยว
- ยังเล็ก อิอิๆๆๆๆๆๆๆ
สวัสดีครับ คุณน้อง adayday :)
บันทึกการขอบคุณในครั้งนี้ ถือเป็น บันทึกที่ตั้งใจเขียนออกมามากครับ ... มีรายละเอียดที่ต้องเก็บและแสดงเยอะเหมือนกัน ... ใช้เวลาหลายชั่วโมง (หลังจากตื่นมาจากโซฟาที่ทำงาน อิ อิ)
ตอนแรกขอบคุณกัลยาณมิตรที่นำเสนอชื่อด้วยความจริงใจ 15 ท่าน เขียนเสร็จแล้ว อ้าว ลืมผู้ที่มาโหวตให้เราได้ยังไง ก็เข้ามาเพิ่มเติมครับ อีก 48 ท่าน ... รวมถึง ท่านที่มาอ่านประจำ แต่ติดภารกิจ อีก
นับไปนับมา ... ก็สงสัยเหมือนกันว่า เอ เราว่างานเขียนเราก็งั้น ๆ มีแต่ใจเอามาเขียน เนื้อหา โครงสร้าง สำนวน ล้วนแต่ต้องปรับปรุงอีกเยอะ แล้วเขาเสนอชื่อและโหวตให้เราทำไมหว่า
รางวัล "สุดตะลึง" จะไม่เป็นเงื่อนไขใด ๆ ในการเขียนงานต่อไปแน่นอนครับ ทำสิ่งใดมาตั้งแต่ต้นแล้วก็ย่อมต้องทำให้สม่ำเสมอ
ถือว่า ทำเพื่อกัลยาณมิตรผู้ให้เกียรติงานเรา มากกว่า ตัวรางวัลที่เป็นสิ่งสมมติและยังต้องมีการปรับกระบวนอีกมากมาย เพื่อความตรงมากกว่านี้
น้อง adayday ชอบ "แอบถ่าย" เหรอ อิ อิ ถึงได้ชอบบันทึก "ภาพถ่ายทีเผลอ (Candid)" ในงานมหกรรมไม้ดอกไม้ประดับ ครั้งที่ 33 จังหวัดเชียงใหม่ ... เขาไม่มีผู้หญิงแอบถ่ายผู้หญิงหรอกนะ อิ อิ มัน "ผิดผี" 555
ขอบคุณมากครับ :)
ขอบคุณมากครับ คุณครู ทรายชล ที่ให้เกียรติในการเสนอชื่อที่ผ่านมา :) ... เปิดเทอมก็คงยุ่ง ๆ นะครับ ว่างเมื่อไหร่ค่อยกลับมาย้อนอ่านดีไหมครับ แต่ห้ามลืมเขียนด้วยนะ
;)
สวัสดีครับ เจ้าหนูจำไม น้อง สี่ซี่ ;)
มาก็ดีแล้ว ... มานี่เลย
เอาป้ายแดงขึ้นไม่ทันใจ เลยต้องเอาขึ้นให้เนี่ยนะ
ไปเปลี่ยนเป็น "สุดตะลึง" ตัวเล็ก ๆ ให้เลย ได้ป่ะ
"สุดคะนึง" อยากสละสิทธิ์อ่ะ ... ขอเสื้ออย่างเดียว 555
ดูไม่ค่อยโลภใช่ม่ะ จะเอาเสื้อ ๆ
แยะ เยอะ ยิ้ม และ เยิ้ม (น้ำลาย)
ขอบคุณนะ ขอบคุณ :)
อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง ครับ ...
