เดือนมีนาคม..............ผู้นี้ที่ตั้งชื่อให้ใหม่

      วันนี้จะเล่าเรื่องกัลยาณมิตรชาวอินเดีย ที่เป็นเพื่อนที่ดี ในระหว่างอยู่ปฏิบัติงานที่นั่น มีความพยายามที่อดทน เพื่อดูแลให้ผู้เขียนมีความรู้สึกสบายใจ และสามารถลงมือทำงาน ตามที่มีความรู้ได้ อีกทั้งยังสอนวิธีการตรวจและการศึกษา ผลแลบให้อีกด้วย ที่สำคัญเป็นคนตั้งชื่อให้ผู้เขียนเสียใหม่ เป็นภาษาอินเดีย เพราะชื่อบุญรุ่งนั้นเรียกยาก

  เขาเป็นแพทย์ประจำที่สถานพยาบาลกุสินาคลินิกนี้ มาตั้งแต่แรกเริ่มก่อตั้งทีเดียว มารู้จักเพื่อนคนนี้ของผู้เขียนกัน

ชื่อ Dr.B.N.SINGH

   ยอมรับว่า ผู้เขียนพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ เคยแต่เรียนในห้องเรียน เหมือนคนไทยทั่วๆไป และไม่เคยใช้พูดกับใครเลย นอกจากเวลาสอบกับครู ยิ่งภาษาท้องถิ่น คือ ฮินดี ก็แทบจะไม่เคยได้ยินเลย ฟังยากมาก พูดเร็ว และ ร เรือ ก็มามากกว่าปกติ

  เมื่อต้องมาเป็นอาสาสมัครที่อินเดียคราวนี้ ผู้เขียนก็พบปัญหาของตัวเอง เป็นเรื่องแรก คือการสื่อภาษา แต่ใจสู้ ลองดู ถ้าโลกนี้ไม่ใช้ภาษาแล้วเราจะอยู่ด้วยกันได้หรือไม่ โชคดีที่ศัพท์แพทย์นั้น เป็นสิ่งเดียว ที่ใช้เหมือนกันทั่วโลก การพูดจาระหว่างวัน จึงมีแต่การพูดในลักษณะ อาการคนไข้ สิ่งที่ต้องตรวจ การวินิจฉัยโรค ดูจะพอไปด้วยกันได้ แต่แล้วประสบการณ์ ก็สอนให้ผู้เขียนรู้ว่า คนเราจะสื่อสารแต่เรื่องงานนั้นไม่ใช่ เมื่อหลายวันเข้า ก็มีการถามสารทุกข์สุกดิบ ต่างๆนาๆ เป็นความกดดัน กับการพยายามฟังสำเนียงที่ไม่ชินหู ไม่รู้คำศัพท์ที่เขาพูด และไม่กล้าตอบเพราะ ไม่แน่ใจว่า เขาคุยกับเราเรื่องอะไร สิ่งเหล่านี้ ทำให้วันต่อๆมา ผู้เขียนก็เริ่มเงียบลงเป็นลำดับๆ

  คุณหมอใจดี สังเกตเห็นแบบนี้ จึงเปลี่ยนวิธีการสนทนาสื่อสารใหม่ คือการเขียนสิ่งที่พูดออกไป เป็นภาษาอังกฤษ และพยายามขยายอังกฤษเป็นอังกฤษอีก ทำให้ผู้เขียนรู้สึกเข้าใจขึ้น แถมอีกอย่าง คือคุณหมอนำสมุดที่คุณสิริ นพไธสง ได้ทำเอาไว้ เป็น 3 ภาษา ไทย ฮินดี และอังกฤษ นั่นเอง การทะลุกำแพงใจจึงเกิดขึ้น นับจากวันนั้นมา จนกลับบ้าน ผู้เขียนจึงมีเรื่องสนทนากับคุณหมอมากมาย ไม่ถึงกับคล่อง แต่จะนำศัพท์ต่างๆนั้น มาสื่อเป็นสำคัญ มีการสื่อภาษาด้วย การเขียนข้อความในกระดาษ มากถึง 73 แผ่น

