10.30 น.ไปเซ็นทรัล แจ้งวัฒนะ
มีเรื่องขำอีกแล้วเมื่อเจอเพื่อนเก่า สามคน เรานัดพบกันมาเป็นแรมปีแล้ว แต่โอกาสไม่อำนวยเลย วันนี้เลยตัดสินใจว่า เอ้า..ได้แค่ไหนเอาแค่นั้นก่อน
เป็นการร่วมตัวกันด้วยจุดประสงค์ "คิดถึงหว่า"
ฉันเจอตุ้ยก่อน ก็กอดกันด้วยความคิดถึงนาน แล้วเจ้าชัยก็โทรมาว่าอยู่ไหนแล้ว ฉันบอกชื่อร้าน เพราะยัยจุ๋มได้จองร้านไว้แล้ว เป็นที่รโหฐาน และคุยเสียงดังได้ เราสองคนเดินไปยังเป้าหมายตุ้ยตาดีมองเห็นเจ้าชัยขึ้นลิฟท์มาอีก 10 ก้าวถึงพวกเรา ตุ้ยกระซิบเฮ้ยเจ้าชัย ฉันจำท่าเดินได้ เออฉันเห็นด้วย เราสองคนนัดทำเป็นไม่เห็นชัย ดูซิว่าเพื่อนจะจำเราได้ไหม..555+ยัยตุ้ยอาการหนักเดินแอบข้างฉันตัวลีบ ท่าทางเธอคงนึกว่าตัวเล็กเหมือนสมัยเรียนละมั๊ง สวนกันไป เจ้าชัยก็เดินมองหา ฉันเห็นแล้วขำ จนหัวเราะออกมา เจ้าชัยท่าจะเขินพวกเรา หน้าแดง ร้องเฮ้ย.. ฉันตอบทันควัน เฮ้ยก็โขนซิเพื่อน
เป็นอันว่าเพื่อนๆเจอกันอย่างประทับใจ
โอ๊ะแต่ละนาง นาย นี่ท่าจะกลัวน้ำท่วม พกพาลูกยางมากันโดยเฉพาะยัยตุ้ย ดารณี ผ่องแผ้ว ภรรยาอดีตผู้กำกับ ขานั้นจำโฉมงามคนเดิมไม่ได้เลย นั่งเป็นถังแก๊สรอฉันอยู๋ชั้น 2 ของห้าง แต่แปลกเพื่อนยังสดชื่น สดใสร่าเริง ขนาดเธอบอกว่าหมอตัดนมไปข้างเพราะมีเซลมะเร็ง
ฉันนี้งงเลย เพื่อนทำใจเก่งมาก แถมใช้เวลาช่วยเหลือเป็นกำลังใจให้ผู้ป่วยมะเร็งอื่นๆอีก เพื่อนฉันยอดจริงๆ
เรายืนเก้ๆกัง หน้าหน้าร้าน ไม่เห็นใครเลย ทำท่าจะโทรถามยัยจุ๋ม ก็พอดีพนักงานต้อนรับยิ้มร่ามาบอกว่าคุณหญิงจองไว้ด้านในค่ะ ฉันยังรีรอเพราะเชื่อแน่ว่ายัยจุ๋มต้องอยูแถวๆนี่แน จริงด้วย พอเห็นหน้ากันต่างหัวเราะสาระรูปที่เปลี่ยนไปของกันและกัน เธอเดินเข้ามาสวมกอดฉัน เจ้าชัย ร้องผู้หญิงนี่ดีนะ เจอกันก็กอดกัน แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้น ฉันร้องขึ้นว่า เธออยากเกิดผิดยุคนี่หว่า หากเกิดยุคนี้คงได้กอดกันไม่ว่าหญิงหรือชาย เราถูกเลี้ยงกันมาแบบโบราณนี่ หว่า เจ้าชัยหัวเราะขำ
แล้วเราก็พาร่างของใครของมันเข้าไปในร้าน ไม่มีใครสั่งอาหารเลย จนน้องเจ้าของร้านต้องออกมาถามว่าให้ผมเสริฟ์น้ำเย็นๆก่อนนะครับ การพูดคุยจึงยุติหันมาเลือกอาหารกัน
ยัยจุ๋ม นี่ก็ภรรยานายพลเรือ.. รักของเธอเล่ากันทีไรเป็นได้ขำกลิ้งทุกที มีลูก 2 หญิง 1 คน ส่วนลูกชายก็เจริญรอยตามคุณพ่อ คนนี้สวยไม่สร่าง ยังไงยังงั้น ไม่ว่าจะความสนุกสนาน ความน่ารัก เพื่อนมีเรื่องราวมาเล่าให้เพลินตลอดเวลา เราติดต่อกันทางโทรศัพท์เสมอ แต่ไม่มีโอกาสเจอตัวกัน
