เห็นฉัน "นิ่ง" อย่าตัดสินว่าฉัน "ดื้อ"
เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กน้อย มักจะได้ยินผู้ใหญ่บอกเสมอๆ ว่า เราหน่ะ มันดื้อตาใส พอโตขึ้นหน่อย ก็ได้ยินคำนี้อีกจากคุณครูผู้สอน จึงทำให้มองย้อนตัวเองว่าเอ…เราเป็นอย่างนั้นจริงๆ หรือ
ตอนเป็นเด็กจำได้ว่าซนและดื้อมาก เวลาที่ทำผิดและรู้ตัวว่าตัวเองทำผิด ก็จะนิ่ง มองหน้าแม่ และยอมให้แม่ตี ไม่ร้องสักแอ๊ะ พอแม่ตี ตาก็จะมองหน้าแม่ มองนิ่งๆ ที่จริงมองเพราะอยากบอกกับแม่ว่า แม่จ๋าอย่าตีหนูเลย หนูเจ็บ…
ด้วยสายตาที่นิ่งและเว้าวอน ทำให้แม่ใจอ่อน บางครั้งแม่ไม่กล้าตีเลย และกลับร้องไห้และคว้าตัวลูกเข้ามากอดแทน แต่พอใช้มุขเดิมๆ บ่อยๆ ทำให้แม่ไม่ใจอ่อนอีกแล้วเพราะรู้ว่า สายตาที่นิ่งๆ มองดูแม่อย่างเว้าวอนนั้นมันจะทำให้แม่ใจอ่อนทุกที ต่อมาแม่ก็ไม่ยอมมองตาลูกอีกเลย แต่ฟาดเพี๊ยะๆ ลงมาที่ก้นแบบไม่ยั้ง แล้วร้องไห้รำพึงรำพันให้ลูกสาวถึงเรื่องที่ทำผิด และค่อนขอดว่า ไอ้ลูกคนนี้มันดื้อตาใส…
วันนี้โตเป็นผู้ใหญ่เข้าสู่วัยทำงานแล้วก็ยังได้ยินคำคำนี้อยู่ คำอาจเปลี่ยนไป แต่ควาหมายอาจยังจะเป็นความหมายเดิมอยู่ ผู้ใหญ่หลายๆ ท่านที่เอ็นดูเรา หรือแม้แต่เพื่อนร่วมงาน มักจะบอกเสมอว่าเรา ดื้อเงียบ เปลี่ยนจาก ดื้อตาใส มาเป็น ดื้อเงียบ แล้ว เป็นการพัฒนาขึ้นมาอีกขั้น ด้วยวัยที่แตกต่าง อิอิ อาจเป็นเพราะโตเป็นผู้ใหญ่ตาอาจไม่ใสปิ๊งเหมือนตอนเป็นเด็ก ก็เลยเปลี่ยนจากดื้อตาใส มาเป็นดื้อเงียบแทน…
ที่จริงแล้ว ตัวเองก็เป็นคนดื้อพอสมควร แต่ความดื้อนั้นก็ต้องขึ้นอยู่กับเหตุผลหรือสถานการณ์นั้นๆ ว่าเป็นเรื่องอะไรเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย มีเหตุมีผลสมควรเชื่อหรือไม่เชื่อเพียงใด เพราะโดยนิสัยจะไม่ใช่คนโวกเวกโวยวาย หากไม่พอใจ ไม่ชอบใจสิ่งใด ก็จะนิ่ง เงียบ ไม่โต้ตอบ นั่นคือ บุคลิกที่แสดงออกภายนอก แต่ในใจมันเต้นโครมครามด้วยความรู้สึกที่ต่อต้าน คัดค้าน ไม่พอใจอย่างที่สุด แต่มันถูกเก็บเงียบไว้จะด้วยเหตุการณ์ตรงหน้าไม่เหมาะสมที่เราจะโต้ตอบ หรืออะไรก็แล้วแต่ และคิดไตร่ตรองว่าทำไมเราไม่เชื่อ ทำไมเราไม่เห็นด้วย ถ้าเห็นว่าเป็นสิ่งที่ไม่ถูกไม่ควร ก็จะนิ่ง ไม่ตอบรับ และคัดค้าน แต่ถ้าให้ทำนั้นไม่ทำ แต่ไม่โต้ตอบ……จึงได้ฉายา จากผู้ใหญ่และเพื่อนร่วมงานว่า ดื้อเงียบ มาโดยตลอด
หรือแม้แต่กระทั่งกับบรรดาลูกศิษย์ลิงทั้งหลาย ที่เคยเรียนและคุ้นเคยกัน ก็จะรู้ดีว่าเมื่อไหร่ที่อาจารย์นิ่งและเงียบ นั่นแสดงถึงสิ่งผิดปกติกำลังเกิดขึ้น และพายุร้ายกำลังก่อตัวอาจถึงขั้นพัดกระหน่ำให้ราบคาบในที่สุด จนบางครั้งลูกศิษย์ลิงขอร้อง อ้อนวอน อาจารย์ครับด่าพวกผมเถอะครับ อาจารย์จะด่าพวกผมยังงัยก็ได้ อาจารย์พูดกับพวกผมสักคำเถอะครับ…พวกผมผิดไปแล้ว อาจารย์พูดกับผมหน่อยครับบบบบบบบบ….
