เพชรเม็ดนั้น

วันนั้นได้อ่านหนังสือของหลวงพ่อชา แล้วประทับใจกับคำสอนหนึ่งของท่านเกี่ยวกับเรื่องคุณค่าของคน ที่สรุปมาได้คือ เพชรไม่ว่าจะวางที่ไหน มันย่อมรักษาค่าความเป็นเพชรได้สมบูรณ์เสมอ เช่น ไม่ว่าจะวางเพชรเม็ดนั้นไว้ในตู้ที่ตำแหน่งใด มุมซ้ายสุดหรือขวาสุดของตู้หรือแม้แต่ตรงกลางตู้ มันก็ยังคงความสวยงามและคุณค่าของมันไว้ ราคาของมันไม่ได้เปลี่ยนแปลงตามสถานที่อยู่เลย

เปรียบได้กับมนุษย์เราถ้าตัวเราดี (ใจเราดี) แล้ว ไม่ว่าเราจะไปอยู่ที่ไหนมันก็ดีอยู่ที่ตัวเรานั้นแล มันไม่ได้เปลี่ยนไปตามสถานที่หรือสิ่งแวดล้อมเลย  บางคนอาจจะอ้างว่าสภาพแวดล้อมต้องทำให้เราเป็นไปอย่างนั้นหรืออย่างนี้ อย่างนี้เรียกว่าไม่ดีจริง เหมือนเพชรปลอมหรือทองชุบไม่สามารถคงคุณค่าของตนเองไว้ได้ตลอดการ มีเพียงแต่เปลือกนอกเพื่อตบตาเท่านั้น ตัวอย่างง่ายๆก็คือถ้าเราบังเอิญไปอยู่ในกลุ่มคนที่ติดยาเสพติด และเรารู้ว่ายานั้นมีโทษอย่างไร จำเป็นด้วยหรือที่เราจะต้องเสพยานั้นเพื่อให้เข้ากับกลุ่มคนเหล่านั้นได้ ถ้าใจเราดีหรือมีความมั่นคงเราย่อมปฏิเสธสิ่งนั้นได้ไม่ใช่หรือ

[โอ๋-อโณ]

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งเลยค่ะ แต่บางทีคนเราก็มีโอกาสหลงผิดได้ เพราะฉะนั้นคนที่หลงผิดแล้วหันหลังให้สิ่งไม่ดีได้ ก็คงเปรียบเหมือนเพชรหรือทองที่ไปหล่นปะปนกับสิ่งสกปรก ถ้าอยู่นานก็ต้องขัด ต้องถูกันนานกว่าจะเห็น"ของแท้" ภายใน เพราะฉะนั้นเราต้องคิดว่าทุกคนคือเพชรคือทองแท้ ดีไหมคะ ถ้าเขาทำให้ตัวเองสะอาดเห็นชัดไม่ได้ คนที่รู้ว่า"ใช่" ก็ต้องช่วยกัน