บันทึกนี้ขอมุ่งเน้นเรื่องการดูดพลังจากกัลยาณมิตรบล็อกเกอร์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ศิลาอยากจะถ่ายทอดความคิดความรู้สึกออกมาเป็นตัวหนังสือเพื่อหวังจะให้เกิด รอยยิ้มแห่งจิต (Smile of Mind) และทำให้ชีวิตสบายขึ้น (Take life easy)
หากเราเชื่อว่าตัวตนเราสามารถเปลี่ยนแปลงได้ โดยเริ่มจากการ “รู้ตัว” ก่อน การเปลี่ยนแปลงที่ว่านั้นก็จะเป็นเสมือนการแปลงรูป Self Transformation จากดักแด้ไปเป็นผีเสื้อได้เลยทีเดียว
การเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็น “กระบวนการที่เกิดขึ้นจากภายใน” จากความเข้าใจแก่นแท้ของตนเอง ทั้งจุดแข็งและจุดอ่อน
ทำไมเราต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง? ช่วงนี้เป็นช่วงที่ศิลากำลังเตรียมบทความหนึ่งเรื่องเพื่อเผยแพร่ในงานกิจกรรมขององค์กร ซึ่งให้ชื่อกิจกรรมว่า “รู้เรา รู้เขา เข้าถึง จึงพัฒนา” ดังที่เคยเกริ่นนำมาบ้างแล้วว่าจะจัดขึ้นในปลายเดือนเมษายนนี้ ในที่นี้ จะไม่ขอเน้นกิจกรรมนั้น แต่จะดึงบางส่วนของบทความที่กำลังเขียนอยู่มาใส่ไว้ในบันทึกนี้
ในจุดแข็งที่เรามีอยู่ขณะเดียวกันก็เป็นจุดอ่อนได้เหมือนกันค่ะ ศิลายกตัวอย่างเรื่องง่าย ๆ ใกล้ตัวเรา ก่อนที่ศิลาจะเข้ามาเป็นบล๊อกเกอร์ เป็นคนที่เขียนอย่างเป็นเหตุเป็นผล มีการจัดระบบความคิดชัดเจน เทคนิคการเขียนข่าวและบทความก็เรียนจบมาเป็นเรื่องเป็นราว จึงเน้นแต่สาระข้อเท็จจริงมากเกินไป
แต่เมื่อเข้ามาอยู่ในวงการสังคมเรียนรู้ออนไลน์ G2K ความที่ “รู้ตัว” อยู่แล้วว่าเรามีจุดอ่อนคือการใช้ความคิดอย่างมีเหตุผลมากเกินไป ย่อมทำให้การนำเสนอเนื้อหาแห้งแล้ง ขาดสีสัน และควรจะต้องเพิ่มแนวการเขียนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์ของนักเล่าเรื่อง ศิลาจึงใช้วิธีเข้าไปอ่าน เข้าไปแลกเปลี่ยนกับกัลยาณมิตรบล๊อกเกอร์หลายท่าน เพื่อการพัฒนาวิธีคิด วิธีรู้สึกและการมองโลกของตนเอง
ยิ่งเราเข้าไปเรียนรู้ในบล็อกต่าง ๆ ของกัลยาณมิตรมากเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งเห็นสิ่งที่แตกต่างจากตัวเรา และเกิดกระบวนการเรียนรู้ที่จะเปลี่ยนแปลงภายในตัวเราเองโดยอัตโนมัติ
ขณะที่เราเข้าไปในโลกแห่งการเรียนรู้ของกัลยาณมิตรหลาย ๆ ท่าน ศิลารู้สึกมองไม่เห็นตัวเอง…,มองเห็นแต่เนื้อหาของกัลยาณมิตรที่บรรจงถ่ายทอดความคิด ความรู้สึกออกเป็นภาษาเขียน
สิ่งที่เราจะเรียนรู้และดูดพลังกัน โดยแท้จริงมีเพียง 3 ประการหลักเท่านั้น
1. ความคิด เหตุผล
2. อารมณ์ ความรู้สึกที่ต้องการสื่อ
3. การแสดงออก บรรยากาศในบันทึก
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นพร้อม ๆ กัน แยกกันไม่ออกและหล่อหลอมรวมเป็นหนึ่ง
