บทเรียนที่จะเสนอนี้ เป็นบทเรียนที่ได้จากการติดตามข่าวสาร ในช่วง
เหตุการณ์วิกฤตในกรุงเทพ ฯ เป็นบทเรียนของเครือข่ายความรู้
ที่จะช่วยหาทางออกในการทำงาน ได้ ซึ่งก็น่าจะเป็นข้อคิดในการทำงาน
คุ้มครองผู้บริโภคของพวกเราครับ
เหตุการณ์ในวันที่ 13 เมษายน ทำให้ผม ติดตามข่าวสาร ทั้งสื้่อ โทรทัศน์ ทุกช่อง กดกันรีโมทแถบพัง เปิดเน็ต refresh ข่าวกันหลายรอบ
พยายามตามสถานการณ์รอบด้านมากที่สุด
สำหรับเน็ตแล้ว ก็เอียงหน่อย ตามที่ web ผู้จัดการ ครับ
ไทยรัฐก็เปิดบ้าง แต่ ไม่ค่อยคุ้นกับหน้าตา เลย ไม่ค่อยได้เปิด
จนช่วงบ่ายๆสถานการณ์เรื่มดีขึ้น ก็มีโอกาสได้เข้าไปเช็คในwebboard
pantip ห้องราชดำเนิน
ปกติห้องราชดำเนิน ที่ตัวเองเคยเข้าไปอ่าน ก่อนหน้านี้
จะเป็นห้อง ที่การโต้ทางการเมืองกันอย่างรุนแรง และเป็นห้อง
สมาชิกส่วนใหญ่ถูกมองว่าเอียงไปทางเสื้อแดง
จนทำให้กลุ่มสมาชิก บอร์ดของหนังสือพิมพ์ผูั้จัดการ มีการโพส ว่าที่นี่
เป็นเขตปลอดสีเหลือง
แต่ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นใน webboard นี้ ในวันที่ 13 นัั้น
กลับ ผู้เข้ามาแสดงความคิดเห็น โต้กลับเสื้อสีแดง อย่างมาก
มากเสียจน ที่ใครๆไม่ชอบเสื้อแดง นึกว่า เข้าห้องผิด ต้องดู url ถูกหรือเปล่า
ซึ่งก็ ใช่นะ ซึ่งการเถียงกัน ก็มีการว่าเสื้อแดงที่ทำเนียบบิด เบือน ข่าว บ้าง
แถ (คำนี้ใช้โต้ตอบ กลุ่้มเชียร์สีแดง ที่ให้เหตุผล โต้ต้อบว่ารัฐบาล สร้างสถานการณ์บ้าง ว่าเสื้อแดงที่ออกไปเป็นตัวปลอมบ้าง)
ซึ่งสำหรับผมที่ไ ม่ชอบพฤติกรรมแดงแล้ว ก็ใจจดใจจ่อ อ่าน บอร์ดต่างๆ ที่ปรากฏขึ้น จนถึง ตี 3 ของวันที่ 14 (มันเป็นความรู้สึกอิ่มเอมใจ อย่างไรไม่รู้)
แ ต่มีปรากฏการณ์ที่อยากให้มอง ในสิ่งที่เกิดขึ้น
1 คนที่เข้ามาโพสในช่วงวันดังกล่าว ส่วนใหญ่ก็เป็นสมาชิกpantip นั่นแหละ แต่พวกเขาบอกว่าอยู่ในห้องอื่น วันนี้สุดทน เลยต้องเข้ามาในห้องราชดำเนิน (พูดง่าย ส่วนใหญ๋ก็อยู่บ้านข้างๆ ที่พบก็คือ คนที่มาจากห้องกล้อง ห้องเฉลิมไ ทย เ ป็นต้น)
ดังตัวอย่างคำพูด
การถกเถียงเรื่องภาพ ในกระทู้ เรื่องภาพ และคลิป
ก็มีการเถียงกันในเรื่องรูปภาพ จนมีสมาชิก จากห้องกล้องนำความรู้ ที่มีการพูดคุยกันห้องอื่น มีวิเคระาห์ประเด็นในกระทู้นี้