เออ คือว่า อะไรของอาจารย์ "เล็ก" หรือครับ
อาจารย์เขียนสั้นจัง ผมไม่เข้าใจครับ
อาจารย์รักษา Concept เดิมหรือครับ
"ซอยสั้น ขยันถี่"
555
สวัสดีค่ะอาจารย์
ใช่แล้วค่ะ อาจารย์เอาขึ้นไม่ทันใจวัยสะรุ่นเลย สี่ก็เลยบอกมะปรางว่าช่วยจัดให้หน่อย อิอิ
เพราะคาดว่าอาจารย์น่าจะไม่ยอมติดป้ายง่ายๆ นัก ^__^
ส่วนคำขอนั้นมติตกไปค่ะ ตัวใหญ่ๆ นะดีแล้วค่ะ คนจะได้ตะลึงไปด้วยค่ะ สี่เห็นยังตะลึงเลย :)
ส่วนเสื้อเี๋ยวถามให้ค่ะ ว่าฝากไผไปได้รึเปล่า จะได้เดินทางพร้อมหนังสือค่ะ อดใจรอนิดค่ะ
ปล.เสื้อสวยค่ะ ว่าจะจิกสักหน่อยแต่โดนมะปรางตาเขียวใส่ว่าห้ามยุ่ง
ขอบคุณค่ะ
ตอบอย่างไวเลยนะ น้อง สี่ซี่ ;)
รู้ใจใช่หยอกนะครับ ... รู้ได้ไงว่า รู้สึกแบบนั้น ... ผมส่งจิตไปหาหรือเปล่าเนี่ยว่า อย่านะ อย่า อย่าเอาขึ้น อย่าเอาขึ้น 555
เบื่อวัยรุ่นปูนนี้เฟ้ย ... ช้าวัน สองวัน สามวัน และ สี่วัน ... จัดการให้ซะแล้ว ... เค้าเอาออกเองก็ได้นะ จะบอกให้ ;)
โบว์ยักษ์ใหญ่เท่าหม้อแกง ... เด่นจนคนอื่นเค้าหมั่นไส้เอา
เอาออกเหอะ Please
แต่เสื้อน่ะ ... สุดยอด สุดยอด ... ขอบคุณน้องมะปรางเลยว่า ดูแลเป็นอย่างดี สี่ไม่ให้ไต่ สี่ไม่ให้ตอม ... เข้าใจ๋
โอเคไหม ?
สวัสดีค่ะอาจารย์
มะปรางฝากบอกว่าใจเย็นๆ ค่ะ รอนิดหน่อยค่ะ เพราะขณะนี้หัวหมุนกับ GotoKnow Forum ค่ะ
ใจเย็นค่ะทิ้งไว้สัก เดือน สองเดือนเดี๋ยวมะปรางก็ว่างแล้วค่ะ ^__^
แต่อย่ามาให้สี่ทำให้นะค่ะ เพราะสี่ทำไม่เป็นค่ะ
ปล.ถ้าอาจารย์เอาออก เดี๋ยวหลายท่านที่เสนอชื่อและโหวตให้อาจารย์จะร้องไห้นะค่ะ ^__^
ขอบคุณค่ะ
เมื่อย้อนกลับไปปลายปี 50 ถ้าจำไม่ผิด ? ถ้าอ.ไม่เขียนบันทึกต่อ คงไม่มีวันนี้ J …
อิ อิ … รางวัลสุดตะลึง ... เพราะบันทึกอ.เมื่อก่อนแบบเงียบมากๆ คือเป็นม้านอกสายตาว่างั้น
แต่รางวัลอะไร คงไม่สำคัญเท่ากับ มีบรรดาแฟนๆ ไม่ว่า จะเป็นแฟนแท้ แฟนหยบๆ แฟนเงียบๆ ที่ติดตามเพิ่มมากขึ้นตามลำดับ จนตอนนี้ กลายเป็น บันทึกป๊อบปูล่าร์ จนแฟนพันธุ์แทะ ต้อง ตะลึง ไงค่ะ
… ขอแสดงความยินดีอีกคราครั้ง ยังติดตาม เรื่องราวมีชีวิต และภาพ ได้อมยิ้ม ตะลึง ตรึง ๆ นะคะ J
นั่นแหละ น้อง สี่ซี่ :) ...
เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายหายาก
เพราะคำว่า "เพื่อน" นี่แหละ
ว่าแต่ ... น้องมะปรางเคยว่างด้วยเหรอ
เห็นทำงาน 365 วัน ไม่หยุดราชการอีกต่างหาก
ไม่ลาป่วย ไม่ลากิจ ไม่ลาบวช
555 ... แหม คิดเหตุผลกันนานไหมเด็ก ๆ ทั้งสอง
แต่ ขอบคุณนะครับ :)
สวัสดีครับ แฟนพันธุ์แทะตัวจริง คุณ poo :)
ได้คำว่า "ตะลึง" ของคุณ poo มา ... ทำให้รู้จักจ๊าบ ๆ ใจมาก ๆ
ยกเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ตัวจริง
จำได้ว่า ผมเคยจะเลิกเขียนจริง ๆ เมื่อครบ 200 บันทึก ... ตอนนั้นพยายามใคร่ครวญค่อนข้างมาก ... แต่ก็เพราะแฟนพันธุ์แทะอีกนั่นแหละ ทิ้งไปไหนไม่ได้ ... จากการระบายความคิดให้เพื่อนสนิทฟัง กลายเป็นต้องมาระบายความคิดให้กับเพื่อนแฟนพันธุ์แทะฟังด้วยอีกกลุ่ม ... ไม่รู้ว่า กลุ้มหนักกันไปเลยหรือเปล่า
นี่ก็เลยเถิดมา 500 บันทึก คล้าย ๆ โจรห้าร้อยแล้วเนี่ย
ยังมายกรางวัล ตะลึง ตึง ๆ ให้อีก
รับกัน ... หัวใจจะวาย
แต่ขอหวานหน่อยนะครับ ... คุณ poo เป็นเพื่อนท่านหนึ่งที่ไม่เคยทิ้งผมสักที ไม่ว่าผมจะอยู่ในช่วงเวลาใด
ขอบคุณด้วยความจริงใจครับ
ป.ล. คิดถึง คุณครูปู ... หาย Head ไปไหนเนี่ย :)
สวัสดีค่ะ
มาร่วมยินดีอย่างแท้จริงค่ะ....
