วันรวมพลคนเครือข่ายสุขภาพวิถีไทปี 2 รอบแรก ภาคพิสดาร

วันรวมพลคนเครือข่ายสุขภาพวิถีไทปี 2 รอบแรก ภาคพิสดาร

          มาแปลกเพราะเที่ยวนี้ผมได้มีโอกาสไปนั่งในวงเหล้า-วงเล่า จริงจังครับงานนี้ เราข้ามสะพานลอยมาส่งป้าอึ่งที่อาคารท๊อปส์ เพราะพี่โต้ง พี่สมัย พี่แขก พี่หมอก้าน แล้วก็ผม จะเดินไปต่ออีกไกลโข ป้าก็เลยถอย  เราไปนั่งกันที่ร้านอะไรไม่รู้แต่นั่งกลางแจ้ง ก็หวั่น ๆ ว่าฝนจะตก  แต่ผมบอกว่าให้ช่วยกันโบกมือแล้วไล่ฝนว่าไปตกที่อื่นนะจ๊ะ ก็เพียง 2 – 3 แหมะ เราไม่กลัว  พอไปนั่งอย่างว่านะครับก็มาเลย 1 กลม  ส่วนผมเอาตัวรอดขอน้ำเปล่า  ไม่ใช่เพื่อสุขภาพ แต่เรื่องของเรื่องคือดื่มไม่เป็น  และมีที่แปลกอีกอย่างคือหน้ามหาวิทยาลัยมีเราโต๊ะเดียวที่อายุต่ำสุด 37 ปี  โต๊ะอื่น อายุมากสุดไม่เกิน 30 ปี เอ้าให้ฟ้าผ่า  ที่ว่าพิสดารไม่ใช่เรื่องนี้นะครับ แต่เป็นเพราะเราทั้ง ๆ ที่ในห้องประชุมเราคุยกันเรื่องการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพแบบเอาเป็นเอาตาย แบบจริงจังมากแล้ว  เราเอามาคุยกันต่ออีก  ก็คือพี่มดเรานี่แหละครับ มาถึงส่งภาษาอีสานกับพี่แขก ผมเลยสงสัยเลยได้ถามก็เลยได้รู้ว่าพี่มดเป็นคนร้อยเอ็ด เราคุยกันออกรสครับ พี่โต้งเนี่ยพูดไม่พูดเปล่า ออกมือด้วยครับ  สนุกครับวันนี้คุยกัน  ถึงได้รู้ว่าเวลาผมแนะนำตัวว่าเป็นเภสัชกรเมื่อไรละก็  เพื่อนที่ยังไม่รู้จักกันก็จะคอยคิดว่าคุ้มครองผู้บริโภคตะบันมาแล้ว  พี่โต้งบอกว่าครั้งแรกที่ผมตั้งคำถามตอนเจอกันคราวที่แล้วกับโครงการเอาหมอตำแยเข้าอนามัยของอ่างทองเนี่ยเป็นคำถามน่าเตะมาก  แต่ตอนนี้เขารู้จักโก๋อย่างผมแล้ว   ว่าผมถามเน่ยด้วยความเป็นห่วงจริง ๆ  กับพี่มด เนี่ยพี่มีหลักการในเรื่องเชิงนโยบายแยะ ผมบอกตัวเองว่าเราได้พี่ที่มาแทนพี่ยุทธแล้วมั้ง  ทั้งรูปร่างด้วยนะ  ก็นั่งคุยกันมีเรื่องฝันของผมที่ว่า ภายในปี 2555 เราจะมีที่อุดรคือศูนย์ประสานงานเครือข่าย ที่มีภารกิจชัด 3 เรื่อง คือศูนย์ศึกษาและพัฒนาใบลาน , ศูนย์ศึกษาและพัฒนาหมอพื้นบ้าน , ศูนย์ศึกษาและพัฒนาปราชญ์ชุมชน  ทั้งหมดทำโดยคนในชุมชนโดยมีพี่เลี้ยงภาครัฐคอยดูเรื่องทิศทางนโยบายให้ ซึ่งเรื่องจริง ณ ปัจจุบันกาล  คือ 2552 เราทำโครงการรูปแบบระบบสุขภาพท้องถิ่น SLIM  , 2551 เราทำโครงการจตุศาสตร์ ยา เป่า ย่าง แย , 2550 การรวมกลุ่มที่ชัดเจน การเคลื่อนงาน และช่วงแรก 2549 เราทำโครงการขบวนการมีส่วนร่วมในการวินิจฉัยโรคพื้นบ้าน

          เราคุยกันเรื่องกวางแฉะ เราจะไปเยี่ยมพี่มดกัน โดยมีหมอน้อยทำส้มขี้ค่างให้กิน , พี่โต้ง คุยว่าอยากเป็นทหารแต่เด็ก แต่ตอนนี้มีลูกจบสัตวแพทย์แล้ว ยังเป็นนักวิชาการสาธารณสุขอยู่เลย

          เรื่องที่น่าสนใจอีกเรื่องคือได้จากพี่สมัย ก็คือ งานที่ทำเกี่ยวกับคนตกงาน คนด้อยโอกาสทางการเงิน คนด้อยโอกาสทางการศึกษา มีใบประกาศแต่อ่านภาษาไม่ออก เราน่าจะมี ศูนย์ศึกษาและพัฒนาเพื่อคนมีหนี้ , คนอ่านไม่ออก โอยมีอีกหลายเรื่องที่ให้เราทำไม่รู้จบ  ทั้งนี้เราล้อโครงสร้างคนในชุมชนให้แต่ละตำบลมีตัวแทนขึ้นมา 2 – 4 คน (ประธาน รองประธาน เลขา ผู้ช่วยเลขา)  นับคะแนนเสียงรายตำบล ถ้าเป็นเครือข่ายอำเภอนะ ถ้าเป็นเครือข่ายจังหวัด ก็นับคะแนนเสียงรายอำเภอไป สนุกครับงานนี้