คนแก่กับความเหงา


มีใครเข้าใจไหม....น้อ

               ด้วยอายุที่แตกต่าง หลาน ลูก ยาย  อารมณ์ ความรู้สึก แกระทั่งพูดภาษาชาวบ้านว่า พูดไม่เข้ารูหู ก็จะพบเห็นบ่อย.....ทำไมเด็กเชื่อฟัง.....ทำไมยายจึงพร่ำบ่น.....แม่หาทางออกโดยทำงานนอกบ้าน ...ลูกอยู่กับยาย..และเงินที่แม่หยิบยื่นเป็นค่าอาหารกลางวัน ...แต่หมดไปกับร้านเกมส์คอมพิวเตอร์

               ขวบปีที่ชีวิตวนเวียน....การค้าที่พ่อแม่บอกว่าต้องหาเงินมาจุนเจือครอบครัว ผ่อนรถกระบะมาค้าขาย

                ห่างหายลูกไปเป็นเดือนๆ......

 เด็กหนีโรงเรียนแต่งตัวมาก็อยู่แต่ร้านเกมส์...

ต่อมาติดบุหรี่ หนีโรงเรียนแก็งค์มอเตอร์ไซด์ซิ่ง

....แม่หยุดขายของมาอยู่กับลูกเพื่อสร้างความอบอุ่นตามที่ลูกร้องขอ....

ญาติพี่น้องช่วยกันเป็นหูเป็นตา...เหตุการณ์ไม่ดีขึ้นเลย..เพราะแม่ต้องไปค้าขาย

    เด็กสมัยนี้    เพราะกินนมวัวจึงไม่เชื่อฟัง?

             บางวันยาย หลานไม่เห็นหน้า ห่วงนะห่วง

             แต่กลับมาเสียงด่า   ท่าทางกระฟัดกระเฟียต

        สุดท้ายเหลือเเต่ความว่างเปล่ากับเข้าสู่สภาพเดิมๆเหมือนไม่มีใครอยู่ 

ยายถูกปล่อยทิ้งอยู่บ้าน........

         บางวันหลานก็พาแก๊งค์มาดวดเหล้า ใต้ถุนบ้าน

 แม้แต่เทศกาลเด็กมัธยมต้น   ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ พ่อแม่ก็ไม่มีปัญญาจัดการ

           " ธรรมดาหล่ะป้า ไผๆๆ กะเฮ้ดกันจั่งซี่"

     ภาพบ้านนอก    บ้านเกิด    ที่เด็กๆเดินตามแม่ต้อยๆไปนา รถน้ำแปลงผัก เลี้ยงวัว เลี้ยงควาย ไม่ได้ห็นอีกต่อไป มีแต่ตายาย ลุงป้า ตื่นเช้ามาพาวัว ควายไปกินหญ้า

  บางคนก็นอนที่ทุ่งนา

  

เมื่อไหร่จะถึงวันที่สังคมเรากลับมาเป็นเหมือนเดิม บ้านที่อบอุ่น พ่อแม่กินข้าวพร้อมหน้า

....ผมเหงา ไม่มีพ่อมีแม่...มีแต่บ้านเสียงบ่นด่า....(ยายมีแต่จ่ม)

แม่จ๋าแม่รู้ไหมใครคิดถึง
รักของแม่ลูกซึ้งลูกโหยหา
รักของแม่ลูกรู้ได้ในแววตา
รักของแม่ล้ำค่ากว่ารักใคร

แม่คิดถึงลูกไหมที่ไกลจาก
แม่ใยให้ใครมาพรากลูกไปได้
ใครเขาไม่ห่วงหาไม่อาลัย
ใครเขาไม่รักใคร่ไม่อาทร

เด็กสอนยากปากเปียกปากแฉะ บ่เอาความ

..ช่างหัวมัน ...บ่อยากเรียน กะไปเฮ็ดนาโลด ลูกบ่มักดี...

                      สุดท้ายเด็กเรียน....ไปบ้างไม่ไปบ้าง แล้วการศึกษา....จะดีได้ไหม?

คนสามวัยที่ความคิดแตกต่าง..เหมือนทางใครทางมัน

ทางแก้ไขคือ พบหน้ากันให้น้อยที่สุดกับเงินที่ทิ้งไว้

           ทำไมเราจึงทนดุด่าไม่ได้เหมือนแต่ก่อน

.... แล้วคนแก่ชราอยู่อย่างไรคุณภาพชีวิต...เมื่อสังคมอ่อนแอ

....ต่างคนต่างอยู่มากขึ้น.....

หมายเลขบันทึก: 253522เขียนเมื่อ 5 เมษายน 2009 11:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 พฤษภาคม 2012 13:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมให้กำลังใจ

มองอย่างเข้าใจแล้วจะมีความสุขค่ะ

สวัสดีค่ะ

  • มาเยี่ยม..ให้กำลังใจคนแก่ค่ะ
  • อยากจะไปทำกิจกรรมร่วมกับคนแก่สักครั้ง

 

P

ขอบคุณค่ะพออล่า

Pมีโอกาสจะเชิญชวนค่ะ เพราะใกล้จังวันที่8/4/52 ก็จะจัด

โรงทานที่เรือนพักญาติ โรงพยาบาลศรีนครินทร์ (ถ้าพลาดงานนี้โอกาสหน้าเรียนเชิญค่ะ)

ช่วงสงกรานตร์ปีนี้ได้มีโอกาสหยุดค่ะ ก็จะใช้เวลาว่างช่วงนี้พาคนเฒ่าคนแก่ได้สนุกสนานรถน้ำขอพรด้วยค่ะ

มันเป็นเหมือนชีวิตคนชนบทเลยค่ะ

พ่อแม่มาทำงานในเมืองปล่อยลูกน้อย

ให้ตายายเลี้ยงดูอยู่ที่บ้าน

P

มันเป็นเหมือนชีวิตคนชนบทเลยค่ะ

พ่อแม่มาทำงานในเมืองปล่อยลูกน้อย

ให้ตายายเลี้ยงดูอยู่ที่บ้าน

สังคมบ้านเราเห็นคุณค่าของวัตถุมากขึ้นค่ะ

แวะมาชมผลงานพี่ต้อม คนเก่งหัวใจแกร่ง

น้องกุ้งเองนะ เมื่อไหร่จะชวนน้องไปร้องหมอลำ

Pโอ้ เก่งขนาดนั้นเชียว เดี๋ยวตกเวทีอีกรอบขอบคุณค่า

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท