วันนี้ครูป๋อมไปจัดกิจกรรมค่ายสิทธิเด็กได้รับผิดชอบเวทีผู้ปกครองที่สะท้อนปัญหามากมายของลูกหลานในชุมชน มีปัญหาคาใจที่โดนใจวิทยากรอย่างยิ่ง “มีนักเรียน ม.2 ท้องแล้วต้องจากโรงเรียนจะทำอย่างไรดี” คำถามนี้มีคนแลกเปลี่ยนที่มีความรู้ด้านกฎหมายให้ความรู้ว่า เด็กสามารถลาหยุดเพื่อคลอดลูกแล้วขออนุญาตกลับเข้าเรียนอีกได้จนจบ ม.3 และโรงเรียนต้องรับเข้าเรียน ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธเด็กแต่มีพ่อครู (ครูศักดิ์สิทธิ์ที่สอนคนทั้งตำบลมาเกือบ 30 ปี) แสดงความคิดเห็นว่า จริงๆ แล้วโรงเรียนให้โอกาสมากไม่เคยปฏิเสธเด็กเลย แต่อบรมเพิ่มเติมไม่ให้เด็กกลับไปพลาดอีกต้องดูแลตัวเอง แล้วยังตักเตือนสอบถามความมั่นใจของเด็กให้ตั้งใจจริงเรียนให้จบ เด็กก็รับปาก แต่เรียนได้ไม่นานก็ออกไปเลี้ยงลูกเรียนไม่จบเหมือนเดิม ตำบลนี้มี 3 คน แล้วทิ้งท้ายว่า”ผมบ่อยากเว้า” มันขึ้นอยู่กับเด็ก นิสัยเด็กมันไม่เปลี่ยนมันก็เรียนไม่จบเหมือนเดิม ครูป๋อมฟังแล้วก็ให้รู้สึกแปลกใว่ทำไมทุกคนนึกถึงแต่การเรียนในระบบ ไม่มีใครนึกถึงการศึกษานอกโรงเรียนที่ทุกคนมีสิทธิเรียนได้ตามอัธยาศัยไม่จำกัดเพศและวัย แล้วทำไมไม่เลือกการศึกษาทางเลือกที่เหมาะสมกับสภาพของแต่ละคน ครูป๋อมได้แต่ปลงกับระบบการศึกษาไทยที่ไม่ลงตัวซะที
