อยากขอบคุณ...คุณครูในโลกเสมือน
เด็กน้อยเอาแต่ใจ
เมื่อครั้งยังเด็ก ฉันเคยคิดว่าโลกใบนี้กว้างใหญ่นัก ไม่สามารถที่จะเดินทาง ท่องเที่ยวไปจนหมดได้ทุกที่ ไม่สามารถที่จะพบเห็นสิ่งต่างๆ ได้มากมาย
ไม่สามารถพูดคุยกับใครได้มากมาย อย่างดีก็แค่คนที่ผ่านมาและพบเจอ
เราไม่จำเป็นต้องแคร์ใครมากนัก เราไม่จำเป็นต้องสนจิตใจของใคร โดยเฉพาะคนที่แค่เดินผ่านมาและผ่านไป เพียงแค่ไม่ได้ไปทำร้ายใครก็น่าจะเพียงพอแล้ว
ฉันจึงทำอะไร ตามใจเรื่อยมา
โตมาอีกนิด
วันหนึ่งธรรมชาติ สอนให้รู้ว่า ฉันต้องมีคนที่แคร์ เริ่มจากคนใกล้ตัว เริ่มจากคนที่เรารัก
การสื่อสารการพูดคุยสำคัญ เรื่องเล็กน้อยอย่าคิดว่าไม่สำคัญ เรื่องขี้ปะติ้วอย่าปล่อยให้ผ่านเลยไป เพราะหากมีฉนวนความไม่พึ่งพอใจ จะนำมาซึ่งเรื่องใหญ่ๆ ได้เสมอ
และอย่าปล่อยผ่านเวลา เพราะเวลาเรียกกลับไม่ได้ อย่าปล่อยทิ้งความรู้สึก เพราะมันยากนักหากจะเอาความรู้สึกดีๆ กลับมาดังเดิม
ฉันจึงเริ่มแคร์คนที่ฉันรัก และคนรอบตัว
โตขึ้นอีกหน่อย
และเมื่อวันนี้มาถึง ที่ฉันเคยเข้าใจว่าโลกใบนี้ใหญ่ ก็ยังถูกต้องในความเป็นจริง
ฉันยังไม่สามารถเดินไปยังทุกๆ ที่อยากไป ฉันยังไม่เห็นในสิ่งที่อยากเห็นด้วยสายตาคู่นี้
แต่โลกใบนี้แคบลง ในโลกแห่งเสมือน
ฉันสามารถเยี่ยมเยือนทุกที่ที่อยากไป
ฉันสามารถทักทายคนที่อยากทักทายและพูดคุยกับคนที่อยากคุย
เมื่อพบโลกเสมือน
และเมื่อเข้ามาในพื้นที่แห่งนี้ ฉันได้พบผู้คนมากมาย
ฉันได้สัมผัสถึงตัวตนผ่านตัวอักษรที่แต่ละคนถ่ายทอดออกมา
ฉันได้รับคำแนะนำ ฉันโต้เถียง ฉันเห็นด้วย แลกเปลี่ยนความรู้กับใครสักคนผ่านหน้าจอ
บางครั้งไม่เคยรู้ว่าอีกฝ่ายที่แลกเปลี่ยนความรู้กันคือใคร
เมื่อมาพบครู
แต่ที่รู้ สำหรับฉันทุกคน คือ ครู
คือคนที่สอนให้ฉันมองสิ่งต่างๆ รอบตัวกว้างมากขึ้น มองให้ครบ 360 องศา
มองให้ครบในทุกความเป็นจริง สอนให้รู้จักใช้ชีวิต สอนให้รู้จักการให้อภัย และสอนให้รู้ว่าโลกนี้ยังกว้างเหมือนเดิม
แต่การสื่อสารกับใครสักคนที่มีความสามารถ ไม่กว้าง ไม่ยาก และไม่ไกลเกินเอื้อมอย่างที่คิด
ที่สำคัญสอนให้รู้ว่า เจ้าควรดูแล คนที่ดูแล และ แนะนำเจ้าด้วยเจตนาที่ดี
การสื่อสารเป็นเรื่องสำคัญ จะโต้แย้ง จะโต้เถียง จะเห็นด้วย จะปลอบใจ จะเป็นกำลังใจต้องทำด้วยใจบริสุทธิ์
และจงทำให้อยู่ในขอบเขตที่พอเหมาะ อย่าล้ำเส้นจนเหมือนเด็กเกเร แต่อย่าอ่อนแอจนเหมือนคิดไม่เป็น
และจงเก็บเกี่ยวสิ่งดีๆ ที่ครูทุกคนมอบให้ เพื่อนำมาปรับใช้ในชีวิตของตัวเอง
เพราะโอกาสที่จะได้รับการแนะนำ สั่งสอนอย่างนี้ หาได้ไม่ง่ายนักในโลกแห่งความเป็นจริง
ขอขอบคุณ
อยากขอบคุณทุกรอยยิ้ม ^_^ :)
ขอบคุณทุกกำลังใจ
ขอบคุณทุกคำติติง
ขอบคุณทุกคำแนะนำ
และขอบคุณคุณครูทุกคนที่แวะเวียนมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันเสมอ
ขอบคุณค่ะ
ความเห็น (20)
สวัสดีค่ะ
- ตามมาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ
- ครู..มีอยู่รอบตัวเรานะคะ
มาซึ้งแฮะ ... บันทึกนี้ :)
ทำทุก ๆ วินาทีให้มีคุณค่า ... ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
สวัสดีค่ะ..เห็นด้วยทุกคนเป็นครู
โลกเสมือนแห่งนี้ขอเพียงความจริงใจให้กันและกันเราจะพบว่าโลกนี้ยังมีกัลยาณมิตรที่พร้อมจะให้ค่ะ
สวัสดีค่ะ
มาส่งรอยยิ้มและความระลึกถึง....
