( ๓๒ ) วันเกิดควรจะไปทำบุญที่ไหน ?

วันเกิดทุกคนต้องการทำบุญ แต่จะไปทำที่ไหน

" วันเกิดหนูปี่นี่ จะพาหนูไปทำบุญที่ไหน " น้องเมล์ ลูกสาวคนโตจะถามทุกครั้งก่อนที่จะครบรอบวันเกิด

" ทุกปีพ่อจะพาไปทำสังฆทานที่วัด ปีนี้เปลี่ยนที่ใหม่ เพราะปีที่ผ่านมาพ่อได้ไปที่สถานสงเคราะห็เด็กกำพร้า ปรากฎว่าเด็ก ๆ น่าสงสาร ยังขาดหลายอย่าง" ผมได้กล่าวแนะนำให้ลูกสาวทราบถึงวัตถุประสงค์และความเป็นมา

เมื่อลูกสาวตกลง จึงได้โทรศัพท์ไปแจ้งความประสงค์ให้กับสถานสงเคราะห์เด็ก เพื่อจองวันนำอาหารไปเลี้ยงเด็กในครั้งนี้ และนัดไปในวันที่ 31 มกราคม 2552 เวลา 10.30 นาฬิกา

กรณีที่เราประสงค์จะนำอาหารเลี้ยงเด็กที่สถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า จะต้องจองล่วงหน้าเพราะในบางวันมีเจ้าภาพจองไว้ก่อนแล้ว

ในปีนี้มีเด็กกำพร้า เด็กเร่รอน ที่อยู่ในความดูแล ของสถานสงเคราะห์ประมาณ 120 คน โดยเป็นเด็กที่พ่อแม่ทอดทิ้ง เด็กจากครอบครัวที่มีปัญหาครอบครัวแตกแยก และเด็กเร่รอนขอทาน โดยจะรับเด็กชายตั้งแต่อายุ 7 - 18 ปี มาดูแล และส่งเข้าเรียนตามโรงเรียนต่าง ๆ ในเมือง โดยสถานสงเคราะห์จะะเป็นผู้ดูแลในการเรียน

อาหารที่นำไปเลี้ยงเด็กในครั้งนี้ ได้แก่แกงไก่ ไข่ลูกเขย ลูกชิ้นทอด ขนม และนมกล่อง

การจัดทำอาหารก็มี แม่บ้าน น้องสาว ลูกสาวอีก 2 คน ได้ช่วยกันทำ ส่วนผู้เขียนเป็นลูกมือ ได้เตรียมการล่วงงหน้าหนึ่งคืน น้องเมล์ และน้องแนน ลูกสาวดีใจมากที่ลงมือทำอาหารด้วยตนเอง และต่างร่วมมือร่วมใจกัน ด้วยความสนุกสนาน

เมื่อถึงเวลานัด พวกเรา 6 คน ก็ได้ไปตามนัด โดยสถานสงเคราะห์ได้อำนวยความสะดวกให้ดีมาก พอถึงเวลาเจ้าหน้าที่ได้เคาะระฆัง เด็ก ๆ ก็จะเดินเป็นแถวมายังโรงอาหาร เข้านั่งตามโต๊ะที่จัดไว้ จะมีรุ่นพี่เป็นผู้นำอาหารมาบริการ และควบคุมการนั่ง

ก่อนจะทานอาหาร เด็ก ๆ จะร้องเพลงวันเกิดให้เจ้าภาพ ขอบคุณ ร้องเพลงจะเป็นเด็กดี และเพลงขอบคุณ หลังจากนั้นจะให้เจ้าภาพพูดกับเด็ก ๆ ปรากฎว่าน้องเมล์ตื้นตันใจพูดไม่ออก ผู้เขียนต้องพูดแทน เสร็จแล้วเด็ก ๆ ก็ลงมือทาน

เมื่อมองดูเด็กทุกคนแล้ว จะมองเห็นแววตาที่ขาดความอบอุ่น ขาดที่พึ่งทางใจ หว้าเหว่และไม่มีอนาคต คนที่จะรู้ซึ้งถึงแก่นจิตก็คือ...เด็กกำพร้าดังกล่าว

หากท่านมีมาก ก็ขอเจือจุนให้กับผู้ที่ด้อยโอกาสในสังคมบ้าง เพราะเขาก็คือคนไทยคนหนึ่ง ...!!!

...สถานที่จะทำบุญก็มีมากหลาย นอกจากที่วัด โรงทาน มูลนิธิ และโรงเรียนแล้ว สถานสงเคราะห์ก็น่าจะเป็นสถานที่อีกแห่งหนึ่ง ที่ผู้ใจบุญทั้งหลายควรจะไป...ท่านลองคิดดู