( เชอะฉันไม่ใจอ่อนอย่ามาอ้อนวอนเสียให้ยากส์!!!! )
โดยปกตินิสัย จะใช้ความอดกลั้นอดทนต่อบรรดาลูกศิษย์ลิงอย่างมาก ในการที่จะพร่ำสอน ทั้งตำราเรียน ทั้งเรื่องมารยาทสังคม ทั้งการเป็นคนตรงต่อเวลา เป็นคนมีระเบียบวินัยในตนเอง และการเป็นคนดี รับผิดชอบต่อสังคม และลูกศิษย์น้อยคนนักที่จะไม่ตอบสนองต่อสิ่งที่อาจารย์พร่ำสอนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน (ลูกศิษย์ลิงมันเรียกสิ่งที่เราพร่ำสอนว่า ขี้บ่น ระวังแก่…น่านนนนน ดูความคิดลูกศิษย์ลิงซิ!!) จะเรียกว่าอะไรก็แล้วแต่ เมื่อใดที่ครูยังรักและหวังดีกับเธอแม้ครูต้องแก่เพราะบ่น ครูก็ยอม เพราะอยากเห็นพวกเธอเป็นคนดีของสังคมให้ได้
แต่เมื่อใดที่ครูเริ่มนิ่ง เงียบ ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้เธอ นั่นแสดงว่าครูกำลังเล่นสงครามจิตวิทยากับเธอ อยากให้เธอคิดได้ ว่าครูนิ่งไม่พูดไม่จากับเธอเพราะอะไร และเมื่อใดที่เธอสำนึกได้ ครูก็พร้อมจะเป็นครูขี้บ่นของพวกเธอต่อไป….
จะพูดถึงสาเหตุความนิ่ง เงียบ ของตัวเองสักกะหน่อย วิญญาณครูเข้าสิงซะ เลยบ่นเสียยืดยาวเลยค่ะ อิอิ สุดท้ายฝากไว้ว่า
นิ่ง… ใช่แปลว่ายอมรับ
นิ่ง…ใช่ว่าเห็นด้วย
นิ่ง…เพราะอยากหาเหตุผล
นิ่ง…เพราะความอึ้ง ทึ้งในสิ่งที่เจอ
นิ่ง…เพราะคาดไม่ถึง
นิ่ง…เพราะแสดงความนับถือกับสิ่งที่พบเจอ
บางทีนิ่งเพราะต้องการใคร่ครวญ ครุ่นคิด
บางทีนิ่งเพราะต้องการเก็บพลังงานไว้ในการต่อสู้
บางทีนิ่งเพราะหมดใจในสิ่งที่เผชิญ
บางทีนิ่งเพราะหมดพลัง…….
ในความนิ่ง จึงมีได้หลายความหมาย ตามแต่สถานการณ์นั้นๆ ความนิ่งที่เกิดขึ้น จึงไม่ได้หมายความว่า ดื้อตาใส หรือ ดื้อเงียบ เพียงแต่อย่างเดียว…….นะจ๊ะจะบอกให้ อิอิ
ความเห็น (26)
ฮือๆๆๆ น้องมิมจ๋า...พิมพ์ไปตั้งเยอะ พอกดบันทึกล่มเฉยเลย..
น้องมิมจ๋า...
พี่จินตนาการนะ ถ้าน้องมิมเลียบ น้องมินจะน่ากลัวมาก(สำหรับลูกศิษย์)
พี่ก็รู้สึกว่าพี่เป็นคนดื้นนะ(ไม่ได้รู้สึกคนเดียว มีใครบางคนบอกด้วย) ดื้อเงียบ ใครบอกอะไรพี่จะคิดแย้งในใจตลอด แต่ชอบโวยวายข้างๆคูๆ
สงสัยต้องเปลี่ยนใหม่ ใช้ความเงียบสงบ สยบความเคลื่อนไหว (ว่าไปนั่น)
ให้กำลังใจคนดื้อด้วยกันนะคะ คิดถึงค่ะ ^__^
แก้คำผิดจ่ะ ..เยอะมาก
มิน เป็น มิม
ดื้น เป็น ดื้อ
เงียบ ไม่ใช่ เลียบ
อ่ะพี่ตุ๊กแกค่ะ....