ส่วนเพื่อนชาย เราเรียกกันติดปากว่าเฮ้ยชัย ส่วนฉันติดเฮ้ยธง เพื่อนคงรำคาญเลยไปเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามใหม่ เสียงเพราะเลย แต่เราก็ยังเรียกชื่อเดิมอยู่นั่นแหละ
หมอนี่เป็นเด็กเรียน เรียนดะไปหมดทั้งจุฬา ธรรมศาสตร์ มศว. บางแสน จนย้ายสังกัดจากลูกเสมาไปเป็นฝ่ายตุลาการ เจอฉันเล่าเรื่องขำเข้าเธอจะขึ้นแท่นไหวไหมนี่
สรุปว่าวันนี้เราทานข้าวกลางวันด้วยกัน แต่ทานนานไปหน่อยนั่งจนเมือยเลย แล้ว เรื่องราวก็ยังไม่จบ ถึงบ่าย 2 โมงกว่า ฉันไม่ลืมที่จะบอกกล่าวเรื่องราวของGOTOKNOW ให้เพื่อนทราบ เพราะเพื่อนฉันแต่ละคนประสบการณ์การทำงานเพียบ น่าจะมีเรื่องราวที่หลากหลายมาแชร์กันให้กว้างขวางมากยิ่งขึ้น เป็นการช่วยลดช่องว่างทางการเรียนรู้ได้ทางหนึ่ง ฉันเล่าให้เพื่อนฟังว่าฉันเจอประธานนักศึกษา สมัยเราเป็นเด็ก ชื่อวิสูตร แล้วมาเป็นผอ.เขตจังหวัดสมุทรสาคร เจอกันจังๆหน้าหลายครั้ง พี่เค้าจำฉันได้เลาๆ อิอิ แปลว่าไม่ชัดเจน แต่หน้าสพี่เค้าไม่เปลี่ยนเลยนะ เพียงแต่สมบรูร์ขึ้น อีกทั้งยังเจอพี่ๆบ้านสมเด็จ เช่นพี่นิสัย กลายเป็นดร.ไปแล้ว เจอพี่สาโรจน์ และยัยปุ้ย ยัยปุ้ยคนสวยเรียบร้อยมากๆหนะ เธอจำได้ไหม เดี๋ยวนี้ก็ยังสวยเหมือนเดิมหว่า ทำให้ความจำที่เลือนหายไปค่อยๆกลับคืนมา
พวกเราเริ่มรู้สึกเกรงใจเจ้าของร้านเลยสั่งเช็คบิล และก็สมควรแก่เวลาที่ทุกคนควรกลับบ้านได้แล้ว หลังจากร่วมกันเม้าท์แตก สืบสาวราวเรื่อง สารทุกข์ สุขดิบ สืบหาเพื่อนที่เมื่อเรียนจบแล้วแยกย้ายกันกลับบ้านเกิด เราคงต้องตามหากันต่อไปและสำหรับวันนี้ทุกคนพูดพร้อมกันว่าห้ามคนใดคนหนึ่งจ่าย เพราะเราต้องการบรรยากาศแบบเดิมในชั้นเรียน เราก็เลยอเมริกันแชร์กันหนุกหนานๆ ลั่นร้าน เหมือนย้อนหลังได้เมื่อ 36 ปีที่ผ่านมา
เสียดายวันนี้ไม่มีกล้องถ่ายรูป แต่ก็แย่งกันถ่ายลงในมือถือของใครของมัน นึกๆดูก็ไม่ต่างวัยกับเด็กนะนี่ ความรัก ความผูกพันในกิจกรรมที่ดีของเราสมัยเรียนทำให้พวกเราลืมกาลเวลา ได้ชั่วขณะ
มันตลกมากที่เมื่อฉันถ่ายรูปด้วยกล้องมือถือเสียงมันดังแชะลั่นร้าน เป็นที่ขบขันกันมาก แล้วคนสวยที่สุดก็ขอดูรูปพร้อมกับโวยวายลั่นว่าทำไมเธอไม่สวยเลยหละ ว่าแล้วเธอก็เอาฟิลม์ที่หน้าปัดโทรศัพย์ออกพร้อมกับพูดว่า ยัยต้อยเธอซื้อโทรศัพท์ใหม่ไม่ยอมเอาพลาสติกหุ้มออก 555+ ว่าแล้วเธอก็แกะออกฉันต้องร้องห้าม เฮ้ยไม่ได้ ไอ้นี่มันเป็นฟิลม์กันไม่ให้เกิดริ้วรอย ...เล่นเอาขำไปนาน ดูซิเพื่อนฉันอุตส่าห์ติดตามสามีไปราชการหลายประเทศ แต่เธอก็เป็นอย่างที่เห็นๆ ยังน่ารักเหมือนเดิม
