ปิดเทอมนี้...ได้พาลูกชายคนโต น้องน้ำจิต อายุ 10 ขวบ ไปเรียนคำสอนกับเพื่อนต่างโรงเรียน
ชีวิต เหมือนจะวุ่นวายมาก เมื่อรู้ว่าตนเองต้องเรียนกับคนอื่น ไม่ใช่คนคุ้นเคย ไม่ค่อยปลื้ม อารมณ์เสีย
วันแรกของการไปเรียน ในขณะที่น้องน้ำใจ มีความสุขมากซะเต็มประดา แต่พี่น้ำจิต หงุดหงิดงุ่นง่าน
บอกเพื่อนไม่น่ารัก พูดไม่เพราะ ม.ที่สอนไม่รักน้องน้ำจิต (เอาอะไรมาวัดว่าไม่รักเนี่ย) รู้สึกท้อแท้แทนลูกมากค่ะ
ทำไมลูกเข้าสังคมยากจัง บอกแต่ว่ามีพี่ที่คุยด้วยคนเดียวชื่อพี่วุฒิ ไม่ชอบคุยกับคนที่อายุน้อยกว่า
เพื่อนๆดูไม่น่ารักในสายตาเสมอ เพื่อนพูดไม่เพราะชอบแกล้ง บางทีก็แกล้งน้องน้ำใจด้วย ในขณะที่น้องน้ำใจรีบออกตัวว่าเพื่อนไม่ได้แกล้งเค้าเล่นด้วยนะพี่น้ำจิต
สรุปคือ น้องน้ำจิตแยกแยะไม่ออกว่าใครเล่นด้วยและใครแกล้งเอาจริง น้องน้ำจิตเป็นจริงเป็นจังไปหมด
สงสารและพอจะเข้าใจบ้างว่าลูกคนโต ความที่เจอระเบียบมาเยอะ โดนกดดันกว่าเพื่อน บางทีใจอาจจะระแวงเสมอว่าคนนั้นเอาจริงคนนี้เอาจังกับตัว
เห็นใครก็พลอยอึดอัดไม่ถูกใจไปซะหมด
พยายามฝึกอยู่นะคะ ว่าจะให้ไปเจอสังคมใหม่ๆ บ่อยๆ ไปค่ายบ่อยๆ น่าจะดีขึ้น
ใครมีคำแนะนำอื่นใดสามรรถแนะนำได้นะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ
คุณแม่ทำถูกแล้วค่อยให้เข้าสังคมบ่อยๆ ก็จะปรับตัวเข้ากับเพื่อนได้ปล่อยไปตามธรรมชาติของเด็กนะค่ะ