อ่านทีแรกก็ยังว่ามันแม่งๆ นะคะ พี่ตุ๊กแกสบายดีนะคะ คิดถึงเหมือนกันไม่ได้โทรไปคุยนานแล้ว หมดโปรโมชั่น อิอิ
พูดถึงเรื่องดื้อนี่ว่าไปก็คิดว่าตัวเองดื้อนะคะ แต่ก็ไม่ได้ดื้อแบบไม่มีเหตุผลนะคะ แต่ถ้าเราไม่ผิดนี่ ยังงัยก็ไม่ยอมให้ทำงัยก็ไม่ยอมเหมือนกัน อิอิ
ลูกศิษย์ลิงของมิมรู้ดีเลยหล่ะ ถ้าอาจารย์เงียบเมื่อไหร่ ชะตาขาดแน่ๆ อิอิ แต่ก็ไม่บ่อยหรอกค่ะที่จะทำแบบนี้กับเด็กยกเว้นต้องการให้เขารู้สึกตัวสำนึกผิดเท่านั้นแหล่ะค่ะ พอเข้าคิดได้ ก็โอเค ผ่านแล้วผ่านไปไม่เก็บมาเครียดแค้นต่อ จบแล้วก็จบค่ะ
ดีใจมีคนดื้อเหมือนเรา ฮ่าๆๆ
ไม่ "ดื้อ" ก็ ไม่ค่อย "แฮบปี้" ครับ
สวัสดีค่ะ คุณครู
นิ่งไม่ให้ผู้ต่อสู้รู้ความเคลื่อนไหว หรือรู้ทันค่ะ นิ่งแบบมีสติรับรู้ค่ะ
สวัสดีคะ
ครูมิม ดื้อเงียบ อาจจะเป็นความสุขุมนะคะ ไม่ตอบรับ ไม่ปฏิเสธ มีเวลาให้ขบคิดคะ
สวัสดีค่ะมาสนับสนุนคำพูดประโยคนี้..ชอบจังเลย..
เพราะตอนนี้กำลังนิ่ง..เพราะหาเหตุผลค่ะ
นิ่ง… ใช่แปลว่ายอมรับ
นิ่ง…ใช่ว่าเห็นด้วย
นิ่ง…เพราะอยากหาเหตุผล
นิ่ง อึ้ง ทึ่ง เสียว :)
สบายดีนะน้อง
ดื้อ แต่ น่ารัก
สวัสดีครับครูมิม เห็นชื่อบันทึกโดนใจ ให้เข้ามาเยี่ยม"เห็นฉันนิ่งอย่าตัดสินว่าฉันดื้อ"ก่อนหน้านี้ได้ไปฟังเพลงชื่อ"เห็นฉันเหงาอย่าเข้าใจว่าง่าย"โดนใจเหมือนกัน
อันว่าเรื่องดื้อ ทุกคนมีอยู่ในตัว ทุกคน คนรุ่นผู้เฒ่าเปรียบเทียบคนที่ดื้อมากๆว่า "ดื้อเหมือนวัวตาจก"(วัวตาเป็นต้อกระจก)ครับครูคนเลี้ยงวัวรู้ฤทธิ์เดชของมันจึงเอามาเปรียบเทียนครับ
สวัสดีค่ะ 
อ.พันคำ ค่ะ
บางครั้งบางที ความดื้อก็ทำให้พบความสุขได้บ่อยๆ เช่น สมัยเมื่อยามเป็นเด็กๆ แต่ถ้าดื้อเกินเหตุก็อาจจะต้องน้ำตาตก เพราะโดนแม่ตีค่ะ
ตอนนี้ดื้อแล้วมีความสุขไหม ก็ขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ตรงหน้านั้นว่าเป็นอย่างไร บางทีดื้อแบบไม่มีเหตุผลก็มีนะคะ อิอิ
ด้วยความระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ 
berger0123
เป็นอย่างไรบ้างค่ะ สบายดีนะคะ นิ่งสยบความเคลื่อนไหว อันนี้ถูกต้องเลยค่ะ คิดเหมือนกันเลย บางทีหยุดนิ่งๆ บ้างเพื่อให้คู่ต่อสู้ตายใจ ฮ่าๆๆ ดีๆ ค่ะ
เดือนพฤษภาคม เจอกันที่ร่มธรรมหรือเปล่าค่ะ โชคดีอาจได้เจอกันอีกนะคะ...
