๑๔. @..ชีวิต คือ การเดินทาง..@
วันนี้ตื่นนอนเวลา ๔.๓๐ น. (วันที่ ๒๐ มีนาคม ๒๕๕๒) อาบน้ำแต่งตัว แล้ว แม่บ้านขับรถยนต์ไปส่งที่สถานีขนส่งเก่าเพื่อเดินทางไปที่กรุงเทพมหานคร เพื่อเข้าปฎิบัติธรรมตามโครงการ “รสพระธรรม นำชีวิตพ้นทุกข์” ของอัยยธรรมบรรณสถาน สำนักงานอัยการสูงสุด ในระหว่างวันที่ ๒๐ – ๒๒ มีนาคม ๒๕๕๒ ณ วัดอัมพวัน อำเภอพรหมบุรี จังหวัดสิงห์บุรี
โครงการนี้ตั้งใจจะไปหลายครั้งแล้ว แต่ก็พลาดทุกครั้ง เพราะติดธุรด้านอื่น ครั้งนี้เป็นการจัดครั้งที่ ๑๔ ทราบข่าวว่ามีข้าราชการฝ่ายอัยการเข้าร่วมโครงการประมาณ ๒๐๐ คน
เมื่อเดินทางไปถึงสถานีขนส่งเก่า ตั้งใจจะเดืนทางเที่ยว ๐๕.๐๐ น. ปรากฏว่ารถเที่ยวดังกล่าวกำลังจะออกจากสถานีพอดี ต้องรีบซื้อตั๋วและวิ่งตามไปขึ้นด้านหน้าสถานี บนรถมีผู้โดยสารประมาณ ๒๐ กว่าคน
เดิมสถานีแห่งนี้จะมีรถโดยสารเส้นทางนครราชสีมา – กรุงเทพมหานคร จะออกทุก ๓๐ นาที แต่หลังจากน้ำมันมีราคาแพงได้ข่าวว่าออกทุก ๑ ชั่วโมง นอกจากนี้ยังมีรถโดยสารของหลายบริษัทที่เปิดการเดินรถ ทำให้มีผู้โดยสารน้อย จึงมีการแข่งขันการให้บริการหลายรูปแบบ ทั้งแจก ทั้งแถม บางบริษัทให้นำเลขตั๋วโดยสารไปออกรางวัลตามงวดของสลากกินแบ่งก็มี หากถูกรางวัลจะได้รางวัลอีกต่างหาก ก็เกิดผลดีต่อประชาชนทั่วไปไม่น้อย ทำให้ประชาชนมีโอกาสเลือกใช้บริการได้
พอขึ้นรถก็นอนหลับไปตลอดทาง เนื่องจากวันนี้อากาศเย็นและตอนกลางคืนก็มีฝนตกพร่ำ ๆ นั่งรถไปได้สักระยะหนึ่ง รถก็หยุดลุกขึ้นดู อ้าว ! ข้าง ๆ ถนน มีรถสิบล้อประสบอุบัติเหตุพลิกคว่ำล้อชี้ฟ้าอยู่ และเจ้าหน้าที่มูลนิธิกำลังช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ ถัดไปประมาณ ๑๐ เมตร เห็นสิ่งของตกกระจายไปตามถนน และมีรถบัสโดยสารจอดอยู่ น่าจะเกิดชนกัน ขึ้น เนื่องจากฝนตกถนนลื่น ( มาทราบจากข่าวทีหลังจึงรู้ว่ารถบรรทุกหกล้อ ประสานงากับรถบัสโดยสาร มีผู้บาดเจ็บ ๓๘ คน)
หลังจากนั้นได้นอนหลับยาวมาสะดุ้งอีกที่ รถได้มาถึงฟิวเจอร์รังสิตแล้ว มองดูท้องฟ้ากรุงเทพมหานคร ก็ยังมืดครึ้มอยู่ มองดูนาฬิกาเวลา ๐๗.๓๐ น. รถเริ่มติดเคลื่อนไปช้า ๆ บางครั้งจากรังสิต ถึง สถานีขนส่งหมอชิตใช้เวลา ๒ ชั่วโมงก็มี แต่วันนี้ค่อยยังชั่ว ไปถึงสถานีขนส่งหมอชิต เวลาประมาณ ๐๘.๓๐ น.
หลังจากนั้นได้นั่งรถแท็กซี่ไปยังอาคารสำนักงานอัยการสูงสุด ถนนรัชดา มีรถบัสจำนวน ๒ คัน จอดรออยู่แล้วซึ่งเจ้าหน้าที่ได้แจ้งไว้ให้ขึ้นรถคันที่ ๒ จะออกเวลา ๑๐.๓๐ น.
ชีวิตกับการเดินทางเป็นของคู่กัน ไม่มีชีวิตของใคร ผู้ใด จะอยู่กับที่โดยไม่มีการเดินทาง ต้องมีการหมุนเวียนเปลี่ยนไป เช่นเดี่ยวกับสรรพสิ่งในโลก ย่อมมีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดำเนินต่อไป สักระยะหนึ่ง ก็มีการแตกดับสลายไปตามกาลเวลา อยู่ที่ว่าจะช้า หรือเร็ว ไม่มีใครจะบอกได้
ความเห็น (8)
ชีวิต คือ การเดินทาง
เบื่อเหมือนกันนะครับ แต่ถ้าไม่เดินทาง ก็ไม่ใช่ชีวิตของเรา
- สวัสดีท่านรองฯ
- ไม่ไปก็ไม่ได้ เพราะต้องมาจัดอบรมและทำโครงการเอง
- ขอบคุณ
สวัสดีค่ะ
- ครูคิมจะเรียกชีวิตว่าอะไรดีคะ..
- อย่างน้อย ๆเดินทางโดยเฉลี่ยวันละ ๑๕๐ ก.ม.
- ขออนุโมทนาบุญด้วยนะเจ้าคะ
- สวัสดีครูคิม
- บางคนต้องเดินทางทุกวัน เพื่อความอยู่รอดและทำหน้าที่
- ขอบคุณ
การเดินทางเป็นสัญญาณว่าเรายังมีความสามารถ
แต่การเดินทางด้วยรถจักรยานยนต์ เป็นความรู้สึกที่ดีที่ต้องทำสมาธิเป็นพิเศษ เพราะถ้าพลาดอาจพิการหรือตายได้ พร้อมทั้งได้รับรู้สึกถึงความร้อน หนาว หรือเย็นสบาย
เป็นการศึกษาธรรมได้ด้วย(ปลอบใจตัวเอง) เพราะต้องอยู่กับเขาตลอด
ขอบพระคุณมากครับ ได้อ่านเรื่องดีๆ และสบายๆ ได้แนวคิด
- สวัสดีคุณchudchainat
- ขอบคุณ
สวัสดีค่ะ
ชีวิตคือการเดินทาง
เทียนน้อยชอบเดินทางค่ะ
ถึงจะเหนื่อยนั่งรถ แต่ก็ได้รับรสชีวิตที่แปลกใหม่อยู่เสมอ
จากการเดินทางเก็บเกี่ยวประสบการณ์
ขอบคุณค่ะ สำหรับการเดินทาง ^_^
- สวัสดีคุณเทียนน้อย
- การเดินทางทำให้ผู้เดินทางเก็บเกี่ยวกำไรชีวิตหลายอย่าง ได้ความรู้ ความอดทน ได้เพื่อน ความรับรู้สิ่งแปลก ๆ ใหม่ ๆ ให้กับชีวิต เหนือสิ่งอื่นใด ยังได้พลังให้กับชีวิตอีกด้วย
- ขอให้มีความสุข