เรื่องกินไม่เผื่อคนอื่น มันสะท้อนนิสัยคนได้ดีทีเดียว บ้านฉันยากจน(มาก) มีพี่น้อง 4 คน 3 คนแรกเป็นผู้หญิง คนสุดท้องเป็นผู้ชาย ฉันเป็นพี่ที่ติดกับน้องคนเล็ก เนื่องจากเป็นน้องคนเล็ก จึงทำให้ทำอะไรตามใจตัวเอง เวลากินข้าวคนอื่นใช้จาน แต่น้องชายฉันจะใช้กะละมัง ตักข้าวจนเต็มแล้วกินไม่หมด เททิ้งทุกครั้ง ฉันเห็นแล้วสงสารแม่ที่ต้องหาเช้ากินค่ำ เพื่อให้พอซื้อข้าวสารมาเลี้ยงคนในครอบครัว ฉันทะเลาะกับน้องชายเสมอ แต่ด้วยวัยที่ใกล้เคียงกันทำให้น้องชายไม่เชื่อฟังฉัน เกิดการทะเลาะ ชกต่อยกันเป็นประจำ นิสัยในวัยเด็กสะท้อนชีวิตในปัจจุบัน สมบัติทุกชิ้นที่แม่แบ่งให้น้องชายฉันขายหมดเกลี้ยง ขาดความอดทนทำงานไม่เป็นเรื่องเป็นราว เวลาไม่มีเงินจะคอยหยิบยืมขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น จนหนี้สินล้นพ้นตัว อาศัยบ้านเช่า เวลามีเงินเที่ยวเสเพลคุยโวโอ้อวดว่ารำรวย ใช้จ่ายมือเติบ จนบัดนี้ยังตั้งหลักชีวิตไม่ได้เลย ฉันเองเห็นคุณค่าของข้าวทุกเม็ด ฉันจึงตังหลักชีวิตได้แล้วและอดทนเป็นเยี่ยมที่เดียว วันนี้แม่หามีชีวิตไม่ แต่คำสอนของแม่ยังมีชีวิตเสมอ "กินข้าวกวาดให้เกลี้ยง พระแม่โพธิ์ศพจะโกรธเอาลูก"