นิราศชุมพร : ทำบุญก่อนเลือกตั้ง (วันที่ ๒ ในชุมพร)

ไม่ทำบุญไม่มีใครว่า ถ้าจะทำให้ทำให้ดี

๐๗.๐๐ น. ของวันที่ ๑๓ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๙ เป็นวันพระ ๑๕ ค่ำ ผมไปเอาข้าวและกับข้าวที่แม่เตรียมไว้ พร้อมกับให้พ่อปอกมะม่วงให้เพื่อไปทำบุญที่วัด ผมชวนพ่อไปด้วย แต่พ่อไม่ไป ส่วนแม่ต้องไปทำครัวที่บ้านป้าเล็ก เนื่องจากนิมนต์พระมาทำบุญรอบปีในวันนี้ ดังนั้นผมจึงต้องไปวัดคนเดียว แต่พอไปถึงวัด ผมไม่ได้อยู่คนเดียว หลังจากนำของที่เตรียมมาใส่ภาชนะเตรียมสำรับถวายพระบนอาสน์สงฆ์เรียบร้อย ผมจึงเดินลงไปด้านล่างทักทายปราศรัยคนที่รู้จักก็ล้วนแต่เป็นผู้สูงอายุที่ผมเคารพนับถือมาก่อน “ไปอยู่ที่ไหนมา” “ทำงานอะไร” “มากี่วัน” หลายคำถามที่ถามมาที่ผมด้วยอัธยาศัยความเป็นคนบ้านนอก ผมจะรู้สึกสบายใจเมื่อได้ไปวัดและพบเจอคนเหล่านี้ เนื่องจากเขาไม่มีจิตวิทยาในการพูดคุยกับคน ไม่ต้องปรับปรุงสำนวน ไม่ต้องแต่งเติมเสริมสีสัดใดๆ เมื่อผมทักทายผู้คนเสร็จจึงออกไปเลือกตั้ง สว. ไปถึงที่เลือกตั้ง ไม่รู้จะเลือกใคร…….. เพิ่งรู้ว่าจะเลือกใครก็เมื่อเลือกเรียบร้อยแล้ว ปัญหาในการเลือก สว.ตามข้อสังเกตของผมคือ
๑.       สถานที่เลือกตั้งล่วงหน้า ไม่ใช่ที่ว่าการอำเภอ ผมต้องวิ่งรถไปสามที่กว่าจะพบว่าเป็นโรงเรียนสอาดเผดิมวิทยา
๒.     ผมต้องรีบเข้าแถว แสดงหลักฐาน มีคนจำนวนมากที่รอเช่นผม การจะเป็นเดินดูว่าผู้สมัครมีใครบ้าง เห็นจะสร้างความล่าช้า
๓.     อากาศร้อน ถ้าอยู่ในสถานที่เลือกตั้งนาน เห็นทีคนยายบางคนที่ทนไม่ไหวคงต้องเป็นลมกันบ้างแน่
วิธีการแก้ไขคือ ๑) ควรมีการแจ้งล่วงหน้าและชัดเจนเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสถานที่เลือกตั้งล่วงหน้า ๒)  ควรมีการประกาศ หรือติดแผ่นโปสเตอร์ใหญ่ที่คูหาเลือกตั้ง โดย กกต.เป็นผู้ดำเนินการอย่างโปร่งใส ๓) สถานที่เลือกตั้งควรมีความโปร่ง หรือไม่ก็ไม่สร้างความลำบากให้กับผู้เข้าไปเลือกตั้ง
                ผมกลับจากเลือกตั้งไปถึงวัด พบว่า พระฉันข้าวเรียบร้อยแล้ว ชาวบ้านจำนวนหนึ่งที่ยังไม่กลับบ้าน กำลังทานอาหารกันที่วัดตามประสาบ้านๆ ผมมาไม่ทันพระให้พร แต่ก็ไม่ได้เสียอกเสียใจอะไรกับการไม่ได้รับพรพระ เพราะพรทั้งหลายเราเองเป็นผู้สร้าง แม้เขาให้พรมา ถ้าเราไม่สร้าง พรนั้นก็เปล่าประโยชน์ ส่วนการกรวดน้ำเพื่ออุทิศส่วนกุศลผมได้ทำก่อนไปเลือกตั้งแล้ว ขณะที่ผมจะออกจากวัด เห็นยายเลื่อนซึ่งอยู่ข้างบ้านผมแกกำลังถือปิ่นโตเดินอยู่ ทราบว่าแกจะกลับบ้าน จึงชวนแกไปบ้านพร้อมกับผม