ยิ่งเปิ่นมากกว่านั้นก็ฉันนี่แหละ หากล้องในโทรศัพท์ไม่เจอ ร้อนถึงน้องเจ้าของร้านที่แอบนั่งขำพวกเราต้องลุกมาช่วยหา โธ่เอ๋ยมันก็แอบอยู๋ตรงสื่อนี่เอง 55+
มือถือของตุ้ยตัวใหญ่ถ่ายถาพเห็นชัดเชี๊ยะเลย ทำให้เพื่อนชัย ต้องร้องขอให้ถ่ายใหม่ เธอบอกว่าเห็นหัวล้านชัดไปเดี๋ยวฉันเอาไปลงข่าว เธอจะเสียเครดิต ว่าแล้วเธอก็ถามพวกเราว่า เอาผมลงมาหน่อยดีกว่านะ 555+ เพื่อนเอ๋ย.... ยังไงๆเธอก็เป็นเพื่อนฉัน..... ขำๆๆ
กลับถึงบ้านเล่าให้พ่อบ้านฟังถึงความเปิ่นของพวกเรา และบอกว่าเราจะนัดเจอกันอีก 3 เดือนข้างหน้า ใครเป็นเพื่อนเราอ่านเจอแล้วยกมือขึ้น เราจะทำกุศลร่วมกัน..... ฮา...
เสียดายที่พวกเราไม่เอากล้องถ่ายรูปไปกันเลย คงมีแต่กล้องในมือถือ อิอิ แต่โหลดออกมาไม่เป็นกันสักคน ฮา...............ตลกวัยแก่อิอิ
สวัสดีค่ะ
ยินดีกับความสุขนะคะ น้องก็เก็บความสุขมาฝากเช่นกันจ้า
น้องครูคิม
ดูท่าว่าพี่กำลังอธิบายว่าผีเสื้อมันถอดร่างอย่างไรใช่ไหม
แล้วดูน้องขจิต ซินอนขำเลยนะ
เห็นสมุดเล่มสีฟ้าแล้วคิดถึงค่ะ เพราะพี่ลืมไว้บนรถตู้ แง แง
ขอบคุณค่ะน้องศิลา
งั้นพี่ส่งน้องนอนเลยนะคะ
สวัสดีค่ะ ตัวหนังสือเล็กจังค่ะ คิดถึงพี่ต้อยน่ะค่ะ ฝากภาพทุ่งนาจังหวัดเพชรบุรีด้วยค่ะ
น้องเดียวคะ สวยมากเลย เหมือนพรมนะ
วันนี้คุยกับเพื่อนคนหนึ่งทำงานแบบเดียวอยู่กศน.กรุงเทพฯ
บ่นแต่อยากเออรี่เร็วๆ เพราะสุขภาพไม่ดี
บอกให้ออกกำลังกาย
ก็ไม่เอา ดันไปซื้อเครื่องมาแล้วพาตัวเองนั่งเฉยๆ
ปล่อยให้เครื่องมันทำงาน
เวรกรรมจริงๆ
ตอนนี้เริ่มไปไหนมาไหนไม่สะดวกแล้ว
เพราะใช้เครื่องนวดสบาย แต่ร่างกายมันไม่อยากทำงาน
ก็ปล่อยให้ดื้อไปก่อน
น้องเดียวดูแลตัวเองนะ ต้องสู้กับมัน
ตามใจมากไปร่างกายก็จะเคยชินกับความสบาย
พี่เอาใจช่วยค่ะ
เพื่อน... มีความสุขเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ต้อย
ตามจริงหงะ
วันนี้พี่ไปเซ็นฯพระราม 2 ดูหนังเรื่อง
ก็ดี ได้มุมคิดกิเลสที่สร้างปมมากเข้าๆ
นึกถึงสังคมเรา
คนวุ่นวายไม่มีสติ ขาดเหตุผลที่ถูกต้อง
ก็นำความเสื่อม ความวุ่นวายมาสู๋สังคม
แต่ความรักก็สามารถทำให้เรื่องร้ายกลายเป็นดี
สถานการณ์ต่างๆคลี่คลายได้เพราะความรักค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยม
เพื่อนรู้สึกดีเสมอค่ะ
ดึกแล้วนอนดีกว่านะคะ
สวัสดีค่ะพี่ต้อย
มาส่งความระลึกถึงค่ะ
