โรงพยาบาลในม่านหมอก
เป็นอันว่าการประชุมในวันแรกก็ผ่านไปได้ด้วยความเรียบร้อย น้องๆจากทุกโรงพยาบาลมาพร้อมเพรียงกันเวลา ๙ โมงเช้าพอดี ทั้งหมดมีโรงพยาบาลจำนวน ๗ แห่ง มีรพ.ศรีสังวาลย์ รพ.แม่สะเรียง รพ.ปางมะผ้า รพ.ขุนยวม รพ.ปาย รพ. แม่ลาน้อย และ รพ.สบเมย
แม่ต้อยสัมผัสได้ว่าน้องๆ ไม่ว่าจะเป็นแพทย์ พยาบาลหรือบุคลากรวิชาชีพอื่นๆในจังหวัดนี้ ดูจะเป็นคนที่มีพื้นฐานอารมณ์ดี ใจเย็น และมองโลกในแง่ดีมากๆ หลายๆคนเป็นคนกรุงเทพฯ แต่สมัครใจมาทำงานที่นี่ เพราะนิสัยชอบความสงบ และธรรมชาติ คิดว่าจะมาอยู่สักสองสามปี แต่ก็กลายเป็นหลายๆปี ประจวบกับเมื่อพบการขาดแคลนแพทย์ของจังหวัดนี้ จึงทำให้อาสาสมัครอยู่ทำงานต่อด้วยความสมัครใจ และส่วนใหญ่เป็นคนในพื้นที่ ซึ่งคุ้นเคยกับวัฒนธรรมของคนในพื้นที่
แม้ว่าคนไข้ที่นี่จะเป็นคนชนเผ่าเป็นส่วนใหญ่ และการเดินทางที่ยากลำบากด้วยลักษณะภูมิประเทศที่เป็นภูเขา ที่มีถนนคดเคี้ยวไปมาถึง ๑๘๖๔ โค้ง การทำงานเชิงรุกอาจจะมีความยากลำบากมากๆ แต่น้องยังมีความสุขจากการทำงาน ไม่มีความน้อยเนื้อต่าใจอย่างไร กลับพบแววตาแห่งความสุข ส่องประกายออกมาเสียด้วยซ้าไป
เช่นน้องคนหนึ่ง เล่าให้แม่ต้อยฟังด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มว่า
“ อาจารย์ ครับ.. เรามีผู้เชี่ยวชาญ มากครับที่นี่..”
“ เชี่ยวชาญด้านไหนคะ.. ใจแม่ต้อยนึกไปถึงปัญหาสาธารณสุขที่เป็นปัญหาเฉพาะในพื้นที่”
“ เราเชี่ยวชาญ ด้านการเดินดอยครับ..”( แหม จะ มีมุก ก็ไม่บอก ทำเอางง )
แพทย์ คนหนึ่ง เล่าว่า
“ อาจารย์ มาอยู่ที่นี่เราต้อง เรียนภาษากะเหรี่ยงให้เข้าใจนะครับ “
วันหนึ่งคนไข้กะเหรี่ยงผู้หญิงมาหาผม และบอกว่า
“ หมอ... เฮา... บ่ ม่วน”
“ เป็นจาใด...มะก่า” ( เป็นอย่างไรครับ ป้า)
“ เฮา ..มะคิซู..” ( เวียนหัว)
ผมก็รักษาให้ มะก่าคนนี้ ตามอาการละครับให้ยาให้น้ำาเกลือ แต่อาการไม่ดีขึ้นเลย อยู่โรงพยาบาล หลายวัน จนวันหนึ่งผมจึงเข้าไปคุยกับ มะก่าคนนี้
“ มะก่า.. กึ้ดว่าเป็นหยัง..” ( ป้า คิดว่าเป็นโรคอะไร )
“ เฮาตึงกึ้ดว่ามันเป๋นจากอันนี้นะหมอ.” ( ป้าคิดว่าป้าป่วยจากอันนี้แหละ)
พุดพลางก็เปิดเสื้อให้คุณหมอดู ก็ปรากฏว่า เป็นรอยที่ฝังยาคุมกำเนิดที่หน่วยงานหนึ่งคงทำให้เป็นเวลานานมาแล้ว..
