การจัดการความรู้กับการประกันคุณภาพการศึกษา
กันตพงศ์ คงหอม
หลายสถานศึกษาที่ไม่ประสบความสำเร็จในการรับรองการประเมินระบบการประกันคุณภาพ ซึ่งแน่นอนว่านั่นจะเป็นตัวสะท้อนสู่ผู้รับบริการ การเข้าถึงระบบประกันคุณภาพต้องยืนยันก่อนเลยว่าเน้นที่ผู้เรียนก่อน เพราะจากข้อสังเกตผลการประเมินปรากฏว่า มาตรฐานผู้บริหารดีมาก ครูดี แต่นักเรียนปรับปรุง หากกลับกันให้เริ่มต้นที่เด็ก คือเริ่มการประกันคุณภาพในห้องเรียนก่อน ให้ครูจัดระบบการประกันคุณภาพในมาตรฐานผู้เรียนก่อน ให้เป็นระบบ เพราะในส่วนของครูและผู้บริหารหากผู้เรียนพัฒนาขึ้น คงไม่มีใครว่าครู หรือผู้บริหารโรงเรียนนั้นไม่มีคุณภาพ
สำหรับในส่วนของโรงเรียนที่ผมบริหารงานอยู่ในการประเมินภายนอกรอบที่ ๒ ได้รับการรับรองทุกระดับ โดยมีมาตรฐานพอใช้อยู่ ๑ มาตรฐาน ที่เหลือจะได้ระดับคุณภาพดี ไม่มีดีมาก ก็เลยได้รับการรับรอง แต่ทั้งนี้ก็มีข้อเสนอแนะที่เป็นประโยชน์ที่ทางผู้ประเมินได้นำเสนอด้วยวาจาและที่บันทึกมาในรายงานการประเมิน ซึ่งจะเป็นแนวทางในการจัดการความรู้เรื่องการประกันคุณภาพ
ซึ่งสามารถทดสอบระบบการจัดการความรู้ได้ง่าย เพียงแค่สอบถามครู นักเรียน ว่าผลการประเมินได้มาตรฐานหรือมีระดับคุณภาพใด หากครู นักเรียนตอบได้ ก็ไม่ต้องกังวลว่าระบบการประกันคุณภาพจะต่ำ เพราะที่ต่ำก็เพราะไม่รู้ว่าระบบประกันคุณภาพเขาดูอะไรบ้าง หากทุกคนรู้ก็ไม่มีปัญหา
จัดการความรู้เรื่องการประกันคุณภาพอย่างไร ความรู้คงไม่เกิดหากโรงเรียนไม่นำเรื่องการประกันมาสู่ทุกกระบวนการในโรงเรียน เช่น กิจกรรมหน้าเสาธง เสียงตามสาย โฮมรูม หรือแม้แต่การประชุม ปกสมุดนักเรียน ลูกเสือ ทุกกิจกรรมสามารถจัดการความรู้เรื่องการประกันคุณภาพได้หมด ส่วนวิธีการให้ความรู้ในส่วนของตัวบ่งชี้แต่ละมาตรฐาน ไม่ยากหรือมากเกินไปสำหรับครูและนักเรียน และอย่าลืมผู้ปกครอง เพราะมีการสัมภาษณ์ผู้ปกครองด้วย
ไม่มีความเห็น