ปฏิบัติธรรม...อย่างไร


สวัสดีครับ

ในวิถีของผู้ปฏิบัติ  และนักเดินทาง...ทางด้านใน

ทุกคนต่างมีวิถีและเป้าหมาย...เพื่อเดินไปสู่หนทางแห่งการรู้แจ้งแทงตลอด...สภาวะหนึ่งที่เราควรจะไป...

แต่ด้วยกรรมวิถี...หนทางชีวิตที่แตกต่างหลากหลาย...

ทำให้เส้นทางเดินของแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน  ไม่เหมือนกันเลย...

 

ทุกคนล้วนปราถนาในมรรคผลที่ดี...

แต่ในเส้นทางที่เราจะเดินนั้น..ซับซ้อนวกวน...

 

 *****เป็นความวกวน  ซับซ้อน ยากเข็น ยุ่งยาก  หนักหนา  ภายในจิตของเรา****

 ****เป็นความยากที่จะไปถึง  เพราะความไม่รู้  และอุปสรรคภายในของเรา***

 **** แม้แต่จะเริ่มต้น...มันก็ยากมากมาย***   ไม่ง่ายเลย***(หรือจะง่ายๆนะ)

 

 ***เหมือนจะง่าย  แต่มันไม่ง่าย***

 

เมื่อเราอ่าน  เมื่อเราฟัง  เราก็เหมือนเคลิบเคลิ้ม  กับการรับรู้ รับฟังสิ่งนั้นๆ****

 

  ****แต่เมื่อเราเริ่มอ่านใจ  ภายในของเรา***

  ....แค่การเริ่มต้นก็ยาก  ตอนฟังเหมือนจะง่าย----------------------

 

****  ตามดูจิต ****

*** รู้ในรู้ ****

 **** ดูกาย  ดูใจ****

 *** รู้สึกตัวทั่วพร้อม***

***คิดก่อนที่จะคิด****

***รู้ตาม  รู้ทัน  รู้เท่า****

***จิตส่งออกนอก***

****รู้ทันรูป-นาม***

****รู้แล้ววาง เห็นแล้ววาง****

***จิตที่เกิดดับ  เกิดดับ***ตลอดเหมือนไม่ขาดสาย***

*** เราไม่รู้ตัวเลย ใน 1 วัน   เรารู้ตัวบางครั้ง  เรารู้ตัวทุกชั่วโมง  เรารู้ตัวตลอดเวลา ****

 

 

....แล้วเส้นทางของเราต่อไปจะเป็นอย่างไร  อะไรจะเกิดถ้าเรารู้มากๆ  รู้ตลอดสาย...

....ถ้าพยามรู้ก็เป็นกิเลส  ถ้าไม่รู้เลยก็เป็นกิเลส....

 

***สมดุล  ทางสายกลาง***  เป็นวิถีที่ต้องกำกับตลอดเวลา***

 

อีกมากมาย  ที่ทำไป งงไป  เรียนรู้บ้าง  ไม่รู้บ้าง  สับสนบ้าง  หลงทางบ้าง

....แต่ก็ต้องเดินต่อไป

 

คำสำคัญ (Tags): #ปฏิบัติธรรม
หมายเลขบันทึก: 241060เขียนเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2009 20:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 พฤษภาคม 2012 19:58 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

การปฏิบัติธรรม ต้องมีครู พี่เคยปฏิบัติจากการอ่านหนังสือ บางครั้งเราก็วกวนสับสนและทำได้แบบงงๆค่ะ

แต่ยังต้องเรียนรู้ต่อไป เมือสัปดาห์ที่ผ่านมา พาน้องพยาบาลไปหลายคน น้องถามพี่ว่า ทำไมแม่ชีถึงไปบวช อายุน้อยๆ

พี่ตอบว่า แม่ชีบอกว่า เรารู้ว่าทางเดียวที่ไปสู่นิพพานได้ คือ การปฏิบัติธรรม มรรค 8 ในเมื่อเรารู้แล้ว เราจะเสียเวลาเดินอยู่ในโลกนี้ทำไม

น้องพยาบาล ก็เลยพูดต่อว่า ถ้าอย่างนั้น แม่ชีก็เห็นแก่ตัวสิ เพราะต้องการให้ตนเองมีความสุข เพราะอยากนิพพาน

เราก็อึ้ง เพราะ เราก็ยังไม่เข้าใจถ่องแท้ว่า การไปนิพพานคนเดียวนี่ก็เกิดประโยชน์สำหรับตัว

เมื่อไปถึงเกาะสีชัง พี่และน้องได้มีโอกาสคุยกับแม่ชีปุ้ย ที่ถ้ำยายปริก ที่เกาะสีชัง และถามแม่ชีว่า ทำไมมาบวช

แม่ชีบอกว่า การบวชและได้ปฏิบัติธรรม ใจเราสุขและสามารถแผ่ส่วนที่ทำให้กับผู้อื่นได้ โดยเฉพาะแม่ของแม่ชี ที่ป่วยเป็นมะเร็ง ทำให้พวกเราถึงบางอ้อว่า การปฏิบัติธรรม นอกจากทำให้ตัวเองได้และเผื่อแผ่เมตตาและส่วนกุศลให้คนอื่นด้วย้สมอ

              พี่แก้ว

สวัสดีครับพี่แก้ว

ขอบคุณมากๆครับที่ร่วมแบ่งปัน

 

แม่ชีบอกว่า การบวชและได้ปฏิบัติธรรม ใจเราสุขและสามารถแผ่ส่วนที่ทำให้กับผู้อื่นได้ โดยเฉพาะแม่ของแม่ชี ที่ป่วยเป็นมะเร็ง ทำให้พวกเราถึงบางอ้อว่า การปฏิบัติธรรม นอกจากทำให้ตัวเองได้และเผื่อแผ่เมตตาและส่วนกุศลให้คนอื่นด้วย้สมอ

....

 เป็นข้อคิดที่ใหม่สำหรับผู้เริ่มต้นเช่นผมครับ

  ขออนุโมทนากับพี่แก้วและน้องๆพยาบาล และท่านแม่ชีเหล่านั้นครับ

เป็นกำลังใจในการเรียนรู้ทั้งภายในและภายนอกครับผม...

แวะมาทักทายครับ...

  • Spiritual Journey เป็นการเดินทางที่ไม่มีวันสิ้นสุด การเริ่มต้นเดินทางที่ดีที่ชอบควรถือศีลก่อนเป็นอันดับแรกค่ะ...
  • ขออนุโมทนากับจิตตั้งมั่นในการเผยแพร่แลกเปลี่ยนการเดินทางทางธรรมด้วยค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท