ขออย่ายอมแพ้...โรคมะเร็ง...
วันมะเร็งโลกพึ่งผ่านไปเมื่อวาน(3 ก.พ.) ทำให้อดนึกถึงผลพวงของโรคมะเร็งที่บั่นทอนชีวิตผู้คนมากขึ้นทุกที วันนี้ได้ไปงานสวดศพแฟนเพื่อนซึ่งเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งลำไส้ (ซึ่งส่วนมากอยู่ในวัยบ้าทำงานทั้งนั้น) สาเหตุนี้เองก็เลยอยากเขียนถึงความเข้มแข็งและกำลังใจจากคนรอบข้างที่ควรจะมอบให้ผู้ป่วยให้มีกำลังสู้และขออย่ายอมแพ้...โรคมะเร็ง ซึ่งมีหลายข้อที่ผึ้งงานอยากนำมาเล่าสู่กันฟัง
1. กำลังใจ ผู้ป่วยโรคมะเร็งต้องการกำลังใจทั้งจากตัวเองและคนรอบข้างมาก แต่ต้องให้เวลาที่เขาปรับความรู้สึกที่ผิดหวังและท้อแท้หรือช๊อคจากภาวะที่ทราบว่าเป็นโรคมะเร็ง ซึ่งกำลังใจสำคัญที่สุด
2. ความเข้มแข็งกาย ผู้ป่วยแทบทุกคนจะมีกำลังกายที่อ่อนล้า กินอาหารไม่ลง ความเข้มแข็งทางกายทรุดลงอย่างเห็นได้ชัด น้ำหนักตัวลดลง ผอม ดังนั้นต้องหาทุกวิถีทางเพื่อเพิ่มพลังให้ได้
3. ความเป็นเพื่อนอยู่เคียงข้าง ผู้ป่วยต้องการเพื่อนที่อยู่เคียงข้าง(บางคนอาจจะพูด บางคนอาจจะไม่พูด) แต่ท่านควรจะรู้ไว้ ซึ่งทำให้ผู้ป่วยไม่รู้สึกโดดเดี่ยว อ้างว้าง ดังนั้นควรอยู่เป็นเพื่อนให้อุ่นใจตลอดระยะการเยียวยา ซึ่งผู้ป่วยอาจจะมีอารมณ์แปรปรวนในช่วงการรักษา ซึ่งคนรอบข้างต้องพร้อมที่จะเข้าใจ
4. ความอดทนจนถึงที่สุด มีคนจำนวนมากที่มักยอมแพ้ในขั้นตอนการรักษาโรคมะเร็ง เนื่องจากทนผลข้างเคียงของยาที่รักษาซึ่งมีอาการแพ้และทรมานมาก จนความอดทนถึงที่สุดและผ่านจุดนี้ไปไม่ได้ และขอยอมแพ้หยุดการรักษาทางการแพทย์ แล้วหันไปรักษายาสมุนไพร ยาหม้อและด้านอื่นๆรวมทั้งกินมังสวิรัติอย่างเดียว (ซึ่งร่างกายต้องการพลังงานมากกว่านั้น)
เมื่ออาการแพ้ลดลง(เนื่องจากหยุดรักษาเลยทำให้อาการข้างเคียงก็ลดลงด้วย) แต่ความคุกคามของโรคหาหยุดไม่...ทำให้ผู้ป่วยตายใจ เพียงช่วงระยะเวลาไม่กี่เดือนเท่านั้น เมื่อผู้ป่วยรู้สึกผิดปกติ เลยหันกลับมารักษาใหม่ ทำให้ไม่สามารถจะสกัดการกระจายของมะเร็งได้ ทำให้อาการจะแย่ลงอย่างรวดเร็ว เป็นการเข้าสู่เส้นทางที่ยากต่อการรักษา ผู้ป่วยจำนวนมาก...ที่ไม่สามารถก้าวข้ามจุดวิกฤตินี้ไปได้ ซึ่งแฟนเพื่อนที่เสียชีวิตก็เช่นกัน...
