กบกระโดดไกล...ไปถึง"บ้านผู้หว่าน" 6) กลับสู่โลกใบเก่า

หลังจากเราทำ AAR กันเสร็จ ก็มีการร่ำลากันในวงผู้เข้าร่วมเสวนาในครั้งนี้ ก่อนที่จะแยกย้ายกันเดินทางกลับฐานของตนเอง

"คุณจ๋า"ทีมงานของ สคส.ช่วยเอื้อเฟื้อจัดการรถตู้ให้ไปส่งที่ดอนเมือง มีผู้โดยสารมากับรถตู้ 4 ท่านคือ ท่าน อ.สมพงษ์  ท่านผอ.เที่ยง(ม.อ.)  พี่เม่ย และ คุณชายขอบ  (สรุปว่าในรถตู้คันนั้น พี่เม่ยเป็นหญิงงามที่สุด!) เราทั้งสี่พูดคุยแบบสุนทรียสนทนาในรถตู้  พี่เม่ยพยายามไขว่คว้าประเด็นที่เป็นสาระในการสนทนามาเล่าสู่กันอ่าน...

ผอ.เที่ยง    “เวลาผมทำงาน ผมจะไม่ค่อยตำหนิลูกน้องนะ  ถ้าเขาทำผิด ผมก็จะส่งกลับไปให้แก้ไขพร้อมกับแนะนำว่าควรทำอย่างไร...”
พี่เม่ย        “ดีจังค่ะ เพราะเขาก็จะได้เรียนรู้วิธีทำงานที่ถูกต้องไปด้วย....เอ๊ะ! tacit knowledge แบบนี้ท่าน ผอ.น่าจะเขียนบันทึกลงในบล็อกนะ...เป็นเทคนิคในการบริหารงานได้เป็นอย่างดี..”
ผอ.เที่ยง    “(ยิ้ม).............”

(พี่เม่ยก็หวังว่าจะได้มีโอกาสอ่านบันทึกของท่าน ผอ.บ้างในเร็ววันนี้นะคะ!)

หันไปทางคุณชายขอบ ที่เปิดประเด็นเรื่อง ถ้าคุณเอื้ออยู่ในที่ประชุมด้วย ต้องแสดงให้ผู้ร่วมประชุมรับได้ว่าคุณอำนวยกับคุณเอื้อมีความเห็นสอดคล้องกัน (ประเด็นนี้เราย้ำกันชัดเจนว่าสอดคล้องนะ ไม่ใช่คล้อยตามทุกประการ)

พี่เม่ย    “แล้วคุณชายขอบมีวิธีทำอย่างไร ให้ที่ประชุมเข้าใจเช่นนั้นคะ?”
คุณชายขอบ “ก็มีการโยนลูกกันบ้าง เช่นมีคนเสนอความเห็นที่ดีๆขึ้นมา ทั้งที่เราก็เห็นด้วยตั้งแต่แรกแล้วก็ตาม แต่เราก็หันไปถามคุณเอื้อก่อนว่าหมอว่าไงครับ เอามั๊ย? ถ้าคุณเอื้อพยักหน้ารับ เราก็ เอาก็เอา (..เอ..ถ้าท่านไม่เอาด้วยแต่เราอยากได้เนี่ย ทำไงดีคะ?..คุณชายขอบ)
พี่เม่ย    “ใช่..ใช่....ทำอย่างนี้แล้ว ผู้เข้าร่วมประชุมก็จะ เห็นด้วย ตามๆกันไปได้..

   รถถึงดอนเมืองประมาณ 17.00 น. ท่านอ.สมพงษ์ ท่านผอ.เที่ยง และพี่เม่ยลงที่ดอนเมืองค่ะ ส่วนคุณชายขอบนั่งรถต่อไปพักกับเพื่อนที่รังสิต
   เราทั้งสามเดินทางคนละเที่ยวบิน ท่าน อ.สมพงษ์ ออกเดินทางก่อนไปเชียงใหม่  ถัดมาเป็น ผอ.เที่ยง เดินทางไปหาดใหญ่ด้วยเครื่องแอร์เอเชีย ส่วนพี่เม่ยออกเดินทาง 19.45 น.ด้วยสายการบินนกแอร์ไปหาดใหญ่เช่นกัน ทั้งสองท่านแสดงความเห็นใจที่พี่เม่ยต้องเป็นคนสุดท้ายที่ต้องแกร่วรอเดินทางอยู่ที่ดอนเมือง (ต้องใช้ความอดทนพอสมควรค่ะกับการนั่งเฉยๆให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆ...)

   ....แล้วก็ถึงเวลาขึ้นเครื่อง พี่เม่ยโทรศัพท์ย้ำกับลูกสาวว่า "สามทุ่ม..อย่าลืมมารับแม่นะ" ก่อนจะปิดโทรศัพท์มือถือตามกติกาการบิน.. ...

กลับสู่โลกใบเก่าแล้วนะ....กบน้อยบอกกับตัวเอง..

(ท้ายที่สุด..พี่เม่ยก็ไม่ได้เป็นคนสุดท้ายที่ค้างเติ่งอยู่ที่ดอนเมืองในเย็นวันนั้น เมื่อได้ทราบจากผู้โดยสารที่มาเที่ยวบินเดียวกัน ว่าเครื่องแอร์เอเชีย ที่ท่าน ผอ.เที่ยง จะโดยสารมานั้น Delayed ค่ะ!)