มัจจุราชยังพ่ายพลังรัก
เรื่องราวความรักเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ ไม่จำกัดเพศ วัย คน สัตว์ ต่างก็มีความรักให้แก่กันและกันได้ บ่อยครั้งที่เรามักได้ยินเรื่องราวความรักระหว่างคนกับคนซึ่งเป็นเรื่องธรรมดา หากจริง ๆ แล้วยังมีความรักระหว่างคนกับสัตว์ที่ผูกพันจนเราคาดไม่ถึง
ย้อนหลังจากนี้ไปประมาณ ๔ ปีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น ณ บ้านพักครูโรงเรียนมัธยมประจำตำบลแห่งหนึ่งที่จังหวัดสุพรรณบุรี เย็นวันนั้นขณะที่ผู้เขียนกำลังทำอาหารอยู่ที่บ้านพัก ได้เห็นความวุ่นวายของลูกชายคุณครูซึ่งอยู่บ้านติดกัน ผู้เขียนออกมาสังเกตการณ์แล้วก็ทราบที่มาที่ไปของเรื่อง
กล่าวคือมีคนนำลูกชิ้นผสมยาเบื่อให้สุนัขในโรงเรียนกิน ด้วยเหตุผลกลใดก็ไม่ทราบ ปรากฏว่าสุนัขที่เผลอไปกินลูกชิ้นก็มีสุนัขของครูบ้านพักซึ่งมีสองตัว ตัวแรกคงกินมากไปหน่อยจึงเสียชีวิตอย่างรวดเร็ว ยังเหลืออีกหนึ่งตัวซึ่งกำลังอาการหนัก น้ำลายฟูมปาก ทุรนทุราย ลมหายใจเริ่มแผ่วเบา ใกล้สิ้นลมเต็มที
ลูกชายของคุณครูซึ่งอยู่ในวัย ๑๓ ปีคนหนึ่ง และคนโตอายุ ๑๖ ปี กลับจากโรงเรียนเห็นสุนัขตัวแรกตายก็ตกใจ และเห็นตัวที่สองอาการหนักก็ยิ่งขวัญเสีย โวยวายและช่วยกันยื้อชีวิตสุนัขที่เขารักกับมัจจุราชอย่างไม่ยอมแพ้ เมื่อพ่อกับแม่ไม่อยู่พี่คนโตก็แก้ปัญหาด้วยการโทรศัพท์ไปบอกแม่ให้มาช่วย แม่กำลังสอนอาชีพเสริมให้กลุ่มแม่บ้านอยู่จึงกลับมาไม่ได้
ลูกคนโตรีบโทรศัพท์ไปขอคำแนะนำจากสัตวแพทย์ที่โรงพยาบาลสัตว์ ม.เกษตรศาสตร์ อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม แล้วก็ได้รับคำแนะนำว่าให้ดื่มน้ำมันพืช และไข่ เด็กทั้งสองพยายามช่วยกันอย่างเต็มที่ น้ำมันพืชที่บ้านมีน้อยเกินไปไม่พอก็วิ่งมาที่บ้านผู้เขียน มาขอน้ำมันพืช ผู้เขียนก็รีบให้ไปแล้วก็เฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ จนในที่สุดสุนัขตัวนั้นก็รอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด
สิ่งที่น่าชื่นชมมากกว่านั้นก็คือ ทักษะชีวิต ของลูกชายคนโตที่สามารถแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างดี ถ้าเป็นเด็กบางคนจะคิดได้หรือไม่ ? ว่าควรจะทำเช่นไร เพราะทักษะชีวิตในการแก้ปัญหาบวกกับพลังรักอันยิ่งใหญ่แม้แต่พญามัจจุราชยังต้องพ่ายรักใช่หรือไม่?
วราภรณ์ ธรรมทิพย์สกุล
ขอบคุณ ท่าน ผอ.ที่ช่วยแสดงความคิดเห็นค่ะ
สามผสาน คงเป็นพลังขับเคลือนทีดี
คงเหมือนพลังรักที่ท่าน ผอ.มีให้กับนักเรียน
และเพื่อนมนุษย์ทุกคนนะคะ
วราภรณ์