ตอนนี้กำลังเรียบเรียงเรื่องราวที่อยากจะบันทึกอยู่ครับ เมื่อเราได้มีโอกาสทบทวนตัวเอง ค้นพบเรื่องมากมาย เพียงแต่ ลังเลว่า ถ้าผมเขียนโดยไม่วางลำดับดีๆ เรื่องที่บันทึกจะกระโดดไปกระโดดมา
วันนี้ขอมาเรียบเรียงความคิดผ่านบล็อกตรงนี้นิดหนึ่งนะครับ เพื่อว่าจะได้มีช่องทางหรือประกายความคิดได้บ้าง ว่า ณ ที่แห่งนี้ ผมควรจะทำอะไรก่อนหลังกันแน่
ประเด็นเหล่านี้เป็นสิ่งที่อยากแลกเปลี่ยน แต่เมื่อได้มาเขียนบล็อกเข้าจริงๆ สิ่งที่เคยบันทึกอย่างการสรุปเวที ในความรู้สึกกลับไม่ใช่ เรื่องราวที่เป็นเรื่องเล่าคือสิ่งที่คิดในสมองตอนนี้ แต่นำเสนออย่างไรจึงจะต่อเนื่องและให้ภาพที่ชัดเจนต่อคนที่เข้ามาดู
เพราะตระหนักว่า บล็อก ไม่ได้เขียนเพียงเพื่ออ่านเองเท่านั้น มีคนอีกมากมายที่เข้ามาอ่าน ไม่ใช่กลัวว่าคนอ่านอ่านแล้วไม่ชอบ แต่กลัวคนอ่าน อ่านแล้วไม่เข้าใจในสิ่งที่เราต้องการบอกเล่า กระมัง...
แต่น่ายินดี...เมื่อผมเขียนบันทึกมาถึงบรรทัดนี้ผมเห็นรูปแบบบางอย่างที่จะทำในการเขียนบล็อกออกแล้ว ถ้าภาษาของการจัดการความรู้คือ "ปิ้งแว๊บ" ผมก็ได้ค้นพบแล้ว ดีใจครับที่ได้เขียน..
เป็นรูปแบบการเริ่มต้นที่ดีครับ ผมจะเป็นคนหนึ่งที่จะคอยอ่านเรื่องราวคุณครับ
อ่านคะ...และพยายามอ่านในสิ่งที่ "บอกเล่า"
ตนเอง..ก็มักสื่ออะไรไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกคะ
แต่รู้ตัว"ตน"..ว่า"ตน"ทำอะไร...ใครเข้าใจหรือไม่..ไม่เป็นไร
แต่ "ตน" เข้าใจ "ตน" ก็เป็นพอ