นอกรั้วโรงเรียนเก่า


เอาตัวให้รอดตามธรรมชาติของมนุษย์ที่ต้องเห็นแก่ตัวไว้ก่อน

ผมเป็นศิษย์เก่าหลายโรงเรียนเหลือเกิน ความผูกพัน ความประทับใจในแต่ละโรงเรียน ไม่เหมือนกัน ความหลังที่ฝังใจให้นั้นก็ต่างกัน  สงกรานต์ปีนี้ ผมมีเวลาไม่พอที่จะโทรศัพท์ตามหาเพื่อนๆร่วมรุ่นว่าพวกเราจะไปรวมตัวกันที่ไหนเพราะมัวแต่จัดการเรื่องส่วนตัว เอาตัวให้รอดตามธรรมชาติของมนุษย์ที่ต้องเห็นแก่ตัวไว้ก่อน พอขับรถผ่านหน้าโรงเรียนเก่าสมัยที่เรียนมัธยมปลาย ก็รู้สึกใจหาย เมื่อเห็นใบไม้แห้งโรยร่วงพรูลงสู่พื้นดิน ขณะที่ผืนธงแห่งสถาบันบนยอดตึกตระหง่านสะบัดพลิ้วตามกระแสลมร้อนพัดแรงๆ ดอกลมแล้งสีเหลืองอร่ามบานสะพรั่ง ย้ำเตือนว่า มาถึงวันเวลาที่จะต้องก้าวย่างย้อนไปหวนหาเพื่อสัมมาคารวะครูบาอาจารย์ผู้สร้างผมจากดินขึ้นเป็นดาว  ภาพชีวิตเก่าๆวันที่ 31 มีนาคม ของปีนั้น ผลุดลอยมาในความทรงจำ ซึ่งเป็นวันที่ผมหมดเวลาเป็นนักเรียนของโรงเรียนแห่งนี้ พอก้าวสุดท้ายเดินพ้นประตู โลกนอกรั้วโรงเรียนมันกว้างใหญ่ไพศาลทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเล็กลงกลายเป็นเศษธุลี เพื่อนสนิทคนหนึ่งถามผมว่า “เหรียญสลึง กลม หรือว่า แบน”ผมใช้เวลาคิดนานทีเดียว เขาก็ชูเหรียญสลึงเหลืองเล็กๆให้ผมดูและแย่งตอบเอง “ไม่ว่าจะตอบ กลม หรือ แบน ก็ถูกทั้งนั้นแหล่ะที่ว่า กลม เพราะมันเป็นวงกลม ทั้งหมดมี 360 องศา เธอลองเอาวาดวงกลมรอบๆตัวเอง ทุกๆองศาที่เธอหันหน้าไปนั้น เป็นทางที่เธอเลือกเดินไปได้ทั้งนั้น”เขาหยุดพูดเพื่อถอนใจและสูดอากาศให้เต็มปอดเหมือนหยั่งว่าผมเข้าใจบ้างไหม “ส่วนที่ว่า แบน นั้น ก็มันมีแค่สองด้าน  เธอจะเลือกด้านหัวหรือก้อย ล่ะ”ไม่มีคำตอบจากผมอีกเช่นเคยเพราะรู้สึกเคว้งคว้างเหลือเกิน แล้วเขาก็เป็นคนตอบเองอีกว่า “ก่อนที่เธอจะเลือกด้านไหน ขอให้เธอโยนเหรียญสลึงให้ตกถึงพื้น เธอต้องเลือกด้านที่อยู่ข้างบน นะ  นะ”แววตาจริงจัง ย้ำคล้ายบังคับให้ผมคล้อยตามสิ่งที่เขาคิด “ฉันไม่มีอะไรให้เธอนะ มีเหรียญสลึงให้แค่นี้แหล่ะนะ” เหรียญสลึงที่เขาให้ผม ยังอยู่ในกระเป๋าเงินจนถึงทุกวันนี้ แล้วหาเพิ่มอีกสี่เหรียญและเคยใช้ซื้อรถจักรยานราคาหนึ่งสลึงมาแล้วด้วยเพราะมีคนท้าทาย “รถจักรยานคันนี้ ราคา 1200 บาท แต่ผมไม่ขาย  ผมจะขายแค่ 1 สลึง ใครมีเหรียญสลึงมาแลก เอาไปเลย”ผมจึงรู้ว่าบางครั้งเหรียญสลึงก็มีค่ามากมายเกินกว่าที่คิด และรู้แล้วว่าเขาให้เหรียญสลึงเป็นของที่ระลึกแก่ผมเพราะอะไร

 

คำสำคัญ (Tags): #วันคืนเก่าๆ
หมายเลขบันทึก: 255505เขียนเมื่อ 14 เมษายน 2009 18:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 06:14 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)
  • มายินดีต้อนรับครับ
  • มีจักรยานคันเล็กๆๆแต่ไม่ใช่เสือภูเขา
  • ลองไปที่ประวัติ
  • เลือกใส่รูปถ่ายประจำตัวของคุณ
  • ลงภาพนะครับ
  • ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะ

  • คิดเช่นเดียวกับอาจารย์ขจิตค่ะ
  • คุยกันมานาน..ยังไม่เคยเห็นหน้า
  • เป็นกำลังใจให้นะคะ
  • จะมาติดตามอ่านเรื่องเล่าอีกค่ะ
  • สรีสวัสดีเจ้า   มาอ่านเรื่องราวดีๆ 
  • ขอบคุณเจ้า

 

แวะมาขอบคุณคุณเสือภูเขาค่ะที่ไปให้กำลังใจเราชาวพยาบาล

ขอบคุณจากใจจริง

ยินดีต้อนรับเช่นกันค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท