เมื่อเข้าสู่เขตป่าไม้ใกล้น้ำตก
บรรยากาศความเย็นเริ่มเข้ามาฉาบผิวเนื้อ
จากที่นั่งบนกระบะรถมาชั่วโมงกว่า ตากแดดร้อนๆ มานาน
พบบรรยากาศเช่นนี้ ทำให้รู้สึกชื่นเย็นไปถึงหัวใจ
นี้เองคือธรรมชาติบ้านๆ แต่อดกังวลเสียมิได้ว่า
เมื่อคนเข้ามาเที่ยวมากๆ จะทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปได้
ธรรมชาติเดิมอาจถูกทำลาย
น้ำตกวิสัย เมื่อเปรียบเทียบกับน้ำตกอื่นๆ น่าจะไม่เรียกว่าน้ำตกวิสัย
เพราะไม่มีภูเขาสูง ไม่มีช่องเขาให้น้ำตก
มีแต่ธารน้ำที่ไหลจากที่สูงของเนินหิน ลงสู่ที่ต่ำประมาณ ๓
ฟุตเห็นจะได้ แต่ก็เถอะ เห็นน้ำตกลงมาก็สวยดีไปอีกแบบหนึ่ง ผมไม่รอช้า
รีบเปลี่ยนผ้ากระโดดลงน้ำทันที “โอ พระเจ้า เย็นดีแท้”
เสียงคร่ำครวญในใจ พร้อมกับรอยยิ้มอย่างถูกใจ
ผมดำผุดดำว่ายอย่างสบายใจ
ขณะที่เด็กน้อยเด็กใหญ่ก็ดำผุดดำว่ายอยู่เช่นกัน “โอ
สบายดีจริงๆ” ประมาณ ๑ ชั่วโมงที่ผมดำผุดดำว่าย ออกกำลังกาย
ฝึกสมาธิจากกระแสน้ำ จากนั้นเราจำนวน ๙ คน พร้อมด้วย ลูกหมาตัวน้อย ๒
ตัว ตกลงย้ายที่ไปที่ที่มีอาหารขาย เมื่อไปถึงที่หมาย
เราสั่งอาหารไปกินกัน บางคนยังเล่นน้ำไม่อิ่มหนำใจ
ก็กระโดดลงไปเล่นน้ำอีก ประมาณ ๕ โมงเย็น เราจึงเดินทางกลับ (ถูกปรับ
๒๐๐ บาท ฐานย้อนศร ดูเหมือน โจรกับตำรวจ
จะกลายเป็นพวกเดียวกันเข้าไปทุกขณะ)
ไปเปลี่ยนผ้าและไปทำงานที่วัดกันต่อ
และเข้าสู่นิทราในลำดับสุดท้าย
ไม่มีความเห็น