5. เมื่อสู้ถึงที่สุด...ก็ยอมรับความจริง เมื่อไม่ผ่านข้อ 4 โรคก็จะลุกลามมาถึงจุดนี้ ซึ่งเมื่อกลับมาสู้ใหม่ ถึงที่สุด...แล้วก็ต้องยอมรับความจริง เมื่อผู้ป่วยทำใจได้ก็จะทุกข์ใจน้อยลงและก็ได้เตรียมพร้อมในสิ่งที่ไม่ได้ทำหรือเรื่องที่กังวลใจ โดยสะสางหรือสั่งงานให้คนข้างหลังว่า เมื่อถึงที่สุดแล้ว เขาคงต้องไป...ให้ทุกคนยอมรับความจริง...(เมื่อถึงจุดนี้กลับเป็นญาติที่ทำใจไม่ค่อยได้ มากกว่าคนไข้)
6. มีคนจำนวนมากที่ผ่านจุดวิกฤติของชีวิตมาได้ เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะผ่านจุดวิกฤติของชีวิตมาได้ แต่ก็มีคนทำได้จำนวนมากเช่นกัน เพื่อนที่เป็นมะเร็งเล่าว่า....มันเป็นความอดทนแบบที่สุด...ของที่สุด..จริงๆ ว่าต้องอยู่ให้ได้เพื่อแม่ (ต้องหากลยุทธ์ยึดเหนี่ยวใจให้ได้) กำลังใจจุดนี้เองทำให้เป็นแรงขับให้อดทนสู้ จนอาการดีขึ้นและรักษาหายได้ในที่สุด ตอนนี้ก็หายเป็นปกติแล้ว
7. การยอมแพ้...ทำให้สูญเสียโอกาสและทางรอด การที่รู้ว่าป่วยเป็นโรคมะเร็ง เมื่อใครบอกว่ายาอะไรดี ก็จะพยายามสรรหามารักษา ทั้งการแพทย์และสมุนไพร แม้กระทั่งทางไสยศาสตร์ก็มี จนสุดท้ายโรคลุกลาม...การยอมแพ้...ในตอนนั้นแล้วหันไปรักษาด้านอื่น...ทำให้สูญเสียโอกาสและทางรอด ซึ่งมีคนจำนวนมากที่เป็นอย่างนี้
8. การเคารพความคิดเห็นของผู้ป่วยในการตัดสินใจ ผู้ป่วยทุกคนมีสิทธิ์รับรู้และร่วมตัดสินใจในเรื่องการรักษาร่วมกัน ดังนั้นเมื่อผู้ป่วยเลือกแล้ว ญาติควรอยู่เคียงข้างและประคับประคองให้เขาสงบจนถึงวาระสุดท้ายที่มาถึง...
การค้นพบมะเร็งในระยะเริ่มแรกและการรักษาอย่างต่อเนื่อง การมีกำลังใจที่เข้มแข็งและอดทน ทั้งผู้ป่วยและญาติเองมีส่วนให้การรักษาได้ผลและหายขาดได้มาก ดังนั้นจึงอยากขอให้ผู้ป่วยโรคมะเร็งทุกท่าน จงมีความอดทนให้ถึงที่สุด...อย่ายอมแพ้ (จงมั่นใจ มีคนหายจำนวนมาก) แต่เมื่อมันถึงที่สุดแล้ว... ก็ยอมรับความจริงและยืนหยัดสู้ และขอให้จงภูมิใจในตัวเองเถิดว่าได้สู้ถึงที่สุดแล้ว... ส่วนญาตินั้น สิ่งไหนที่เป็นความสุขซึ่งไม่เกินความสามารถที่คนรอบข้างจะทำได้ ก็จงทำให้เขาเถิด ผึ้งงานขอส่งกำลังใจไปให้ผู้ป่วยทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรงขึ้นและสู้โรคมะเร็งได้ ส่วนท่านที่มีสุขภาพดีแล้วก็ควรตรวจสุขภาพประจำปีบ้างนะคะ เพื่อความไม่ประมาทในชีวิต.
ความเห็น (2)
- ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆนี้นะคะ
- ฝันดีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณลีลาวดี
· โรคมะเร็งนั้นกำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมาก ทั้งตัวผู้ป่วยเองและญาติ
· ดังนั้น ผึ้งงานเขียนบทความนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้ป่วยสู้...อย่ายอมแพ้...
· ดีใจที่คุณลีลาวดีแวะมาเยี่ยมค่ะ.