วันนี้เปิดค้นคำว่า ค้นหาตัวเอง
เจอเวป http://www.eduzones.com/ และเข้าไปที่ http://blog.eduzones.com/snowytest/18597
พบว่า
“คนเหงาอาจรู้สึกหิวโหย สิ่งสำคัญก็คือ ต้องตระหนักว่าวิธีแก้ปัญหาไม่ใช่เพียงการหาอะไรใส่ท้อง แต่เป็นการทำอาหารและร่วมดื่มกินกับคนอื่น”
คาซิออปโปยังเชื่อว่า พฤติกรรมนี้ฝังรากอยู่ในกระบวนการวิวัฒนาการ กล่าวคือความเจ็บปวดจากความเปลี่ยวเหงาเตือนให้คนที่อยู่โดดเดี่ยวนึกถึงการเข้าร่วมสังคมเพื่อได้รับความรู้สึกอบอุ่นปลอดภัย
จริงสินะมันเกิดจากจิตใต้สำนึกบอกกล่าวฉันเช่นนั้นจริงๆ เพราะความเหงาของฉันเกิดจากการสูญเสีย
ฉันหิวโหยมัน ฉันเคว้างคว้างทุกครั้งที่ทานข้าวคนเดียว ทั้งๆที่ฉันมีเพื่อน พี่น้อง ที่จะร่วมเชิญฉันทานอาหารด้วย แต่ฉันกลับเลือกที่จะทานอาหารคนเดียว และกดดันตนเองอยู่กับ ความเหงา
ความเหงา ของฉัน ฉันเป็นผู้สร้างมันขึ้นมาเองสินะ
แต่อย่างไรก็ดี ฉันอาจจะต้องจมปลักอยู่กับความเหงานี้ตลอดไปก้ได้ เพราะฉันดันสร้างกำแพงกั้นตัวเองมากขึ้นทุกห้วงแห่งเวลา
โดยที่จะหวาดระแวงเสมอว่า ไม่รู้จะมีอะไรมากระตุ้นฉันให้ตื่นได้
ฉันอยากที่จะหลับไหล ให้ลึก ลึกสุดๆในห้วงแห่งเวลาที่แสนจะมีค่าของฉันให้เวลานี้หยุดลงทันใด
เพราะฉันไม่รุ้ว่า จะสามารถมีพลังอะไรที่จะสร้างวิวัฒนาการให้กับความเจ็บปวดจากการสูญเสียนั้นได้
นักวิชาการ เคยมีความเหงาแบบไหนกันบ้างนะ
แต่คนธรรมดาอย่างฉันวันนี้ฉันรู้สึกแบบนี้
20 มีนาคม 2552
จาก ข้อความใน http://blog.eduzones.com/snowytest/18597
มีอีกตอนหนึ่ง กล่าวว่า
ศาสตราจารย์คาซิออปโปจากมหาวิทยาลัยชิคาโก สหรัฐฯ กล่าวว่าปรากฏการณ์นี้พบได้อย่างกว้างขวางในสังคมปัจจุบันที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ที่ผู้คนสื่อสารกันทางอินเทอร์เน็ตแทนการพบหน้าค่าตากัน
อันนี้เลยคิดว่า
ประเทศไทย ก็เข้าขั้นวิกฤตแล้วเช่นกัน
แต่สื่อเสรีทางเลือกทางอินเตอร์เน็ท จากโกทูโน นั้น เป็นยอดสื่อทางเลือกเสรีสร้างสรรค์ปัญญาที่ยิ่งใหญ่ เสียนี่กระไร