จากปรากฏการณ์ที่คนห้องอื่นๆเขามามีส่วนร่วมในห้องนี้ มากขึ้น ทำให้เห็นว่า ในห้องชุมชนความคิดเรื่องการเมือง แห่งนี้ ไม่ถูกเป็นห้องต้องห้าม สำหรับกลุ่มเสื้อสีแดงต่อไป หากแต่เป็นห้องที่สมาชิกที่โลดแล่นในชุมชนอื่น เข้ามาให้ข้อมูลให้ความคิดเห็น ต่อสถานการณ์การเมือง โดยที่พวกเขาไม่ได้มาแค่ การโพสระบายคววามรู้สึกร่วมต่อสถานการณ์การเมืองในปัจจุบัน แต่กลับเอาความรู้ที่ติดตัวของตัวเองที่ใช้ในห้องอื่นๆมาดวย จนทำให้คนที่เข้ามาในห้อง 2--3วันนี้ รู้สึกห้องราชดำเนิน น่าจะเป็นห้องที่เขาสามารถแสดงความคิดเห็นทางการเมือง ได้บ้าง ไม่ได้เป็นห้องที่ถูกคลอบงำโดยกลุ่มเอียงไปข้างใดข้่างหนึ่ง เท่านั้น ดังคำพูดที่ว่่า
บทเรียนที่ได้สำหรับตนเองคือ
1 เครือข่ายความรู้ในการทำงานหลากหลายสาขาสามารถนำมาร่วมกันได้ โดยจุดเริ่มต้นที่เป็นอารมณ์ร่วม ในที่นี่้คืออารมณ์ร่วมในความไม่พอใจต่อการกระทำของเสื้อแดงจนต้องเข้ามามีส่วนร่วมในห้องราชดำเนิน ที่มีเจ้าที่ ที่แรงมากๆ
2 การปรากฎของคนจากห่องชุมชนความคิดอื่นๆ ในห้องราชดำเนิน ไม่ได้มากแค่โพสเพื่อระบายความรู้สึกเท่านั้น แต่เมื่อได้พูดคุยไปมีประเด็น ให้อภิปรายกัน เขาก็นำความรู้ ที่ติดตัว มา แลกเปลี่ยน ในกระทู้เหล่านั้นด้วย อย่างเช่น สมาชิกจากห้องกล้อง นำความรู้เรื่องการพิสูจน์ภาพ มาใช้อภิปรายในหัวข้อ ภาพคนถูกยิงสมาชิกจากกล้องก็แ นะนำโปแกรมดูวันที่ถ่ายภาพ มาประกอบการวิเคราะห์
ซึ่งทำให้เห็นประเด็นใหม่นอกจากการเถียงกันในมุมทางการเมืองอย่างเดียว (ถ้าเป็นคนเดิมๆ ในมุมการเมือง ก็จะเถียงกันว่า มีภาพมากกว่านั้น ทหารไม่ถ่าย การบิดเบือนสื่อบาง ถ้าเเ ป็นสถานการณ์ปกติ เราก็จะไม่เห็นมุมเหล่านี้)
3 การอภิปรายโดยนำความรู้ด้านอื่นๆ ทำใ ห้เห็นมุม มองใ หม่ๆ น่าสนใจขึ้น ไม่ตกอยู่ในภาวะบรรยากาศ เดิม ๆ(สีอะไร ใครจ้างมา อคติ เป้นต้น) แต่เป็นการจุดประเด็น การนำความรู้ มาวิเคราะห์ ประเด็นกัน ทำให้เห็นวิเคราะห์ตัวละครได้มากขึ้น ลึกซึ้ง อคติก็เริ่มน้อยลง อย่างปรากฏการณ์นี้ ก็เห็นว่า มีการต่อสู้กันโดยนำหลักฐาน ภาพ คลิป ที่เกี่ยวข้อง มาพิสูจน์ ข่าวที่ตัวเองโพสกัน (ซึ่งในสถานการณ์ ฝ่ายที่ไม่ชอบเสื้อแดงเป็นต่อ มาก เพราะมีหลักฐานภาพ ทั้งจากสื่อต่างๆ และความรู้สึกที่คนส่วนใหญ่ เห็นพ้องกัน คือ เสื้อแดงทำเกินไป)