มาบอกว่าเป็น หนึ่งใน 48 เสียงที่ไม่เปิดเผยตัวค่ะ
(^___^)
อยากขอบคุณ คุณ คนไม่มีราก ด้วยความจริงใจที่ให้เกียรตินั้น ครับ :)
ขอคารวะครับ
ไม่อาวว ไม่อาว หวานๆ กลัวๆ ปกติมีแต่ดุ ดุ สมชื่อ อ.เสือ ไงค่ะ
เฮอะ ๆ มาครานี้ แปลกๆ .. กลัวมดขึ้นเครื่องคอมพ์ จะแฮงค์เอา :)
อิ อิ เดี๋ยวบอกพี่ครูปูให้นะคะ เธองานยุ่งแต่พูดถึงอ.เสือใหญ่ บ่อยๆ
อิ่มจัง บ่ต้องกินข้าวแล้วมื้อนี้ ... แน่นอนต้องเป็นกำลังใจให้ครูดีๆ
เหมือนที่คนใกล้ตัวอ. บอกไง คะ? ไม่สนใจว่าจะเป็นเพื่อนเราเท่านั้น :)
ขอบคุณค่ะ ทีอาจารย์ให้ข้อคิด กำลังใจเสมอมาค่ะ
วันนี้เชียงใหม่ฝนคงตกทั่วและทั้งวัน
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ( อย่าลืม เสื้อกันฝน )
มีภาพมาแทน ( เนื่องจาก มือไว ลบไปแล้ว อิอิ )ที่ติดค้างไว้ค่ะ
สงกรานต์เชียงใหม่ในอดีต
ขอบคุณครับ คุณ poo :) ... ห้ามฆ่ามดครับ สงสารมัน
สวัสดีครับ คุณ ครูเอ :)
วันนี้ใส่เสื้อกันฝนมาเลยครับ ... ฝนตกเย็นสบาย
ภาพเก่า เหมือนเจ้าของภาพ
ขอบคุณนะครับ :)
อำนวย สุดสวาสดิ์
- ยินดีด้วยครับอาจารย์
- ผมแอบติดตามอยู่ตลอดครับ (ไม่ค่อยแสดงตัว อิอิ)
- ขอบคุณสำหรับ "กำลังใจ" มีค่ายิ่งในยามนี้ครับ สู้ต่อไปครับ
ขอบคุณ คุณ อำนวย สุดสวาสดิ์ มากครับที่ให้เกียรติ :)
อยากให้แวะเข้าไปที่บันทึก รวมบันทึกที่ยกข้อเขียนของ "ท่านชุติปัญโญ" ไปใช้ (รวมครั้งแรก)
มีกำลังใจและแง่คิดสำหรับคุณ อำนวย สุดสวาสดิ์ อยู่มากมาย อยากให้ลองเลือกใช้ประโยชน์ต่อตนเองดูนะครับ
ขอบคุณมากครับ :)
อ้าว อาจารย์หนอน...
