เข้าป่าออกเมือง ออกป่าเข้าเมือง

ยายธีออกเมืองละทิ้งความวุ่นวายไว้เบื้องหลังเช้าป่าที่ยายธีปลูกเสียงดุเหว่าแว่วหวานยามเช้าที่ไม่มีเสียงแทรกซ้อนอึมครึมด้วยเสียงเครื่องยนต์อย่างในเมืองแต่เสียงแทรกที่ดังซ้อนจากข้างป่านั้นคือลำโพงขยายเสียง..ดังเสด็จจริงๆ...แต่พออยากจะฟังให้รู้กลับดังอู้อี้มีแต่เสียงแทรกซ้อน....กบหรือเขียดชนิดหนึ่งส่งเสียงดังเป็นจังหวะเหมือนคนเคาะกะลาปกๆๆๆๆๆทั้งคืนเสียงหิ่งหวีดของจักจั่นยามเช้าบ่งบอกเวลาใกล้สางแลใกล้ค่ำ...เสียงรถบดถนนในยามค่ำคืนบ่งบอกถึงความผิดปรกติ..รถขนลูกรังคันแล้วคันเล่า....ความเจริญกำลังมาอีกแล้ว...ความเจริญที่มีซ้ำซาก..ถนนที่ถูกสร้างไม่มีแบบมีแผนทำอย่างไรก็เป็นอย่างนั้นปีนี้โผล่ที่นี่๕ร้อยเมตรเว้นไว้แล้วไปโผล่หน้าบ้านท่าน...หดหายไปไปโผล่อีกทีในป่าอีก๕ร้อยเมตรติดป้านไว้หลาย..ล.........งง...เสียงนกร้องต่างชนิดมีนกอยู่ชนิดหนึงเขาสามารถทำเสียงเลียนแบบได้แม้กระทั่งเสียงของแมวนกชนิดนี้ตัวผู้จะมีหางยาวคู่ตรงปลายหางมีแผ่นหางคล้ายรูปใบโพธิ์แวลาบินร่อนไปตามหว่างไม้ดูเพลินดีหายจากความเครียดปวดท้องลงท้องเพราะเพื่อนบ้านท่านพยายามเสียจริงที่จะทิ้งน้ำเสียลงบนดินที่แสนจะเป็นแบบเดิมของเราเขาว่ามันอยากเป็นที่ต่ำตามธรรมชาติถนนก็ถมเสียสูงท่อระบายไม่มีคงจะถูกลบทิ้งตอนเขียนนโยบาย...น้ำเสียมีเปรอะอยู่ทั่วป่าที่ไหนมีต้นยางพารามีเครื่องรีดน้ำยาง...ใครอยากทิ้งๆใครอยากทำเหม็นๆทำใครอยากปวดท้องจาไปร้องหาใครๆๆ....โบราณเขาว่าไว้...ฝนตกขี้หมูไหล..อบต ท่านว่าเป็นเรื่องเล็กๆครับคุณยาย

[ณมน@บางสิบหมื่น]

ความเจริญอยู่ที่ไหน ความทุกข์อยู่ที่นั่นค่ะคุณยาย

[ยายธี]

ยายธีก็ว่างั้นเหมือนกัน...แล้วเราทำไมถึงละทิ้งความเจริญกันซะที...แบกกันอยู่ทุกวันทุกวี่ทั้งๆที่รู้ว่าทุกข์..แถมวิ่งตามอีกซะด้วยช่วยๆกันหาทางออกจากความต้องการที่เป็นจักรใหญ่เพราะทุกวันๆก็วนๆกันอยู่ครงนี้แหละค่ะ......