แต่ในขณะที่เราจะเรียนรู้และดูดพลังสิ่งดี ๆ เข้ามา เราควรจะต้องแยกก่อนค่ะ
เราควรรู้ตัวว่าเราขาดอะไร หรือมีน้อยไป แล้วเราก็ดึงส่วนดี ๆ นั้นเข้ามาสู่ตัวเรา
เรามีเหตุผลมากเกินไป สาระเหลือเฟือเกินไป….ก็ดึงอารมณ์ความเข้าใจในสิ่งต่าง ๆ เข้ามาผสมผสานและนำเสนอให้เห็นภาพที่เราอยากจะสื่อ
เราพรรณาด้วยอารมณ์มากไปไหม อย่างนั้นสอดแทรกสาระเข้าไปให้เห็นบ้าง และอาจจะสรุปความคิดรวบยอดตามมุมมองของเรา และเปิดให้ท่านผู้อ่านมาร่วมแบ่งปันเหตุผลและอารมณ์กัน
ท่าทีของเจ้าของบล๊อกที่มีอัธยาศัยไมตรี เปิดกว้างทางความคิด ความรู้สีกในการแสดงออก ความเอื้ออาทร ความห่วงใยกัน สามารถสร้างสัมผัสการรับรู้แก่ผู้อ่านได้ค่ะ
นอกจากนี้ การอ่านความเห็นของท่านผู้อ่านที่มาเยี่ยมก็นับว่าสำคัญ ควรอ่านด้วยใจที่เป็นกลาง ไม่ควรตีความปรุงแต่งใด ๆ ศิลาให้เวลาในการอ่านบันทึกของกัลยาณมิตรและแสดงความคิดเห็น คิดเป็นสัดส่วนสูงกว่าการเขียนบันทึกและตอบความเห็นในบันทึกตนเองค่ะ สมมติว่ามีเวลา 2 ชั่วโมง/วัน ก็จะอ่านบันทึกและเม้นท์ท่านอื่น 1.30 ชม. ส่วนบันทึกตนเองจะปั่นเร็วมาก สะสมวันละนิดวันละหน่อยแล้วค่อยมา "ปล่อยของ" ลงไป รวมกับเวลาตอบความเห็นก็ไม่มากนักหากเทียบกับไปแวะเวียนบ้านกัลยาณมิตรเพื่อการดูดพลังแห่งความดีและความงดงามค่ะ
ขอให้มีความเชื่อมั่นในความดีของกันและกัน ก็เพียงพอที่จะทำให้เกิดความรู้สึกเป็นกลางเช่นว่านี้ การเป็นกลางที่เรียกว่าอุเบกขานั้น จะต้องผ่านการมีเมตตา กรุณา และมุทิตามาก่อนตามลำดับดังที่เคยกล่าวมาในบันทึกที่แล้ว
ดังนั้น การดูดพลังจากกัลยาณมิตรบล็อกเกอร์ จึงควรเริ่มต้นจากการ “รู้ตัว”และการมีพรหมวิหารสี่ ประกอบด้วย “ความอ่อนน้อมถ่อมตน” โดย ขอยกคำกล่าวของท่านกฤษณมูรติมาเพิ่มในบันทึกนี้ค่ะ
การอุทิศตนและการเคารพนบนอบจึงเป็นสิ่งที่ดำรงอยู่เอง เมื่อผมเริ่มเข้าใจกระบวนการทั้งหมดของชีวิต ชีวิตไม่ใช่คือ “ตัวฉัน” ที่ปฏิบัติการอยู่เท่านั้น แต่คือชีวิตของสัตว์ ชีวิตของธรรมชาติ หรือชีวิตเด็กขอทานตามท้องถนนด้วย เรามองดูต้นไม้บ่อยแค่ไหน คุณเคยมองดูต้นไม่หรือดอกไม้บ้างหรือเปล่า และเมื่อคุณมองดู คุณมีความรู้สึกเคารพนบนอบไหม ไม่ใช่เคารพดอกไม้ที่กำลังเหี่ยวเฉา แต่เคารพความงามของดอกไม้ เคารพสิ่งประหลาดล้ำที่เราเรียกว่าชีวิต ที่ย่อมหมายความถึงการมีความรู้สึกนอบน้อมอย่างแท้จริง โดยไม่มีความรู้สึกร้องขอใด ๆ แล้วจิตใจของคุณก็จะสงบนิ่งโดยตัวของมันเอง จากนั้นคุณไม่ต้องมองที่ใครบางคนที่สงบนิ่งอีกต่อไป และในความสงบนิ่งนั้นไม่มีทั้งคุณและผม มีแต่เพียงความสงบนิ่งเท่านั้น และในความสงบนิ่งนั้น คุณจะพบว่ามีความเคารพนบนอบ ไม่ใช่เคารพในสิ่งใด แต่เป็นความเคารพโดยตัวของมันเอง แล้วชีวิตก็เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ไม่มีอำนาจเหนือใด ๆ มีแต่จิตใจที่สงบนิ่งอย่างสมบูรณ์[1]
