ความปรารถนาดีของยาย
|
ความปรารถนาดีของยาย |
ความปรารถนาดีของยาย
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt 288pt; text-indent: 36pt; text-align: center;" align="center">เพ็ญทิวา สารบุตร</p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right;" align="right">นักวิชาการสาธารณสุขชำนาญการ</p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: center;" align="center"> </p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;">ในละแวกหมู่บ้านโคกเพชร จนถึงบ้านตาองค์ ไม่มีใครเลยที่จะไม่รู้จัก “ยายเหวย” ผู้หญิงคนหนึ่งที่เพิ่งจะมีอายุครบ 60 ปีในปีนี้ ยายเหวยก้าวข้ามผ่านกาลเวลามาครบ 60 ปี เป็นผู้สูงอายุอย่างไม่ทันตั้งตัว เพราะตลอดเวลายายทำงานไม่เคยหยุด ตลอด 360 หรือ 365 วันต่อปีเป็นวันทำงานทุกวัน ไม่มีวันหยุดราชการแม้แต่วันเดียว คงไม่แปลกเลย ถ้าจะไม่มีใครสนใจความรู้สึกของยาย เพราะใครๆอาจจะมองว่ามันเป็นธรรมชาติ ทุกๆคนก็ต้องแก่และทุกๆคนต่างก็ต้องตายด้วยกันทั้งนั้น แต่หารู้ไม่ว่าคำพูดเหล่านี้มันกระทบกระเทือนจิตใจของยายมากมายเพียงใด มันสามารถแปลเปลี่ยนเป็นคำพูดที่ดีดี อ่อนโยน และสร้างความรู้สึกการมีคุณค่าในชีวิตต่อผู้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาอย่างยาวนานนี้ได้ โดยไม่ให้กระทบกระเทือนต่อจิตใจของท่านอย่างมากมาย มากกว่าคิดว่าท่านเหล่านี้เป็นเพียงไม้ใกล้ฝั่ง </p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;"> 
</p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;"> ยายเหวย เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันทำงานได้อย่างเข้มแข็งและไม่ท้อแท้ แม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อยต่อภาระหน้าที่อันหนักหนาสาหัสสักเพียงใด มีเหตุการณ์ที่ร้ายแรงเพียงใดผ่านเข้ามาในชีวิต ยายเหวยทำให้ฉันอดทนกว่าเดิมมาก โดยที่ยายอาจจะไม่รู้ตัว เมื่อปีที่แล้ว ยายเหวยจะชอบมานั่งคุยกับฉันที่สถานีอนามัยเสมอๆ ยายชอบเล่าเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับยายให้ฉันฟังเสมอๆ โดยประโยคที่ฉันถามยายเสมอก็คือ เป็นไงจ้ะยาย ? คำถามที่เปิดกว้างในการตอบแบบนี้ จึงเป็นโอกาสอย่างมากที่ยายจะบรรยายสารทุกข์สุขดิบให้ฉันฟังจนเสมือนหนึ่งฉันเป็นญาติสนิทคนหนึ่งของยายเลยทีเดียว ฉันแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมยายถึงไว้ใจฉันนัก ทั้งๆที่ฉันไม่ใช่ญาติ วันๆฉันเอาแต่ทำงาน สนใจเรื่องราวของชาวบ้านอย่างน้อยที่สุด ดูแลคนไข้ และทำงานวิชาการอันมากมาย เพราะฉันคิดว่ามีงานอีกมากที่ฉันต้องทำ จนบางครั้งไม่สนใจดูแลตนเอง หลายๆครั้งยายสงสารบางวันก็ทำข้าวปิ่นโตมาให้ พอยายทำมาหลายวันฉันว่าจะให้เงินเดือนยาย ยายก็บอกว่าถ้าอย่างนั้นยายก็เลิกทำ ยายก็เลิกจริงๆ แต่บางวันยายก็อดไม่ได้เอามาให้ฉันกินเหมือนเดิมแหละค่ะ บุญคุณของยายเหวย รอดตายได้ก็เพราะยายเหวย ส่วนประโยชน์ที่ยายได้รับจากฉันน่ะเหรอ คงมีบ้าง นั่นก็คือ ฉันอาจจะเป็นคนเดียวที่นั่งฟังยายเล่าเรื่องราวในชีวิต ถนนชีวิตของยายเหวย อย่างตั้งอกตั้งใจ ซ้ำไปซ้ำมา อาจจะประมาณ 10-20 รอบแล้วมั้ง โดยไม่เคยบ่นแม้แต่ครั้งเดียว คำชื่นชมจะมีให้ยายเสมอ “ยายเก่งจังเลยนะคะ” ทุกครั้งที่ยายพูดด้วยความภาคภูมิใจ ฉันจะแสดงความชื่นชมยายด้วยความจริงใจทุกครั้ง มีหลายเรื่องที่ยายเล่าให้ฟัง ซึ่งฉันถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกัน เรื่องที่เล่าบ่อยที่สุด ได้แก่ ความสามารถในการอดออมของยายที่สามารถสะสมเงินจนสามารถซื้อที่นาได้หลายไร่ เพราะความขยันในการทำงาน เรื่องต่อมา ได้แก่ความสามารถในการเลี้ยงดูแลลูกสาวลูกชายอยู่คนเดียวตอนที่ตาไปเป็นทหารเกณฑ์ ตลอดจน วิธีการสอนลูกสอนหลานของยาย ให้เป็นเด็กดี ประเด็นสุดท้ายอาการป่วยของยาย เนื่องจากโรคความดันโลหิตสูง ฉันสังเกตได้ว่า เรื่องราวที่ยายเล่าบ่อย เป็นเรื่องราวที่ยายมีความประทับใจและภาคภูมิใจ ส่วนเรื่องที่ยายเล่าน้อยที่สุด เป็นเรื่องของอาการป่วยของยาย อาจจะเป็นเพราะว่ายาย เกรงว่าเล่าไปแล้วจะทำให้คนฟังไม่อยากฟังหรือไม่สบายใจหรือเปล่า ซึ่งหลายครั้งฉันต้องถามยายเองเกี่ยวกับอาการป่วย เวลาที่ยายไม่สบายใจ ฉันก็แนะนำยายว่า “สวดมนต์สิยาย สวดมนต์ดีที่สุดเลย ยายจะได้ใจเย็นและจิตใจสงบ ไม่เครียดไงค่ะ” ฉันคุยกับยายเหมือนคนที่เข้าใจยายและเป็นผู้ที่รับฟังเวลายายมีความทุกข์ หลายปีก่อนยายเหวยเคยมาร้องไห้กับฉัน เพราะไม่เข้าใจลูกชายที่กำลังจะมีครอบครัว ฉันก็ปลอบใจและบอกว่า “ยายเลี้ยงลูกมาอย่างไร ยายรู้จักลูกของยายมากที่สุด ยายบอกว่าลูกยายเป็นคนดี เพราะฉะนั้นเขาต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อตนเอง เหมือนอย่างที่แม่เขาสอนมาแหละค่ะ” ยายเงียบไปและหลายวันต่อมา ยายมาบอกฉันว่า “ปุ้มพูดถูก ยายดีใจที่ยายเชื่อหนู จึงไม่เกิดเรื่องวุ่นวาย เพราะถ้ายายใจร้อนลูกยายคงไม่มีความสุข เพราะเขาได้เลือกทางเดินของเขาเองแล้ว มันคงจะดีที่สุดสำหรับเขา”</p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;"> </p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;">