พวกเราล้วน...เป็น กัลยาณมิตร ต่อกัน ...
แม้แต่คนที่เห็นด้วย ไม่เห็นด้วย ชอบเรา ไม่ชอบเรา เราชอบ ไม่ชอบ ... ถ้าพิจารณาให้ดี เราจะได้ "ข้อคิด" จากคนเหล่านี้เสมอ
คุณสี่ซี่ ก็ถือเป็น กัลยาณมิตร ของชาว G2K ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณครูคิม
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งมาอย่างสม่ำเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์Wasawat Deemarn
ขอบคุณค่ะ คำแนะนำดีๆ ของอาจารย์ ช่วยให้สี่โตขึ้นค่ะ
สี่จะพยายามทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ add
ในโลกเสมือนแห่งนี้ ทุกท่านเป็นครูค่ะ
ได้อ่านได้คุย ได้แลกเปลี่ยนจะทำให้เราโตขึ้นค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์คนไม่มีราก
เพิ่งรู้ว่าคำนี้เหมาะที่สุดเลยค่ะ เรียกพี่ก็ไม่เหมาะ เรียกคุณก็แปลกๆ สรุปเรียกอาจารย์หรือเรียกครูนี่แหละ ถูกใจสุดๆ ค่ะ
เห็นด้วยค่ะ เมื่อเราคุยกันใน G2K จะได้ข้อคิดกลับมาเสมอค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ชอบ
(อิ อิ เขียนเหมือนเวลานึกอะไรไม่ออกใน...)
จริง ๆ จะบอกว่า ชอบบันทึกนี้ ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่หมอเล็ก (ภูสุภา)
ความจริงอยากเขียนดีกว่านี้นะค่ะ แต่นึกไม่ออกจริงๆ นั่นแหละค่ะ
พออยากร้อยเรียงออกมาสวยๆ ก็กลายเป็นกึ่งวิชาการหนักๆ ซะเรื่อยเลยค่ะ
จึงต้องเขียนออกมาแบบลูกทุ่งๆ หน่อย ตามที่ใจอยากเขียนค่ะ
ช่วงนี้เขียนเรื่องหนักๆ ใช้พลังเยอะค่ะ จึงเหนื่อยเลยอยากเขียนอะไรตามใจหนูบ้าง
เลยออกมาเป็นเช่นนี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะที่ชอบ เพราะสี่ก็ชอบค่ะ ^__^
อ้าว ... กลายเป็น อาจารย์ไปแล้ว...
ทำไมล่ะคะ ชอบสอนเกินไปหรือคะ...^__^...
เรียก "พี่" ก็ได้ค่ะ เพราะ คนไม่มีรากเคยเป็น พยาบาล วิชาชีพเดียวกับคุณสี่ซี่มาก่อนไงคะ
(^___^)
- มาชื่นชมน้องสี่ซี่ที่คิดต่อยอดเป็นระบบได้เก่งมากค่ะ แม้แต่การนำเสนอในบันทึกนี้ยังเป็นลำดับ
- ยิ่งเราเป็นผู้ฟังผู้อื่น และถือผู้อื่นเป็นครู เราก็จะได้ชื่อว่าเป็นผู้มีปัญญา ฟังมาก รู้มาก ไตร่ตรองอย่างแยบคาย
- พี่ศิลาก็คือว่าน้องสี่ซี่เป็นครูเหมือนกันค่ะ เพราะมักจะได้รับอะไรกลับมาอย่างไม่รู้ตัวแต่ได้ไปอยู่หัวเรียบร้อยแล้ว
สวัสดีค่ะ พี่ครูสี่ซี่
อิอิ ...เห็นด้วยมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์คนไม่มีราก
เปล่าค่ะ คือทุกครั้งที่เรียกพี่แล้วต่อด้วยคนไม่มีราก จะรู้สึกแปลกๆ ทุกครั้งค่ะ
แม้จะทราบความหมายแห่งคำว่า "คนไม่มีราก" แล้วก็ตามค่ะ
พอได้คำว่าอาจารย์ แล้วตามด้วยคนไม่มีราก
กลับน่าฟัง เหมือนเป็นสมญานามนะค่ะ
สี่ขออนุญาตเรียกอย่างนี้ต่อนะค่ะ ไม่อย่างนั้นก็ต้องเรียกพี่คำเดียวค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ศิลา(Sila Phu-Chaya)
ขอบคุณค่ะ และยินดีมากค่ะ หากบันทึกที่มีจะพอเป็นประโยชน์บ้าง
สี่ก็ชอบบันทึกพี่ศิลานะค่ะ เรื่องเล่าแต่ละเรื่อง เห็นภาพตามเลยค่ะ แถมได้ข้อคิดติดกลับมาให้คิดต่ออีกค่ะ
ชอบมากๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องสาวคนเก่ง(♥.paula ที่ปรึกษาตัวน้อย✿ )
พี่ชอบบันทึกพอลล่า อ่านทีไรได้อะไรกลับไปทุกที
รอบตัวเราเป็นครูเรา และสอนเรา ได้อย่างดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
อ่านแล้วขอชื่นชม ดีค่ะได้แลกเปลี่ยนความรู้
สิ่งใดที่ทำได้ก็ทำไปเถอะค่ะ ให้กำลังใจ
สวัสดีค่ะคุณบิ๊กบุ๊ค
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ซวง(ซวง ณ ชุมแสง)