คุณหมอเลยถึงบางอ้อ.. และบอกว่า งั้น ผมจะจัดการให้หายเดี๋ยวนี้เลยนะ มะก่า
อาจารย์ครับ.. มะก่า..หายป่วยในทันที ก็แกมีความเชื่อมาตลอดว่าสิ่งที่ฝังในตัวแกนั้น มันทำให้มะก่า เกิดอาการป่วย ดังนั้น ไม่ว่าเราจะรักษาอย่างไรก็ไม่หาย
คุณหมอเล่าอย่างขำๆในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง และคนไข้ชาวกะเหรี่ยง
แม่ต้อยก็เลยได้เรียนรู้ภาษากะเหรี่ยงหลายๆคำ เช่น
มะก่า คือป้า, พะตี คือลุง , อะพี คือ อุ้ย หรือยาย ย่า ( หญิง )
อะเพอคือ อุ้ย หรือตา ปู่( ชาย)
ยังมีเรื่องราวดีดีอีกคะ ที่แม่ต้อยคงจะนำมาเล่าในโอกาสต่อไป
พรุ่งนี้ ต้องนั่งรถไปทางไกล ( มีคนเตือนว่าให้นอนหัวค่ำ)
แม่ต้อยจึงขอเข้านอนพักเพื่อทำงานต่อพรุ่งนี้ก่อนนะคะ
สวัสดีคะ
ความเห็น (18)
สวัสดีค่ะ แม่ต้อย
ช่างเป็นบันทึกที่น่ารักเหลือเกินค่ะ
อ่านไปอมยิ้มไปค่ะ...แม่ต้อยสบายดีนะคะ
แ ม่ ต้ อ ย ค่ ะ แ ว ะ ม า บ อ ก ว่ า พั ก ผ่ อ น เ ย อ ะ ๆ น ะ ค่ะ....^_^
สวัสดีค่ะ
ขอชื่นชมคุณหมอและพยาบาลที่นี่มากๆ ค่ะ เพิ่งกลับจากการพิชิต 1864 โค้งมา ซาบซึ้งกับความเสียสละและอดทนของทุกท่าน
รวมทั้งแม่ต้อย...ด้วยค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ
สวัสดีคะแม่ต้อย
มาชื่นชม คนทำความดีทุก ๆท่านคะ
อ่านแล้วขอยิ้มด้วยคนครับ
สวัสดีครับคุณแม่ต้อย
เห็นหัวข้อก็แวะเข้ามาอ่านได้แง่มุมและความรู้ชุมชนเผ่าไทดีครับ
ข้อเขียนคุณแม่ต้อยอ่านง่ายชวนติดตามครับ
1สวัสดีค่ะแม่ต้อย
อ่านเรื่องที่แม่ต้อยเขียน 2 เรื่อง คือ กั๊วะข้าวกับโรงพยาบาลในม่านหมอกชอบมากเลยค่ะ อ่านเพลินดี อ่านไปยิ้มไป ได้ความรู้ดีด้วยค่ะ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ากั๊วะข้าวที่บ้านป้าน้องก็มีอยู่หนึ่งอัน แต่เราเอามาปลูกต้นไม้ เดิมเป็นที่กวนข้าวเหนียวของชาวเหนือ เรื่องที่แม่ต้อยเขียนป้าน้องว่าเป็นเรื่องที่มีประโยชน์มากน่าบันทึกไว้ให้เป็นความรู้สำหรับคนรุ่นลูกรุ่นหลานนะคะ ไม่อย่างนั้นความรู้ที่มีมาในอดีตจะหายไป ต่อไปจะต้องเป็นแฟนแม่ต้อยอ่านประจำแล้วละค่ะ อยากเชียร์แม่ต้อยให้คัดเรื่องพิมพ์เป็นพ้อคเก็ตบุ๊คดีไหมคะ เพราะดีกว่าที่ซื้อมาตั้งหลายเล่มค่ะ ให้กำลังใจนะคะ สรุปว่าชอบมากค่ะ ป้าน้อง
ซวง ณ ชุมแสง
สวัสดีคะ
ขอบคุณมากนะคะ
10. สุวัฒน์ กอไพศาล (ไม่มีชื่อกลาง)
สวัสดีคะ
ขอบคุณมากนะคะ สบายดีนะคะ
ป้าน้อง [IP: 115.67.183.90]
สวัสดีคะ ป้าน้องคะ
ขอบคุณมากคะ ที่ให้กำลังใจ ขนาดพิมพ์เล่มที่เดียวเชียว
แต่.. เกรงว่าจะขายได้แค่เล่มเดียวนี่ละคะ
อิอิ อย่างนี้ดีแล้วคะ
สวัสดีครับ อ่านเรื่องนี้ก็มีความสุขดีครับ เจ้าหน้าที่สาธารณสุขของเรา ต้องปรับตัวให้เข้ากับวัฒนธรรม ประเพณี ภาษา ที่ตัวเองไปอยู่ ขนาดภาษากลางสื่อสารกัน กว่าจะรู้ว่าเป็นอะไรบางครั้งก็ใช้เวลานาน น่านับถือและฝากเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ปฏิบัติงาน เช่นกันครับ แม่ต้อยครับ ทุกวันนี้พวกเรากำลังช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์กันที่เจ็บป่วย แต่มีคนอีกกลุ่มหนึ่งกำลังจะทำร้ายกันเพราะคำว่าประชาธิปไตย ตกลงคำว่าประชาธิปไตย ดีหรือไม่ดีครับ แถมการเมืองหน่อยครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
น้องสันทัศน์
สวัสดีคะ กำลังคิดถึงพอดีคะ
เพราะว่าเมื่อวานนี้แม่ต้อยนั่งรถไปที่ปาย มีคุรหมอสุพัฒน์ขับให้
ระหว่างทางมีต้นอินทนิลอยู่หนึ่งต้นออกดอกสวยมาก ทุกคนในรถก็บอกว่า โน่นๆๆ ดอกอินทนิล
คุณหมอสุพัฒน์ หยุดรถให้แม่ต้อยถ่ายรูปไว้คะ
ทุกๆคนคิดถึงน้องสันทัศน์ และเรื่องเล่าที่ดีดีคะ
ส่วนเรื่อง ความคิดที่ไม่เหมือนกันนั้น
น้องสันทัศน์ ลองเข้าไปอ่านเรื่องKM sabai นะคะ
คิดถึงคะ อย่าลืม เล่าเรื่องดีดีอีกนะคะ
ขอบคุณครับ
- มาเรียนภาษาปากกะญอครับ
- ตะบลึ
- อิอิๆๆๆๆๆๆๆ