ส่งภาพนี้มาให้ชม ให้ทายค่ะว่า ดอกอะไร คะ
(^___^)
กลับมาอีกครั้งค่ะ
เนื้อเพลงต่าง ๆ เราสามารถหาได้ โดยเข้าเว็บของ google ค่ะ จากนั้น พิมพ์ คำว่า เนื้อเพลง....(เพลงที่เราต้องการ) จะมีให้เลือกมากมายค่ะ
ส่วนโค้ดเพลงที่จะนำมาลงในบันทึกนี้ คนไม่มีรากหาไม่ค่อยเป็นค่ะ แต่ได้รับการเอื้อเฟื้อจากเพื่อน ๆ หลาย ๆ ท่าน เช่น คุณกวิน คุณ Poo ที่หามาให้ค่ะ
หากพี่อยากได้โค้ดเพลงอะไร คนไม่มีรากมีอยู่จำนวนหนึ่ง (น้องPoo) ให้มากค่ะ แต่ไม่กล้าให้แพร่หลายมาก เพราะอ.ขจิตเคยบอกว่า หากใส่เพลงกันมาก ๆ ระบบใน G2K จะช้ามาก ๆ ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
น้องคนไม่มีรากคะ
ขอบคุณเรื่องเพลง คือพี่อยากเอาไปให้เด็กน้อยฝึกฟัง และฝึกร้องค่ะ
และตอบคำถามแบบไม่จบค่ะ อิอิ
ใบหนาอุ้มน้ำ แต่ลักษณะดอกคล้ายดอกจำปี แต่หนาและสั้นกว่านะคะ
เวลาบานกลีบคงมีไม่กี่กลีบ คล้ายดอกนมแมว
แต่ดอกนมแมวเคยเห็นตอนเด็กๆค่ะ จำไม่ได้นะคะว่าดอกตูมของนมแมวเป็นอย่างไร เดี๋ยวพี่ลองถามพี่วิกิดูนะคะว่านมแมวจะมีลักษณะอย่างไร
แล้วจะกลับมาตอบใหม่ค่ะ
น่ารักจัง
เพื่อนเอ๋ย ....ยังไงๆเธอก็เป็นเพื่อนฉัน.
ยินดีค่ะน้องครูคิม ตามไปเชียร์น้องพรรณาฟุตฟิตฟอไฟที่สงขลานะคะ คิดว่าตอนนี้ผมแดงแล้วค่ะ อิอิ
ใช่ค่ะ ยังไงๆเราก็เป็นเพื่อนกันนะคะ ไม่ว่าเพื่อนจะดี จะตกทุกข์ได้ยาก จะเปลี่ยนไปอย่างไร ความเป็นเพื่อน ความผูกพันเรายังเหมือนเดิมค่ะ
ขอบคุณค่ะ
น้องศิลาเห็นเพื่อนพี่แล้วจะขำ แต่ละคนน่ารักคนละแบบ
เพราะเราเป็นเด็กซนมาก่อนค่ะพี่สังเกตดูน้องๆในร้านนั่งอมยิ้ม และขำพวกพี่กัน ก็แบ่งปันความสุขให้ทั่วค่ะ
มาเล่าความหลังกันแล้วเราก็ขำ แต่ความซนของเราก็ไม่เคยทำให้สังคมเดือดร้อน หรือทำให้ผู้ใหญ่หนักใจนะคะ ออกจะสร้างสรรค์เสียด้วยซ้ำ
ก็เจี๊ยวแจ้วตามประสาเพื่อนรักที่มีอะไรคลุกคลิกๆของแต่ละคนค่ะ
ที่มันขำได้มากมายอาจเป็นเพราะเราย้อนอดีตในขณะที่เราต่างเติบโตมีวุฒิภาวะกันพอสมควรแก่สภาพ จึงมองย้อนตัวละครที่ผ่านมาอย่างเอ็นดู และตลก เรามองย้อนไปมาทั้งสภาพสังคมในสมัยนั้น กับปัจจุบัน ตลอดจนความเปลี่ยนแปลงความแตกต่างกัน ด้านสังคมของวัยรุ่นเกือบทุกแง่มุม ซึ่งเวลาทั้งอดีต และปัจจุบันต่างมีข้อดี ข้อเสียคนละแบบ อยู่ที่ผู้คนในสังคมนั้น เวลานั้นจะรู้จักปรับตัวและเห็นคุณค่าในตัวเองมากน้อยเพียงใดค่ะ
ขอบคุณค่ะ
น้องเขี้ยวค่ะ
เจี๊ยวจริงๆค่ะ
สวัสดีค่ะครูต้อย
สวัสดีค่ะพี่ต้อย
คนไม่มีรากตามมาเฉลยค่ะ....