   มาถึงวันนี้ คุณหมอยังได้ส่งข่าวมาเนืองๆ เล่าเรื่องผ่าน SMS เป็นความปรารถนาของคุณหมอ ที่อยากจะได้มาประเทศไทยสักครั้งหนึ่ง ผู้เขียนก็ได้แต่ขอให้ความปรารถนานั้นจงสำเร็จ คุณหมอได้อุทิศแรงกายแรงใจ ให้งานคลินิกมาตลอด จะเรียกว่า กึ่งอาสาสมัครก็ได้ เพราะเป็นแพทย์ ที่ได้รับค่าตอบแทนไม่มากนัก เมื่อเทียบกับแพทย์ทั่วไป แต่ด้วยความที่เขาบอกว่า ภูมิใจ ที่ได้ทำงานที่นี่ เพราะคนไทย เห็นคุณค่าชีวิตของคนอินเดียที่ยากจน เขาจึงพร้อมจะทำงานด้วยต่อไป

  ถ้าท่านทั้งหลาย ได้ไปเมืองกุสินารา ณ วัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์ กรุณาแวะไปเยี่ยม หรือใช้บริการของคลินิกได้นะคะ แล้วจะประทับใจ กับคุณหมอผู้ใจดี Dr.B.N.SINGH แม้ยามค่ำคืน หากมีผู้เจ็บป่วย เขาจะขับรถมาถึงวัด ภายในเวลาไม่เกินสิบนาที และเยียวยารักษา ให้จนผู้เจ็บป่วยทุเลาลง มีเรี่ยวแรงเดินทางไปแสวงบุญต่อไป ในวันรุ่งขึ้น

  สุดท้ายจะบอกว่า คุณหมอตั้งชื่อให้ผู้เขียนใหม่ว่า " BINU" สั้นๆ เรียกง่าย จำง่าย ดังนั้นผู้เขียนจึงรู้สึกภูมิใจ ที่มีชื่อในภาษาอินเดียกับเขาด้วย

    ก่อนจบเรื่องราวในการไปเป็นอาสาสมัครที่กุสินารา ผู้เขียนต้องขอขอบคณกัลยาณมิตรทุกคน ที่ให้ความดูแล เอาใจใส่ ให้ผู้เขียนมีความสุขถามอัตภาพ ในต่างแดน ทั้งท่านที่ได้พบหน้าเห็นตัวตนกันจริงๆ และกัลยาณมิตรที่ไม่ได้เห็นหน้ากันจริงๆ ตราบเท่าทุกวันนี้ แต่ก็ขอให้ผลบุญกุศลทั้งหลายเหล่านี้ ที่ผู้เขียนได้กระทำมา จงส่งผลให้ทุกๆท่าน ได้รับส่วนกุศลนั้นทุกประการ

                                  ด้วยความระลึกถึงด้วยความดีงามตลอดไป

                                    นมัสเต้

[เกษตรยะลา]

สวัสดีครับ

 

ความทรงจำที่ปลื้มปิติ สมควรที่จะระลึกถึง

และพรรณาเป็นตัวอักษร ผ่านไปทึกไปยังผู้อันเป็นที่รักและเคารพ

ขอบคุณมาก

[นิตยา จรัสแสง]

ขอให้มีความสุขกับทุกๆวันค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะพี่เกษตรยะลา

ขออภัยที่เพิ่งจะเข้ามาตอบ

ค่ะเป็นความทรงจำดีๆ ที่ระลึกถึง

กับประสบการณืครั้งหนึ่งในชีวิต

ไปเมืองแขก เลยได้ชื่อแขกกลับมา

ขอบคุณค่ะพี่

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะ

ขอบคุณจังเลยค่ะ

ชอบมากกับคำว่าความสุข

ดูจะไม่มีความแสลงใดๆต่อผู้ได้รับเลยนะคะ

ขอให้มีความสุมากๆเช่นกันค่ะ

[♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥]

สวัสดีค่ะพี่รุ่ง

คิดถึงนะคะ ให้กำลังใจพี่ค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณ ♥.paula ที่ปรึกษาตัวน้อย✿

ขอบคุณค่ะ

จะรอฟังขิมนะคะ

ชอบเหมือนกันเลย

สู้ๆค่ะ