ขอสรุปอย่างยืนยันอีกครั้งหนึ่งค่ะ ว่าหากเรารู้ตัว เราสามารถปฏิวัติตนเองได้ ปฏิวัติจากภายใน… แปลงรูปไปสู่ภาวะบารมีที่ตรงข้ามกับสิ่งที่เรายึดติดค่ะ ดึงพลังดี ๆ ที่กัลยาณมิตรบล๊อกเกอร์มีอยู่ โดยการดึงพลังเช่นว่านั้น จะต้องเริ่มจากการ “รู้ตัว” และ “รู้สึกอ่อนน้อมถ่อมตัว” เคารพนบนอบ อย่างที่ท่านกฤษณมูรติกล่าวไว้ โดยความอ่อนน่อมถ่อมตนนี้จะนำไปสู่ความสงบและเป็นกลางตามหลักพหรมวิหารสี่เพื่อการโน้มนำสิ่งดี ๆ เข้าสู่ตน อันเป็นการพัฒนาจิตไปสู่อีกระดับหนึ่งที่สูงขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ยังอยู่ในบริบทแห่งโลกโลกียะเท่านั้นนะคะ
[1] จากหนังสือปฏิบัติจากดวงใจ 1 บรรยายโดยกฤษณมูรติ และแปลโดยสายหยุด พิมพ์โดยมูลนิธิอันวีกษณา หน้า 91.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
AAR ของการเขียนบันทึก :)
ผมใส่เสื้อเกราะไว้ครับ ดูดพลังได้หรือครับ 555
ขอบคุณครับ
จ้ะเอ๋ค่ะพี่ศิลา
...
มาดูดพลังจากพี่ศิลาอีกคราครั้ง อิ อิ :)
ชอบภาพ บรรยากาศจังเลยค่ะ น่าไปเดินเล่น ทำใจ :)
โดยเฉพาะเรือนเพิงพัก บนเนินสูง ...เป็นภาพที่ไหนคะพี่ศิลา
คงไม่ใช่ สวนสายน้ำ แห่ง มูลนิธิอันวีกฤษณะ นะคะ :)
เข้ามาซึมซับด้วยความประทับใจ และความระลึกถึงอย่างมากมายค่ะ
คิดถึงจังค่ะ
(^___^)
กอหลงเข้ามาแบบนี้
ตายแล้ว แบบนี้พี่ศิลากอดูดพลังกอไปหมด
ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องรีบออกไปเดี๋ยวนี้
ไม่เช่นนั้น พลังหมด
ไปแล้ว กัวกัว
สวัสดีค่ะ น้องศิลา
ใช่เลยค่ะ ต้องเขียนเรื่องยากให้ง่ายเข้าไว้ เขียนสั้น กระชับ เข้าใจง่าย อ่านง่าย คือสิ่งที่เราจะค่อยๆปรับค่ะ
ซึ่งอ่านของอาจารย์แล้ว ได้คำตอบค่ะ
อ่านแล้วได้ข้อคิดที่ดีดีมากมายเลยคะ..ดูดพลัง..ฟังแล้วดูขลังจังนะคะ
คุณศิลายังนำมาเรียบเรียงเขียนได้น่าอ่านดีจริงๆ
addชอบบ้านG2Kเพราะได้ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้และดูดพลังจากความต่าง
เราเหมือนน้ำที่ยังไม่เต็มต้องดูดคะดูดจากความต่างจากกัลยาณมิตรด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน..ความเป็นมิตรสุดยอด..และที่สำคัญต้องให้เกียรติซึ่งกันและกันนะคะ
ขอบคุณกัลยาณมิตรที่ดีดี..ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
1.การเขียนบันทึกตัวเอง
2. การเม้นท์ในบันทึกกัลยาณมิตรท่านอื่น