รักษากายใจมีสติรู้เท่าทันนะคะ...
สวัสดีค่ะ 
แม่ต้อย
แม่ต้อยค่ะ บางทีสถานการณ์ที่เผชิญอยู่ตรงหน้า ทำให้เราคิดไม่ออก คิดไม่ทัน ก็อาศัยนิ่งไว้ก่อนค่ะ อิอิ ตั้งสติให้ได้ก่อน แล้วอย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลังนะคะ
ขอบคุณแม่ต้องค่ะที่เข้ามาเยี่ยมบันทึกของมิม แม่ต้องรักษาสุขภาพนะคะ .....
สวัสดีค่ะ 
พี่ ศน. add
ดีใจค่ะที่พี่แอ๊ดมาเยี่ยมอีกแล้ว จะหาเวลาไปเยี่ยมที่บันทึกบ้างค่ะ อิอิ เจ้าของบ้านนี้อยากซ่าส์อยู่แต่ในบ้านของตัวเองค่ะ พอออกนอกบ้านมันซ่าส์ไม่ออกค่ะพี่แอ๊ด...อิอิ
พี่แอ๊ดสบายดีนะคะ เอ..ว่าแต่ตอนนี้พี่แอ๊ดนิ่งเพราะหาเหตุผลอะไรอยู่หนอ หวังว่าคงจะเจอเหตุผลที่ต้องการหานะคะ
รักษาสุขภาพกายใจค่ะ
สวัสดีค่ะ 
อ. Wasawat Deemarn
แหม..มาแบบสั้นๆ แต่ความหมายคิดไปได้กว้างไกลเหลือเกินค่ะ มิมสบายดีค่ะ อาจารย์ก็คงสบายดีเช่นกันใช่ไหมค่ะ จำได้ว่าเดือนเมษายนนี้เป็นเดือนเกิดของอาจารย์ สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะ
ด้วยความระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ 
แม่อ้อย
อาการเดียวกันหรือเปล่าค่ะ ดื้อแต่น่ารัก มิมว่าแม่อ้อยเป็นแบบนี้แน่ๆ เลย ฮ่าๆๆ คิดถึงแม่อ้อยนะคะ แม่อ้อยดูแลสุขภาพนะคะ พักผ่อนบ้างค่ะ เดี๋ยวไม่สบายไป....
สวัสดีค่ะ
วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
เคยฟังและดูมิวสิคเพลง เห็นฉันเหงาอย่าแปลว่าฉันง่าย เป็นเพลงที่เพราะและความหมายดีค่ะ นักร้องก็น่ารัก ชอบเหมือนกันค่ะ
คนรุ่นผู้เฒ่าเปรียบเทียบคนที่ดื้อมากๆว่า "ดื้อเหมือนวัวตาจก"(วัวตาเป็นต้อกระจก)ครับครูคนเลี้ยงวัวรู้ฤทธิ์เดชของมันจึงเอามาเปรียบเทียนครับ
เพิ่งเคยได้ยินคำนี้ค่ะ เป็นความรู้ใหม่ ดีจังเลยค่ะ ได้รู้เพิ่มมาอีกว่าเวลาคนโบราณเขาเปรียบเทียบคนดื้อไว้อย่างไรบ้าง ....ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ.
รักษาสุขภาพนะคะ
ฮ่า ๆ น้องครูมิมขา ถ้าพี่ใบไม้เป็นลูกศิษย์ครูมิมคงจะมันพิลึก ตั้งชื่อเรื่องว่า "เมื่อครูดื้อ เจอศิษย์ดื้อ.." ฮ่า ๆ เอิ๊ก ๆ
พี่ใบไม้เป็นคนดื้อโฉ่งฉ่างค่ะ ไม่ค่อยดื้อเงียบ แต่ถ้าเงียบนี่มักจะโกรธมากกว่า หรือว่าต้องการอยู่ในความสงบจริง ๆ
คงเป็นเรื่องยากที่จะให้คนอื่นเข้าใจในสิ่งที่เราเป็น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้ามีความคิดเห็นที่ต่างกัน อันนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดาเนอะ
เราเองก็อย่าลืมตรวจสอบตัวเองด้วยใจเป็นธรรมด้วยล่ะ พี่ใบไม้ก็กำลังพยายามตรวจสอบตัวเองอยู่ แต่ไม่แน่ใจว่ามีใจเป็นธรรมไหม เพราะว่าจะคิดเข้าข้างตัวเองอยู่เรื่อยเลย..ฮ่า ๆ
คิดถึงนะคะ..^__^..