4 เมื่อเข้ามา หลายๆ คนรู้สึก ว่า ห้องราชดำเนิน นี้ มีโอกาสที่จะสดใสได้กว่าเดิม มีหนทาง ที่จะได้อภิปรายการเมือง บนหลักการ และเหตุผล อย่างจริงจัง ไม่ใช่การโต้เถียงด้วยอารมณ์ ความคลั่งไคล้ทางการเมือง ความเชื่อในอุดมการณ์แต่ละฝ่าย จนทำให้ ดุเดือด กันจนลืม ข้อเท็จจริง และทางออกที่ควรจะเป็นไป แต่การมาของสมาชิกจากห้องอื่น พร้อมความรู้ที่ติดตัว มานั้น เช่น ความรู้่เรื่องการพิสูจน์ภาพ ความรู้ ทางการคำศัพท์ทางการเมือง ภาษาที่ใช้ (จริงๆ น่าจะเป็นคนห้องนี้ที่น่าจะเชี่ยวชาญแต่ไม่ถูกนำมาแสดงไว้ อาจเป็นเพราะ การนำเสนอที่มีอคติ จนทำให้ไม่เห็นประเด็นที่ควรต้องแก้ไขกัน แต่การเข้ามาของคนอื่นพร้อมความรู้ มุมมองต่อประเด็นๆนั้นกลับทำให้ เห็นสื่งที่น่าสนใจ ในประเด็นเดิมๆ จนอาจนำไ ปสู่การหาทางออกได้
ทั้ง 4 ประเด็นที่เห็น ทำให้ได้บทเรียน สำหรับตนเองในการทำงานผู้บริโภค คือ
ในบางเรื่องเราควรหา คนอื่น เข้ามาร่วมอภิปราย กันนอกจาก ผู้บริโภค กับผู้ประกอบการเท่านั้น มันก็จะมีประเด็นใหม่ๆ ที่น่าสนใจ หรือทางออก สำหรับ เรื่องที่ถกเถียงกัน
ไม่เช่นนั้น ก็ไม่มีทางออก เพราะ ที่เถียงกันอยู่ บนพื้นฐาน หลักการแบบสุดขั้วของแต่ละฝ่าย ผู้บริโภค ก็มุ่งเน้นเรื่องสิทธิ ผู้ประกอบการก็เน้นผลจากการทำธุรกิจ ซึ่งก็การเถียงกัน อภิปรายกัน บนหลักการ ของแต่ลฝ่าย แล้วกี่เรื่องๆ ก็ มีตัวละครหลัก อยู่สองฝ่ายนี่แหละ ทำใ ห้ไม่น่าสนใจ
แต่ถ้าเรา มองหาตัวแทนอื่นๆ ที่น่าสนใจ เข้ามาได้โดยเริ้มจาก การสร้างอารมณ์ร่วม ในประเด็นปัญหาเดียวกัน แล้วเห็นว่า หน่วยงานของเราน่าจะเป็นทางออกในการแสดงความคิด ความรู้ที่เขามีได้ เขาก็เข้ามา เราก็ต้องจัดบรรยากาศ ให้เขาได้มีช่องทาง มีที่ยืน อย่างเช่น กลุ่มเยาวชน กลุ่มคนพิการ กลุ่มชนเผ่าต่าง เราก็จะได้เห็นว่า มันมีนะ ประเด็นที่น่าสนใจ เช่นการเข้าถึงบริการ การใช้อย่างเท่าทัน การใช้เทคโนโลยี สำหรับการพัฒนางานพัฒนาสังคม อันนี้ก็จะทำให้ ตัวละครเดิมที่ตั้งป้อมกัน มีมุมที่เข้ามาทำงานร่วมกันได้้ ไม่น่าเบื่อ บนประเด็นเดิมๆ และการทำแบบนี้ ต้องทำอย่างต่อเนื่อง สร้างเป็นเครือข่ายขึ้นมา ไม่เช่นนั้น ก็จะไม่เห็น สื่งที่จะเกิดขึ้นดังที่หวังไว้
ทั้งหมดนี้ก็เป็นบทเรียนที่ นำมาแลกเปลี่ยนในการทำงานครับ
ความคิดเห็นที่ 23 
- [ วันเนา (14) 02:38:04 A:58.8.53.92 X: ] 