</p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;"></p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;"> ภารกิจสำคัญที่ยายเหวยทำอย่างสม่ำเสมอมิได้ขาด คือ การมากวาดบริเวณโดยรอบสถานีอนามัยบ้านโคกเพชร โดยเฉพาะวันที่จะมีการออกตรวจนิเทศงานของหน่วยงานระดับจังหวัด หรือระดับอำเภอ ยายจะทำหน้าที่ของตนเองอย่างดีมากๆ ซึ่งถ้าฉันมีเหรียญทองฉันคงให้ยายโดยไม่ต้องสงสัย เพราะยายมาตั้งแต่ก่อน 6 โมงเช้า ข้าวไม่ได้กิน จนสาย ถ้าบริเวณโดยรอบไม่สะอาดยายก็ไม่หยุด ยายกลัวว่าถ้าเขามาตรวจหรือมาเยี่ยมแล้ว หน่วยงานของเราไม่สะอาดมันจะดูไม่ดี ดูสิคะ นี่ขนาดยายไม่ใช่เจ้าหน้าที่ ยายยังเป็นห่วงหน่วยงานขนาดนี้ ฉันต้องบอกว่า ยายไปกินข้าวก่อนเถอะค่อยกลับมาใหม่ก็ได้ ใบไม้ มันก็หล่นแบบนี้ทั้งวันแหละค่ะ ยายบอกฉันว่า “ ปุ้มใบไม้เก่ากับใบไม้ใหม่มันไม่เหมือนกันนะ ถ้าใบไม้ใหม่มันก็ยังสด ดูน่ารัก ไม่แห้งเหี่ยว แต่ถ้าใบไม้เก่ามันจะแห้งเหี่ยว ก็แสดงว่าเราไม่ได้เก็บกวาดและสนใจดูแลบริเวณโดยรอบหน่วยงานของเราเลย” ยายสอนฉัน </p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;"> สามีของยายเหวย ชื่อเฉลิม แต่ฉันเรียกตาว่า ตาเหลิม ซึ่งตาเหลิมมีอายุมากกว่ายายเหวย 3 ปี ปัจจุบันตาเหลิมมีอายุ 63 ปี เป็นสองตายายที่มีอายุไล่เลี่ยกัน ทุกวันที่ฉันอยู่เวรที่สถานีอนามัย ตาเหลิมจะทำหน้าที่เป็นสุภาพบุรุษ มานั่งเฝ้ารักษาความปลอดภัยให้ฉันตั้งแต่เวลาประมาณหนึ่งทุ่ม จนถึงเวลาที่ฉันกลับบ้านทุกวัน หรือบางวันฉันกลับบ้านแล้ว ตาก็ยังดูแลเวรยามให้ เพื่อให้หน่วยงานสถานีอนามัยบ้านโคกเพชรของเรามีความสงบร่มเย็นและปลอดภัย ตาเหลิมเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงมาก แม้ไม่มีเงินเดือน ไม่มีค่าตอบแทน แต่น้ำใจของตาเหลิมช่างประเสริฐอย่างแท้จริง ไม่เพียงแต่กับฉันตากับยายยังมีน้ำใจกับทุกคน ทุกวันนี้จะหาคนมีน้ำใจเช่นนี้จากที่ไหนได้บ้าง และเราควรจะส่งเสริมให้มีคนดีดีแบบนี้ให้มีมากๆในสังคมได้อย่างไร การหาช่องทางให้คนดีได้แสดงออกเป็นหน้าที่ของชมรมจริยธรรมตำบลโคกเพชร เพราะคนดีดีนับวันหน้ายาก คนหลายๆคนขาดน้ำใจ แล้งน้ำใจ ทำให้คนดีดีมีกำลังใจที่จะทำความดีลดน้อยลง </p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;"> ตาเหลิมและยายเหวยเป็นสมาชิกชมรมจริยธรรมตำบลโคกเพชร ที่แสดงบทบาทหน้าที่ของตนเองอย่างดีเยี่ยม นั่นแสดงถึงคุณธรรมและจริยธรรมที่มีในหัวใจของสองตายาย การจัดตั้งชมรมจริยธรรม ตำบลโคกเพชร ทำให้เราสามารถเจียระไนและให้โอกาสคนดีดี