คิดถึงจดหมาย

นั่งทบทวนอดีต ตามประสาอายุเพิ่มขึ้น ตอนเล็กๆ มีโอกาสอยู่กับพ่อแม่น้อย เพราะไปเรียนหนังสือในตัวเมืองตั้งแต่จบประถม อาศัยเขียมจดหมายคุยกับพ่อแม่เดือนละครั้ง เป็นภาคบังคับเพื่อตอบว่าได้รับจดหมายพร้อมธนาณัติเรียบร้อยแล้ว จะมีสิทธิ์รับเงินเดือนต่อไป ทุกเดือน พ่อก็จะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่บ้านให้อ่านและสอนเรื่องการเรียน การใช้ชีวิต ทำให้รู้สึกผูกพันและคิดถึงบ้านตลอด รวมถึงความตั้งใจทำดีเพื่อพ่อแม่ ที่ลำบากหาเงินส่งเราเรียน เด็กเดี๋ยวนี้ เคยเขียนจดหมาย อ่านจดหมายกันบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่คงหนักไปทางโทรศัพท์ แชท หรือ อีเมลล์ ที่รีบเร่ง กับพ่อแม่ แต่ให้เวลามากมาย กับ เพื่อน แฟน หรือแม้แต่คนไม่รู้จัก ยังจะคุยมากกว่ากับพ่อ แม่เสียอีก ถึงวันนี้จดหมายคงหมดความหมายไปแล้ว เพราะช้า ไม่ทันการณ์ แต่ผมก็ยังระลึกถึงอยู่ ว่าหลายครั้ง จดหมายของพ่อ ทำให้ผมเปลี่ยนไป และได้รับผลสำเร็จในชีวิตได้ วันนี้ยังอยากกลับไปเขียนจดหมายอีกครั้ง และได้ทำแล้ว ในบันทึกนี้ครับ ถึงทุกคน ด้วยความปรารถนาดีครับ

.........................................................................................

 

............................................

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................