ตอนที่ศิลาเข้ามาเป็นบล็อกเกอร์ใหม่ ๆ จะเขียนบันทึกประกาศจุดยืนตัวเองไว้ในสร้างธรรมในใจ "รู้ ละ แจ้ง เจริญ" บันทึกแรก "การเรียนรู้จากทุกข์" และไม่ว่าจะเขียนบันทึกอะไรต่อ ๆ มาก็มุ่งไปที่จุดหมายเดียวคือการสร้างพระค่ะ
สวัสดีค่ะคุณศิลา มารายงานตัวว่ากลับถึงบ้านเรียบร้อยแล้วค่ะ
อ่านเรื่องนี้จบแล้ว ก็อยากบอกว่า ที่ผ่านมาดาวลูกไก่ได้พลังโดยไม่รู้ตัวจากที่คุณศิลาได้แผ่รัศมี-รังสีออกมา ดูดพลังไปตั้งหลายเรื่องเหมือนกันนะคะ มีภาพมาประกอบค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดี
ขอบคุณสำหรับมะม่วงที่เอามาฝากด้วยใจค่ะ
มาชม
เห็นคมในมุมคิดดีจังนะนี่
ผมว่าพลังแห่งความดี ยิ่งดูดยิ่งมาก เหมือนยิ่งให้ก็ยิ่งได้นะครับ
เต็มใจให้ดูดค่ะ แต่ดูดกลับบ้างนะคะ
ตอนนี้ อ.ศิลา มีพลังมหาศาล แบ่งให้พันคำบ้างได้ไหมครับ
โอ้โฮ้เฮะ ... มีเสื้อเกราะแล้วยังดูดได้อีกอ่ะครับ 555
อ่านแล้วได้ข้อคิดที่ดีดีมากมายเลยคะ..ดูดพลัง..ฟังแล้วดูขลังจังนะคะ
คุณศิลายังนำมาเรียบเรียงเขียนได้น่าอ่านดีจริงๆ
addชอบบ้านG2Kเพราะได้ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้และดูดพลังจากความต่าง
เราเหมือนน้ำที่ยังไม่เต็มต้องดูดคะดูดจากความต่างจากกัลยาณมิตรด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน..ความเป็นมิตรสุดยอด..และที่สำคัญต้องให้เกียรติซึ่งกันและกันนะคะ
เชื่อว่าโดยธรรมชาติของสังคมคนเรียนรู้ร่วมกัน ย่อมมีการดูดความต่างมาโดยไม่รู้ตัว...สิ่งที่ศิลากำลังนำเสนอเพียงอยากเน้นว่าเรามาลองดูดกันแบบรู้ตัวว่าดูดก็จะดีไม่น้อย
การรู้ว่าเรากำลังจะดูดอะไรมา เท่ากับเรายอมลดอัตตาตนเพื่อรับสิ่งใหม่ ๆ สิ่งที่แตกต่างเข้ามาในชีวิต เราไม่ได้มองว่าสิ่งที่เรามีดีที่สุด อาจจะมีสิ่งดี ๆ สวยงามอีกมากมายที่จะทำให้เรามองเห็นความงดงามของชีวิต ดังคำของท่านกฤษณมูรติที่มองชีวิตไม่เพียงแค่ "ชีวิตเรา" จริงไหมคะ
คุณ add รู้สึกว่าจะต้องเติมเต็มสิ่งดี ๆ เท่ากับมีความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นคุณธรรมอยู่ในตัวแล้ว อย่างนี้ศิลารู้ว่าคุณ addมีอะไรดี ก็จะต้องโดนดูดเสียเลย อิอิอิ
กอมันพวกนอกลู่นอกทางค่ะพี่ศิลา
เพื่อน ๆ เลย กัว
ขอบคุณน่ะค่ะพี่ศิลา
มาเติมพลัง ที่บันทึกนี้ค่ะ แต่ไม่มาดูดพลังไปนะคะ ดอกพวงแสดที่บ้านค่ะ กำลังบานสะพรั่งเลย
สวัสดี ครับ คุณ sila
เที่ยงวันนี้ ผมปรุงอาหารจานชีวิต มาฝาก ครับ
ปรุงด้วย เครื่องปรุงที่คัดสรรมาอย่างดี
เอามาตั้งไว้ที่นี่....เพื่อกัลยาณมิตร จะได้ เข้ามา ดูดพลัง....
ไปใช้กัน ครับ
ด้วยความระลึกถึง
สวัสดีค่ะ
คิดถึงนะคะ...
จองไว้ก่อนนะคะ...
จะมาอ่านเรื่องดีๆต่อ
ส่งดอกไม้สวยๆมาให้ค่ะ