สวัสดีค่ะ
พี่ใบไม้
ดีใจจังเลยค่ะที่พี่ใบไม้แวะมาดูคนดื้อ อิอิ คนดื้อมาแวะหาคนดื้อด้วยกัน จึงดีใจเป็นพิเศษค่ะ บางทีการที่เราได้แสดงออกบ้างก็ดีนะคะ บางทีมิมก็อึดอัดตัวเองเหมือนกันในบางทีที่ได้แต่นิ่งเงียบแทนที่จะโต้ตอบไปบ้าง บางทีอาจต้องหัดโต้ตอบบ้างแล้ว แต่ต้องมีสติรู้เท่าทันจิตตัวเองอยู่ตลอดเวลานี่ซิ กลัวทำไม่ได้ค่ะ นิ่งไว้แหละดีแล้ว ฮ่าๆ
การที่นิ่งที่มาจากอาการโกรธก็มีค่ะ และก็บ่อยด้วย ส่วนครูดื้อเจอลูกศิษย์ดื้อนั้นก็ธรรมดาค่ะ แต่ถ้าพี่ใบไม้ได้เจอกับลูกศิษย์มิมจะรู้ว่าไม่ใช่ดื้อธรรมดาเท่านั้น แต่เป็นลูกลิงเลยละคะ ลองมาสัมผัสดูสักวันไหมค่ะ แล้วจะรู้ เอิ๊กซ์!!
คิดถึงพี่ใบไม้จังเลยค่ะ หนังสืออ่านจบแล้วค่ะ แล้วจะไม่ลืมตรวจสอบตัวเองด้วยใจที่เป็นธรรมอย่างพี่ใบไม้บอกค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ......คิดถึงค่ะ
นิ่ง แต่ รัก จริง นะจ้ะ :)
เสมอ เช่นเคย นิรันดร์จ้า
สวัสดีค่ะครูมิม
เพิ่งมาเห็นบันทึกใหม่ ..^_^..
......
คนดื้อตาใส ... ตัวจริงเสียงจริง... อย่างพี่ เข้าใจความรู้สึกค่ะ...
บางที การนิ่ง การเงียบ ไม่ตอบโต้ ไม่... อาจจะดีกว่า...การทำสิ่งอื่น เพราะจะกลายเป็น...สิ่งที่ทำให้ไปไม่สบายใจมากขึ้นทุกฝ่าย...
......
เฉย ๆ ยิ้ม ๆ ไปเสีย เรื่องราวจะปรากฎเอง...แม้อาจจะโดนตัดสินว่า..เป็นอย่างนี้ อย่างนั้นไปแล้ว...ไม่เป็นไรหรอก เราก็เป็นเราวันยังค่ำ คืนยังรุ่ง ...
ข้อสำคัญ ใจต้องตรง คิดดี พูดดี ทำดี และไม่ต้องการเอาเปรียบ คิดร้ายผู้อื่น...แค่นี้ ก็น่าจะเป็นการทำหน้าที่ของมนุษย์คนหนึ่งแล้ว...
คิดถึงนะคะ
(^___^)
แวะมาเพราะคิดถึงค่ะ...^_^...
ระยะนี้พี่ยุ่งกับการช่วยเพื่อนเก็บข้อมูลที่ต่างจังหวัดค่ะ
ได้อ่านเมลแล้ว ...
ส่งกำลังใจให้ พี่เชื่อมั่นว่าสิ่งที่ครูมิมตัดสินใจทำ เป็นสิ่งที่ดี ถูกต้อง และทุกสิ่งจะดีและเป็นประโยชน์ต่อเราเสมอค่ะ
ฟ้าฝนตก พายุแรง ... แต่หลังจากนั้น ... ฟ้าย่อมสวยใสเสมอ
ให้กำลังใจนะคะ
สู้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
จะมารบกวนไปแจ้งผลตรวจเลือดที่บ้านหน่อยนะคะ
ตอนนี้เพื่อน ๆ ชาวบล็อกเราไปกันเยอะแล้วค่ะ
รอ....อยู่ค่ะ
บอกได้ไหมกรุ๊ปเลือดอะไรเอ่ย
ที่นี่นะคะ
มาทักทายค่ะ
คิดถึงเหมือนเดิมจ้ะ
(^___^)
แวะมาส่งความคิดถึงค่ะ
ยังสบายดีหรือเปล่าคะ รักษากาย-ใจ รอสิ่งดี ๆ นะคะ
(^___^)
หิวไหมคะ...
