สวัสดีครับ
ในวิถีของผู้ปฏิบัติ และนักเดินทาง...ทางด้านใน
ทุกคนต่างมีวิถีและเป้าหมาย...เพื่อเดินไปสู่หนทางแห่งการรู้แจ้งแทงตลอด...สภาวะหนึ่งที่เราควรจะไป...
แต่ด้วยกรรมวิถี...หนทางชีวิตที่แตกต่างหลากหลาย...
ทำให้เส้นทางเดินของแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน ไม่เหมือนกันเลย...
ทุกคนล้วนปราถนาในมรรคผลที่ดี...
แต่ในเส้นทางที่เราจะเดินนั้น..ซับซ้อนวกวน...
*****เป็นความวกวน ซับซ้อน ยากเข็น ยุ่งยาก หนักหนา ภายในจิตของเรา****
****เป็นความยากที่จะไปถึง เพราะความไม่รู้ และอุปสรรคภายในของเรา***
**** แม้แต่จะเริ่มต้น...มันก็ยากมากมาย*** ไม่ง่ายเลย***(หรือจะง่ายๆนะ)
***เหมือนจะง่าย แต่มันไม่ง่าย***
เมื่อเราอ่าน เมื่อเราฟัง เราก็เหมือนเคลิบเคลิ้ม กับการรับรู้ รับฟังสิ่งนั้นๆ****
****แต่เมื่อเราเริ่มอ่านใจ ภายในของเรา***
....แค่การเริ่มต้นก็ยาก ตอนฟังเหมือนจะง่าย----------------------
**** ตามดูจิต ****
*** รู้ในรู้ ****
**** ดูกาย ดูใจ****
*** รู้สึกตัวทั่วพร้อม***
***คิดก่อนที่จะคิด****
***รู้ตาม รู้ทัน รู้เท่า****
***จิตส่งออกนอก***
****รู้ทันรูป-นาม***
****รู้แล้ววาง เห็นแล้ววาง****
***จิตที่เกิดดับ เกิดดับ***ตลอดเหมือนไม่ขาดสาย***
*** เราไม่รู้ตัวเลย ใน 1 วัน เรารู้ตัวบางครั้ง เรารู้ตัวทุกชั่วโมง เรารู้ตัวตลอดเวลา ****
....แล้วเส้นทางของเราต่อไปจะเป็นอย่างไร อะไรจะเกิดถ้าเรารู้มากๆ รู้ตลอดสาย...
....ถ้าพยามรู้ก็เป็นกิเลส ถ้าไม่รู้เลยก็เป็นกิเลส....
***สมดุล ทางสายกลาง*** เป็นวิถีที่ต้องกำกับตลอดเวลา***
อีกมากมาย ที่ทำไป งงไป เรียนรู้บ้าง ไม่รู้บ้าง สับสนบ้าง หลงทางบ้าง
....แต่ก็ต้องเดินต่อไป
การปฏิบัติธรรม ต้องมีครู พี่เคยปฏิบัติจากการอ่านหนังสือ บางครั้งเราก็วกวนสับสนและทำได้แบบงงๆค่ะ
แต่ยังต้องเรียนรู้ต่อไป เมือสัปดาห์ที่ผ่านมา พาน้องพยาบาลไปหลายคน น้องถามพี่ว่า ทำไมแม่ชีถึงไปบวช อายุน้อยๆ
พี่ตอบว่า แม่ชีบอกว่า เรารู้ว่าทางเดียวที่ไปสู่นิพพานได้ คือ การปฏิบัติธรรม มรรค 8 ในเมื่อเรารู้แล้ว เราจะเสียเวลาเดินอยู่ในโลกนี้ทำไม
น้องพยาบาล ก็เลยพูดต่อว่า ถ้าอย่างนั้น แม่ชีก็เห็นแก่ตัวสิ เพราะต้องการให้ตนเองมีความสุข เพราะอยากนิพพาน
เราก็อึ้ง เพราะ เราก็ยังไม่เข้าใจถ่องแท้ว่า การไปนิพพานคนเดียวนี่ก็เกิดประโยชน์สำหรับตัว
เมื่อไปถึงเกาะสีชัง พี่และน้องได้มีโอกาสคุยกับแม่ชีปุ้ย ที่ถ้ำยายปริก ที่เกาะสีชัง และถามแม่ชีว่า ทำไมมาบวช
แม่ชีบอกว่า การบวชและได้ปฏิบัติธรรม ใจเราสุขและสามารถแผ่ส่วนที่ทำให้กับผู้อื่นได้ โดยเฉพาะแม่ของแม่ชี ที่ป่วยเป็นมะเร็ง ทำให้พวกเราถึงบางอ้อว่า การปฏิบัติธรรม นอกจากทำให้ตัวเองได้และเผื่อแผ่เมตตาและส่วนกุศลให้คนอื่นด้วย้สมอ
พี่แก้ว
สวัสดีครับพี่แก้ว
ขอบคุณมากๆครับที่ร่วมแบ่งปัน
แม่ชีบอกว่า การบวชและได้ปฏิบัติธรรม ใจเราสุขและสามารถแผ่ส่วนที่ทำให้กับผู้อื่นได้ โดยเฉพาะแม่ของแม่ชี ที่ป่วยเป็นมะเร็ง ทำให้พวกเราถึงบางอ้อว่า การปฏิบัติธรรม นอกจากทำให้ตัวเองได้และเผื่อแผ่เมตตาและส่วนกุศลให้คนอื่นด้วย้สมอ
....
เป็นข้อคิดที่ใหม่สำหรับผู้เริ่มต้นเช่นผมครับ
ขออนุโมทนากับพี่แก้วและน้องๆพยาบาล และท่านแม่ชีเหล่านั้นครับ
เป็นกำลังใจในการเรียนรู้ทั้งภายในและภายนอกครับผม...
แวะมาทักทายครับ...