เสียงก้องจากโรงเรียนเชิงเขา...ก็เช่นกัน
คนอย่างครูใหญ่ในหนังเกาหลีเรื่อง เสียงกู่จากครูใหญ่ มีจริงในโลกนี้ แต่บางทีไม่เคยมีใครได้รู้ได้เห็น สักเท่าไร ข้าพเจ้าไม่ใช่ครูใหญ่ในเรื่อง แต่เป็นครูน้อยตำแหน่งเล็ก ๆ คนหนึ่ง ที่เคยไปบรรจุอยู่ในป่าเขา ไร้แสงสี เราก็มีครูใหญ่บรรจุใหม่ไฟแรงเหมือนกัน ตอนเย็นครูใหญ่จะทำกับข้าวให้ลูกน้องกิน พวกเราสรวลเสเฮฮากันหลังเลิกเรียน เพราะเราไม่รู้จะไปไหน มีความสนิทสนมกลมเกลียวกันอย่างดี ครูใหญ่เป็นคนเก่ง ทำเป็นตั้งแต่เขียนป้าย ร่างหนังสือสำนวนสละสลวย ร้องเพลงเก่ง มีวาทะศิลป์ในการพูด การใช้คน และทุกครั้งที่ทำงาน ครูใหญ่จะพูดว่า ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ผมรับผิดชอบเอง..... โรงเรียนเรายังไม่มี ใช้อาคารชั่วคราวโล่ง ๆ เรียนกัน นักเรียนเรามีแค่ 50 กว่าคน ครูอยู่ในวัยหนุ่มสาว (ครูใหญ่แก่ที่สุด อายุ 35 ปี) พวกเราออกแนะแนวกว่าจะหาเด็กมาเรียนได้ ยากลำบาก ข้าพเจ้าต้องเล่าเรื่อง เจิ้ง ฟง สี่ ไม่รู้กี่รอบ จนจำได้เป็นอย่างดี เรื่องนี้ข้าพเจ้าเคยอ่านไป ร้องไห้ไป จนหนังสือบวมฟูไปด้วยรอยน้ำตา อ่านครั้งเดียวไม่ได้ เพราะร้องไห้จนน้ำมูกไหล หายใจไม่ออก.....(โปรดติดตามตอนต่อไป เพราะเจ้าหน้าที่จะปิดห้องเรียนแล้ว)
ความเห็น
-ขจิต ฝอยทอง( khajit's blog)
- ผมก็รออ่านอยู่เช่นกัน
- ไม่คิดว่าจะได้เพื่อนแล้ว
ณาฐลดา เจริญพร เด็กโรงเรียนเบญจมราชูทิศ ราชบุรี
แจมจะรออ่านตอนต่อไปนะคะ ทางโรงเรียนได้ให้อ่านแล้วสอบเรื่องเสียงก้องจากโรงเรียนเชิงเขาคะ จะติดตามเรื่องนี้ค่ะ