คนที่มีน้ำใจได้แสดงตัวตนที่แท้จริงของเขาออกมา และไม่เพียงแต่ฉันที่สามารถรับความปรารถนาดี และความรู้สึกนี้ได้ ยายเหวยยังเผื่อแผ่ความรู้สึกดีดี ไปให้คนอื่นๆอีกมากมาย เช่น คุณครูโรงเรียนบ้านโคกเพชร ยายจะทำป่นปลาทู ไปฝากให้ทานเสมอๆ บางทีครูก็ซื้อปลามาให้ยายทำให้ เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนกัน ญาติๆต่างหมู่บ้าน สำหรับเพื่อนๆสมาชิกชมรมจริยธรรม ยายเหวยจะรับหน้าที่ทำอาหารถวายหลวงพ่อ และทำอาหารเลี้ยงสมาชิกชมรมด้วย ยายจะมีความสุขมากเวลาที่ได้รับคำชื่นชมจากผู้ที่ได้รับความปรารถนาดีที่ยายเหวยมอบให้ ของขวัญที่ยายได้ คือ ความสุขในชีวิตและรอยยิ้มของคนที่ได้รับความปรารถนาดีจากยาย ด้วยคำถามที่ฉันคาใจอยากรู้ ฉันยายว่า ทำไมยายถึงอยากทำแบบนี้หละค่ะ คำตอบสุดท้ายที่ฉันได้ยินจากปากของยายเหวย คือ “ก็ยายทำแล้วยายมีความสุข เวลาเห็นคนอื่นกินอิ่ม ชมว่าอร่อย ยายก็มีความสุขมากแล้ว” นั่นคือความจริง แล้วฉันอยากถามทุกท่านว่าคำพูดเพราะๆ คำพูดดีดีที่ไม่ต้องซื้อหา ทุกคนสามารถทำได้และง่ายมากๆ ทำไมพวกเรา ถึงไม่อยากทำกันเลย แต่คำพูด ที่ขัดหู ทำให้คนฟังเจ็บช้ำน้ำใจ ทำไมเลือกมาพูดโดยไม่ไตร่ตรอง การแสดงออกซึ่งความปรารถนาดีของคนๆหนึ่ง ควรมีค่ายิ่งที่เราจะสรรเสริญ เพื่อให้คนเหล่านั้น ได้มีกำลังใจในการทำสิ่งดีดีเพื่อผู้อื่นต่อไป </p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;">
</p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;"> ยายเหวย คือ หนึ่งชีวิต ที่ก้าวข้ามผ่าน คำว่าอดทน คำว่าเสียสละ มาอย่างกล้าหาญ จึงเป็นหนึ่งแรงบันดาลใจที่สร้างพลังให้คนทำงานอย่างฉันและสมาชิกชมรมจริยธรรมในตำบลโคกเพชร ให้มีเรี่ยวแรงในการต่อสู้ เสียสละ และอดทน เพื่อดูแลสุขภาพกายและสุขภาพจิตของประชาชนในตำบลโคกเพชรและพื้นที่ใกล้เคียง ให้บรรลุสุขภาวะอย่างยั่งยืนต่อไป ไม่เป็นเพียงมนุษย์เงินเดือนแต่ไร้จิตสำนึกของความรับผิดชอบ “เพียงสร้างคุณค่าให้ชีวิตคน สร้างความสุขให้ชีวิตผู้คนอีกมากมาย”</p>
<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify;">
</p>
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะ
ดีค่ะ...อ่านแล้วเพลิดเพลิน ได้สาระ ได้ข้อคิด
แวะมาให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบพระคุณทุกท่านค่ะที่แวะมาให้กำลังใจ
- ตอนนี้กำลังท้ออยู่เหมือนกัน
- แต่คิดถึงยายเหวยแล้วก็มีกำลังใจ
- เมื่อวานยายก็แวะมายิ้มให้ ถามว่าเหนื่อยมั้ย
- ไม่หรอกค่ะยายหนูยังไหวอยู่
- ว่างๆจะหาภาพยายที่ชัดๆให้ดูนะคะ