ดอกของต้นโกงกาง ไม้ชายเลน จากอ่าวคุ้งกระเบน จ.จันทบุรี ค่ะ
(^___^)
อิอิ โอ๊ย...โอ๊ย....ตกม้าตาย
ขอแก้ตัว เพราะโกงกางที่เห็นดอกมันติ๊ดเดียว สังหรณ์เหมือนกัน
และใจหนึ่งก็ลืมไปว่าน้องคนไม่มีรากเคยสัมผัสมันมามาก
กับอารมณืนะเวลานั้นมันหวานละมุน จนลืมบ้านป่า 555+
โอ้....
เอ..อย่างนี้ ครูต้อยเป็นแฟนพันธ์แท้แบบต้องขอถ้วยคืนเสียแล้ว
..........แง แง
แต่ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้ครูต้อยหยิบเอกสารเรื่องป่าชายเลนของตัวเองขึ้นมา อีกครั้ง ...ไม่มีเรื่องดอก แม้ภาพก็ไม่มี พบจุดด้อยของตัวเอง อย่างนี้แล้วจะไปพบน้องคนไม่มีรากได้อย่างไร ข้อมูลยังไม่ครบเลย ต้องศึกษาให้ครบถ้วนก่อน
แล้วรายละเอียดเรื่องของใบอีก โอ้โห พระเจ้า.....
พี่นึกออกแล้วกิ่งก้านใบ และดอก และภาษาเพื่อการสื่อสาร และพืชทางทะเล และการวิเคราะห์และสังเคราะห์ เรื่องใหญ่เลย งานเข้าๆ
และเหมือนน้องคนไม่มีรากมีอะไรบางอย่างหละคะนี่ ....ที่พบเห็นในตัวพี่ และเหมือนเห็นเอกสารของพี่เลย และหยิบขึ้นมาเตือน สุดยอดเลยคนไม่มีราก
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ต้อย
คนไม่มีรากจำได้ว่าพี่เคยเล่าถึงการทำแนวกั้นธรรมชาติของป่าชายเลน ทำนองนี้ จึงคิดว่าพี่คงต้องสนใจค่ะ
ต้องโทษว่าคนไม่มีรากถ่ายขยายหลายเท่าน่ะค่ะ เลยทำให้พี่จำไม่ได้ ความจริงดอกเล็กค่ะ แต่ต้องการให้เห็นชัด ๆ เพราะเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก เลยขยายโตเชียวค่ะ
ดีใจค่ะที่อย่างน้อยก็ทำให้พี่ ...ปิ๊ง งานเข้า...
ขอให้มีความสุขกับงานใหญ่นะคะ
(^___^)
ขอบคุณค่ะ วันนี้ขอเชิญร่วมอนุโมทนาบุญเป็นพิเศษนะคะ
ขอกุศลบุญนี้นำพาให้น้องคนไม่มีรากเจริญรุ่งเรืองทั้งทางโลก
และทางธรรมค่ะ สาธุ
ขอบคุณค่ะพี่ต้อย
วันนี้ได้อนุโมทนาและทำบุญกิริยาวัตถุหลายข้อเลยค่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
*เฮ้ย ก็โขนน่ะซิ
* แว้บๆ มาดีใจด้วย
* สุขกายสุขใจนะคะ
น้องพรรณ
ประสบการณ์บิน ไม่ธรรมดาเลยนะคะ อิอิ
เฮ้ย ก็โขน นะซิ ใช่แล้วค่ะ
เสียงดังยังกะเล่นโขนเลย อิอิ