วันที่ถูกผลักไส
๑..
บนเส้นทางสายนั้น
สายที่เธอกำลังเผชิญอยู่
มีหลายชีวิตเคยผ่านพบมาก่อน
มันคดเคี้ยว สูงชัน และมีเหวลึก
บางคนโชคดี ที่คืบคลานผ่านมาได้
โดยไม่ทิ้งอาการใดๆให้พบเห็น
ทว่า..บาดแผลในจิตใจ
ยังบาดเจ็บและพิการตลอดมา
๒..
ความหิว และอิ่มเอม
การหลอกลวง และหลอกล่อ
การขู่เข็ญ และปลอบขวัญ
การเยินยอ และป้อปด
เปรียบเสมือนบทสวดมนต์ที่คุ้นเคย
มีให้เห็นตลอดรายทาง
๓..
บนถนนสายนั้น
สายที่เธอกำลังก้าวย่าง
เธอไม่จำเป็นต้องตระเตรียมสิ่งใดๆ
จงอย่านำอาหารและเสื้อผ้าดีๆติดตัวไป
ไม่ต้องตรวจตรายานพาหนะใดๆ
ก่อนออกออกเดินทาง
เธอจงสำรวจให้แน่ใจว่า
ไม่มีทรัพย์สินสิ่งใดติดตัวมา
เธอจึงเป็นผู้พร้อมเดินทางที่แท้จริง
๔..
บนถนนสายนั้น..
ผองเพื่อนผู้ร่วมทางจะช่วยเหลือกัน
คนที่มีอาหารจะแบ่งปันให้
คนที่มีเสื้อผ้าห่อร่างเพียงชุดเดียว
จะมอบให้เธอนำไปทำเป็นเสื้อคลุม
บนเส้นทางสายนั้น..
ขอให้เธอจงหน้าด้าน และใจดำ
แล้วเธอจะถึงเส้นชัย
แต่หากโชคร้าย..เธอเป็นผู้แพ้
เธอก็เหมือนกับถูกปล้น
บางครั้ง...
วันที่เธอถูกผลักไสออกนอกเส้นทาง
เธอก็อาจถูกกรรโชกทรัพย์จากผองเพื่อน
และแม้กระทั่งจากลูกหาบของเธอเอง.
---------------------------------------------
ฝากทบกวีนี้จากเมืองคอน....ไปสู่ลอนดอน
สวัสดีค่ะ คุณทนาย
"จงอย่าบริจาคเสื้อผ้าให้คนอื่น ถ้าให้แล้วก็เท่ากับดูถูกเขานั่นเอง"