ถึงจะเก่าก็ทรงคุณค่า อิอิ หายากนะคะ
แหล่งที่มา ครูเอแอบไปถ่ายมาให้อาจารย์โดยเฉพาะเลย ( รอดูบันทึกม่อนฝ้ายเฮือนโบราณ )
สวัสดีค่ะ อาจารย์
ยินดีด้วยค่ะ อาจารย์ หนูดีจัยที่อาจารย์พูดถึงหนูและจำหนูได้ คำแนะนำของอาจารย์ หนูก็ตัดสินจะเรียนต่อ แต่สุขภาพแย่มากๆ และด้วยเหตุผลบางประการ ทำให้ต้องทิ้งการเรียนนั้นไปโดยที่ไม่ได้ Drop ไว้ รู้สึกเสียดายมากค่ะ เพราะแค่เทอมเดียวก้อจบ ทำใจให้ลืมความเสียดาย ถึงไม่มีโอกาสได้เรียนต่ออีกแล้ว แต่ก็คิดว่า แม้ไม่มีใบปริญญาบัตรรับรองความรู้ ความสามารถที่เรามี เราก็ยังเป็นเราอยู่เหมือนเดิม ขึ้นอยู่กับว่า เราจะใช้ความรู้ ความสามารถที่เรามีให้เกิดประโยชน์แก่ผู้อื่นได้มากแค่ไหน ปลอบใจตัวเองอ่ะค่ะ แหะๆ
รักษาสุขภาพนะคะ ฝนตกๆๆ
ขอบคุณมากครับ คุณ ครูเอ :) ... ผมรอชมบันทึก "ม่อนฝ้ายเฮือนโบราณ" ... ครับ
สวัสดีครับ น้อง morisawa :)
ขอบคุณที่น้องไว้วางใจและเล่าประสบการณ์ต่าง ๆ ให้ฟัง
ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร ... ยังไงเราก็คือ คนที่มีลมหายใจและตัวตนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง
ดูแลสุขภาพเช่นกันครับ :)
รางวัล "สุดตะลึง"
ทางทีมงานคงลำบากใจที่ต้องสั่งทำเสื้อพิเศษ สำหรับคนพิเศษ ฮ่า++++++
โถ ... สงสารทีมงานหรือครับนี่ คุณครูจุฑารัตน์ NU 11 :)
ขอบคุณครับที่แวะมาแซว ... ขอ XXL นะครับ
голосовать вместе и счастливы.
ขอบพระคุณมากครับ คุณ krutoi :)
นอนดึกเหมือนกันนะครับ ... โปรดรักษาสุขภาพด่วน !!
- เรียน อ.เสือ
- ฝนตกหนักฟ้าแรงมาก
- น้ำทะเลกำลังขึ้น
- พี่ห่วงโรงเรียน
- ป่านนี้จะเป็นไงบ้าง
- เพราะหลังคายังหาช่างขึ้นไม่ได้
- อีกทั้งเด็กน้อยอีกจำนวนหนึ่ง
- ที่บ้านอยู่ติดน้ำทะเลค่ะ
- เลยใช้เวลาท่องเว็บให้มันเกิดประโยชน์
- ขอบคุณค่ะ
รับทราบเหตุการณ์ครับ คุณ krutoi :)
วันนี้เช้า ... กวาผมจะเข้ามาถึงที่ทำงานก็ลำบากพอสมควร เพราะฝนกระหน่ำตลอดทาง ... ขนาดใส่เสื้อกันฝน แล้วเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนที่ทำงาน ... ภาระงานช่วงเช้ามากมาย
ขอบคุณครับ :)
มาเรียนเชิญไปหลบฝนที่ ค่ายภาษาอังกฤษค่ะ
ซาหวัดดีค่ะท่านอาจารย์เสือ Wasawat Deemarn
- ขอแสดงยินดีด้วยนะคะกับรางวัล "สุดตะลึง"
- สมแล้วล่ะค่ะที่มีคน "สุดคะนึง" (โหวตรางวัลให้อ่ะ...อิ อิ)
- ฝนตกแดดออกสลับกัน....รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...^_^
- แวบ แวบ..(ขอยืม ๆ)
ขอบคุณครับ คุณครู อรวรรณ ;)
ขอบคุณครับ คุณพยาบาล สีตะวัน ;)
ฝนตก แดดออก ... ทำเอาผมต้องแวะเวียนไปหาคุณหมอเหมือนกันครับ ;)
ขอแสดงความยินดีและจะซุ่มติดตามบันทึกค่ะ
ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ
ชื่นชมในงานเขียนของอาจารย์มาโดยตลอด อ่านงานเขียนอาจารย์ทีไรรู้สึกเหมือนได้ฟังจากอาจารย์พูดเลยค่ะ แต่หากพบตัวจริงๆ ไม่รู้จะทำให้ภาพในจินตนาการเวลาที่อ่านเปลี่ยนไปรึปล่าวนะคะ... :)
ขอบพระคุณมากครับ ท่านอาจารย์แป๋ว paew :)
อาจารย์สบายดีนะครับ
"เหมือนผมพูดเลยหรือครับ โอ้ ! ม่ายน่าเชื่อ"
หากอาจารย์พบตัวจริงของผม ... อาจารย์อาจจะไม่แน่ใจว่า คนนี้จริง ๆ เหรอ อะไรแบบนี้ครับ ;)
มาอิอิอิค่ะอาจารย์
ก็น่ารักอย่างนี้ใคร ๆ ก็ชอบ ๆ ๆ ๆ
คุณ น้าอึ่งอ๊อบ สบายดีนะครับ ... เหมือนไม่ได้พูดคุยกันนานครับ ... น่ารัก ??? ... น่าจะไม่มีนะครับ
;)